احادیث امام صادق علیه السلام

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما مِن عَبدٍ إلاّ و في رأسِهِ حَكَمَةٌ و مَلَكٌ يُمسِكُها ، فإذا تكَبَّرَ قالَ لَهُ : اتَّضِعْ وَضَعَكَ اللّه ُ ! فلا يَزالُ أعظَمَ النّاسِ في نفسِهِ و أصغَرَ النّاسِ في أعيُنِ النّاسِ . و إذا تواضَعَ رَفَعَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ . ثُمّ قالَ لَهُ : انتَعِشْ نَعشَكَ اللّه ُ ، فلا يَزالُ أصغَرَ النّاسِ في نفسِهِ و أرفَعَ النّاسِ في أعيُنِ النّاسِ .

امام صادق عليه السلام : هيچ بنده اى نيست، مگر اين كه بر سرش لگامى است كه فرشته اى آن را نگه داشته، پس هر گاه آن بنده تكبّر كند، فرشته به او گويد: خوار شو، خدايت پست كناد! از آن پس، پيوسته در نظر خود، بزرگترين مردمان و در چشم مردم كوچكترين افراد باشد و هر گاه فروتنى كند، خداوند عزّ و جلّ او را بلند مرتبه گرداند و فرشته به او گويد: سرت را بالا بگير، خدايت سر فراز كناد! از آن پس، همواره در نظر خود كمترين مردم و در چشم مردم، بلند مرتبه ترين افراد باشد.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ في جَهنَّمَ لَوادِيا لِلمُتَكبِّرِينَ يقالُ لَهُ سَقَرُ ، شَكا إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ شِدَّةَ حَرِّهِ و سَألَهُ أن يَأذَنَ لَهُ أن يَتَنَفَّسَ ، فَتَنَفَّسَ فَأحرَقَ جَهَنَّمَ .

امام صادق عليه السلام : در دوزخ درّه اى است براى متكبّران به نام «سَقَر». اين درّه از شدّت گرماى خود به خداوند عزّ و جلّ شكايت كرد و خواهش نمود كه به وى اجازه دهد تا نَفَسى بكشد. پس نَفَس كشيد و [از نفْس خود ]دوزخ را سوزاند.

عنه عليه السلام : إنّ المُتَكبِّرينَ يُجعَلُونَ في صُوَرِ الذَّرِّ يَتَوَطَّؤهُمُ النّاسُ حتّى يَفرُغَ اللّه ُ مِن الحِسابِ .

امام صادق عليه السلام : متكبّران به شكل مورچه درآورده مى شوند و مردم آنها را پيوسته پايمال مى كنند، تا آن گاه كه خدا از حساب [بندگان] فارغ شود.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ للمُفضَّلِ بنِ عُمَرَ ـ : اُكتُبْ و بُثَّ عِلمَكَ في إخوانِكَ ، فإن مِتَّ فَأورِثْ كُتبَكَ بَنيكَ ، فإنّهُ يَأتِي علَى النّاسِ زَمانُ هَرجٍ لا يَأنَسُونَ فيه إلاّ بكُتُبِهِم .

امام صادق عليه السلام ـ خطاب به مفضّل بن عمر ـ فرمود : بنويس و دانش خود را در ميان برادرانت منتشر كن و چون [خواستى ]بميرى، آن را به پسرانت ميراث ده؛ زيرا زمانه اى پر آشوب بر مردم مى رسد كه در آن زمان جز با كتابهايشان همدم نشوند.

عنه عليه السلام : مَنَّ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ علَى النّاسِ بَرِّهِم و فاجِرِهِم بالكِتابِ و الحِسابِ ، و لو لا ذلكَ لَتَغالَطُوا .

امام صادق عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ، با نعمتِ نوشتن و حساب كردن بر مردم، از نيك و بد، منّت نهاد و اگر اين دو كار نبود، آنان دچار اشتباه مى شدند.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : يُستَدَلُّ بكِتابِ الرَّجُلِ على عَقلِهِ و مَوضِعِ بَصيرَتِهِ ، و برَسولِهِ على فَهمِهِ و فِطنَتِهِ .

امام صادق عليه السلام : از نوشته مرد پى به خرد و بينش او بُرده مى شود و از فرستاده اش پى به فهم و هوش او.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اكتُبُوا ؛ فإنَّكُم لا تَحفَظُونَ إلاّ بالكِتابِ .

امام صادق عليه السلام : بنويسيد؛ زيرا جز با نوشتن، حفظ نمى كنيد.

عنه عليه السلام : اكتُبُوا ؛ فإنّكُم لا تَحفَظُونَ حتّى تَكتُبوا .

امام صادق عليه السلام : بنويسيد؛ زيرا تا ننويسيد، حفظ نمى كنيد.

عنه عليه السلام ـ لأبي بَصيرٍ ـ : دَخَلَ عَليَّ اُناسٌ مِن أهلِ البصرةِ فَسَألُوني عَن أحاديثَ و كَتَبُوها ، فما يَمنَعُكُم مِن الكِتابِ ؟ ! أمَا إنّكُم لن تَحفَظُوا حتّى تَكتُبوا .

امام صادق عليه السلام ـ به ابو بصير ـ فرمود : عدّه اى از بصريان پيش من آمدند و احاديثى از من پرسيدند و آنها را نوشتند؛ شما چرا نمى نويسيد؟ بدانيد كه تا ننويسيد، هرگز حفظ نخواهيد كرد.

عنه عليه السلام : القَلبُ يَتَّكِلُ علَى الكِتابَةِ .

امام صادق عليه السلام : دل، به نوشتن آرام مى گيرد.