الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إذا حَمَلتَ جَنازَةً فكُنْ كأنّكَ أنتَ المَحمولُ ، أو كأنّكَ سَألتَ ربَّكَ الرُّجوعَ إلَى الدُّنيا لِتَعمَلَ ، فانظُرْ ما ذا تَستَأنِفُ ـ ثُمّ قالَ : ـ عَجَبا لقَومٍ حُبِسَ أوّلُهُم على آخِرِهِم ، ثُمّ نادى مُنادٍ فيهِم بالرَّحيلِ و هُم يَلعَبونَ ! .
امام صادق عليه السلام : هرگاه جنازه اى را بر دوش كشيدى، تصوّر كن اين تو هستى كه بر شانه ها حمل مى شوى يا گويى از پروردگارت مى خواهى به دنيا برگردى تا دست به عمل [نيك] زنى. پس، بنگر كه چگونه [زندگى را ]از سر مى گيرى. حضرت سپس فرمود : شگفتا از مردمى كه رستاخيز رفتگانشان به خاطر پيوستن بازماندگانشان به آنها به تأخير افتاده و چاووشى در ميان آنها بانگ رحيل سر داده، امّا آنان همچنان به بازى و تفريح سرگرمند.
عنه عليه السلام : شَيَّعَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام جَنازَةً فلَمّا وُضِعَت في لَحدِها عَجَّ أهلُها و بَكوا ، فقالَ : ما تَبكونَ؟! أما و اللّه ِ لَو عايَنوا ما عايَنَ مَيّتُهُم لأذهَلَهُم ذلكَ عنِ البُكاءِ علَيهِ ، أما و اللّه ِ إنّ لَهُ إلَيهِم لَعَودَةً ثُمّ عَودَةً ، حتّى لا يُبقي مِنهُم أحَدا .
امام صادق عليه السلام : امير مؤمنان عليه السلام جنازه اى را تشييع كرد و چون در لحد نهاده شد، خانواده اش ضجّه كردند و گريستند. حضرت فرمود : چرا مى گرييد؟ هان! به خدا سوگند اگر اينان، آنچه را ميّتشان ديد مى ديدند، بى گمان گريه كردن بر او را از يادشان مى برد. هان! به خدا سوگند كه مرگ به سوى اينان بارها بر مى گردد چندان كه احدى از ايشان را باقى نگذارد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : سِتّةٌ يَلحَقنَ المؤمنَ بعدَ وَفاتِهِ : ولدٌ يَستَغفِرُ لَهُ ، و مصحَفٌ يُخَلِّفُهُ ، و غَرسٌ يَغرِسُهُ ، و صَدَقَةُ ماءٍ يُجريهِ، و قَليبٌ يَحفِرُهُ ، و سُنّةٌ يُؤخَذُ بها مِن بَعدِهِ .
امام صادق عليه السلام : شش چيز است كه [ثواب آنها] بعد از وفات مؤمن به او مى رسد : فرزندى كه برايش آمرزش طلبد، مصحفى كه از خود بر جاى گذارد، نهالى كه بكارد، صدقه آبى [مانند نهر و قنات] كه جارى سازد، چاهى كه حفر كند و سنتى (كردار نيكى) كه بعد از او به كار بسته شود.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ الشَّيطانَ يُديرُ ابنَ آدمَ في كلِّ شيءٍ ، فإذا أعياهُ جَثَمَ لَهُ عِندَ المالِ فأخَذَ برَقَبَتهِ .
امام صادق عليه السلام : شيطان آدمى را همه جا مى گرداند و چون خسته اش كرد، در بزنگاه دارايى برايش كمين مى كند و گردنش را مى گيرد.
عنه عليه السلام : يقولُ إبليسُ لَعَنهُ اللّه ُ : ما أعياني في ابنِ آدمَ فلَن يُعيِيني مِنهُ واحِدَةٌ مِن ثلاثٍ : أخذُ مالٍ مِن غيرِ حِلِّهِ ، أو مَنعُهُ مِن حَقِّهِ ، أو وَضعُهُ في غيرِ وَجهِهِ .
امام صادق عليه السلام : ابليس ، كه خدايش لعنت كناد، مى گويد : هر چيزى مرا در به دام انداختن فرزند آدم خسته و درمانده كند، يكى از سه چيز هرگز مرا درباره او به رنج نخواهد افكند : به دست آوردن مال از راه غير حلال، يا نپرداختن حق و حقوق آن، يا مصرف نابجاى آن.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا خَيرَ فيمَن لا يُحِبُّ جَمعَ المالِ مِن الحَلالِ ؛ فيَكُفَّ بهِ وَجهَهُ و يَقضيَ بهِ دَينَهُ .
امام صادق عليه السلام : خيرى نيست در كسى كه دوست نداشته باشد از راه حلال مال به دست آورد، تا به وسيله آن آبرويش را حفظ كند و بدهكاريش را بپردازد.
عنه عليه السلام : لا خَيرَ فيمَن لا يُحِبُّ جَمعَ المالِ مِن حَلالٍ ، يَكُفُّ بهِ وَجهَهُ و يَقضي بهِ دَينَهُ و يَصِلُ بهِ رَحِمَهُ .
امام صادق عليه السلام : در كسى كه دوست نداشته باشد از راه حلال مال به دست آورد، تا به وسيله آن آبرويش را نگه دارد و بدهكاريش را بپردازد و صله رحم به جا آورد خيرى نيست.
امام صادق عليه السلام : به بهره بردارى از مال بپرداز ؛ زيرا كه اين كار مايه سربلندى بزرگوار و سبب بى نياز شدن از فرومايه است.
امام صادق عليه السلام : چه نيكو ياورى است دنيا براى آخرت.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما أعطَى اللّه ُ عَبدا ثلاثينَ ألفا و هُو يُريدُ بهِ خَيرا . ما جَمَعَ رجُلٌ قَطُّ عَشرَةَ آلافِ دِرهَمٍ مِن حِلٍّ ، و قد يَجمَعُها لأقوامٍ ، إذا اُعطِيَ القُوتَ و رُزِقَ العَملَ فَقد جَمعَ اللّه ُ لَهُ الدُّنيا و الآخِرَةَ .
امام صادق عليه السلام : خداوند به هيچ بنده اى سى هزار [درهم] نداد كه برايش خيرى بخواهد. هيچ مردى هرگز از راه حلال ده هزار درهم گرد نياورد. گاه آن را براى عدّه اى فراهم مى آورد. هرگاه كسى خوراك روزانه اش داده شود و عمل ، روزيش گردد، بى گمان خداوند دنيا و آخرت را براى او فراهم آورده است.