الإمامُ الباقرُ عليه السلام : تَعزِيَةُ المُسلِمِ لِلمُسلِمِ بِقَريبِهِ الذِّمّيِّ استِرجاعٌ عِندَهُ ، و تَذكِرَةٌ بِالمَوتِ و ما بَعدَهُ ، و نَحوُ هذا الكَلامِ .
امام باقر عليه السلام : تسليت گفتن مسلمان به مسلمان در مرگ خويشاوند نا مسلمان ذمّيش، چنين باشد كه در حضور او استرجاع كند (انا للّه و انّا اليه راجعون بگويد) و مرگ و بعد از مرگ را يادآورى نمايد و سخنانى از اين قبيل.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : صَلاحُ شَأنِ النّاسِ التَّعايُشُ و التّعاشُرُ مِل ءَ مِكيالٍ : ثُلثاهُ فِطَنٌ ، و ثُلثٌ تَغافُلٌ .
امام باقر عليه السلام : سامان يافتن كار مردم به اين است كه طورى با هم همزيستى و معاشرت كنند كه مانند پيمانه اى باشند كه دو سومش هوشيارى و يك سومش ناديده گرفتن و چشم پوشى است .
امام باقر عليه السلام : هر گاه با كسى معاشرت كردى، اگر توانستى دست برتر بر او داشته باشى، چنين باش.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّي لأَصبِرُ مِن غُلامي هذا و مِن أهلي ، عَلى ما هُوَ أمَرُّ مِنَ الحَنظَلِ ، إنَّهُ مَن صَبَرَ نالَ بِصَبرِهِ دَرَجَةَ الصّائمِ القائمِ ، و دَرَجَةَ الشَّهيدِ الّذي قَد ضَرَبَ بِسَيفِهِ قُدّامَ مُحمّدٍ صلى الله عليه و آله .
امام باقر عليه السلام : من در برابر كارهايى از اين غلام خود و از خانوده ام صبر مى كنم كه از حنظل تلختر است؛ زيرا هر كه صبر پيشه كند به واسطه صبر خود به مقام روزه گيرِ شب زنده دار و مرتبه شهيدى كه در ركاب محمد صلى الله عليه و آله شمشير زده باشد، دست مى يابد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في حديثِ زِيارَةِ الحُسَينِ عليه السلام يَومَ عاشوراءَ مِن بُعدٍ ـ : ثُمَّ ليَندُبِ الحسينَ عليه السلام و يَبكيهِ ، و يأمُرُ مَن في دارِهِ مِمَّن لا يَتَّقيهِ بِالبُكاءِ عَلَيهِ ··· و لِيُعَزِّ بَعضُهُم بَعضا بِمُصابِهِم بِالحُسَينِ عليه السلام ··· قُلتُ : فكَيفَ يُعَزّي بَعضُنا بَعضا ؟ قالَ : تَقولونَ : أعظَمَ اللّه ُ اُجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَينِ ، و جَعَلَنا و إيّاكُم مِنَ الطّالِبينَ بِثارِه مَعَ وَلِيِّهِ الإمامِ المَهدِيِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام .
امام باقر عليه السلام ـ در حديث زيارت حسين عليه السلام در روز عاشورا از مسافت دور ـ فرمود : سپس، براى حسين عليه السلام گريه و زارى كند و به كسانى كه در خانه اش هستند و از آنها تقيه نمى كند دستور دهد كه براى او بگريند··· و در سوگ حسين عليه السلام به يكديگر تسليت گويند··· عرض كردم: چگونه به همديگر تسليت بگوييم؟ حضرت فرمود: بگوييد: خداوند اجر ما را به سبب مصيبتى كه از حسين به ما رسيده بزرگ گرداند و ما و شما را از كسانى قرار دهد كه در كنار ولىّ دم او، امام مهدى از خاندان محمد عليهم السلام ، به خونخواهى او بر مى خيزند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إذا عَلِمَ اللّه ُ تَعالى حُسنَ نِيَّةٍ مِن أحَدٍ اكتَنَفَهُ بِالعِصمَةِ .
امام باقر عليه السلام : هر گاه خداوند متعال بداند كسى حسن نيّت دارد، او را در پناه خود حفظ كند.
امام باقر عليه السلام : خداوند به چيزى برتر از عفّت شكم و شرمگاه، عبادت نشده است.
امام باقر عليه السلام : هيچ نعمتى چون عافيت نيست و هيچ عافيتى چون ياورى توفيق.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ للّه ِِ عزَّ و جلَّ ضَنائنَ يَضُنُّ بِهِم عَنِ البَلاءِ ، فيُحييهِم في عافِيَةٍ ، و يَرزُقُهُم في عافِيَةٍ ، و يُميتُهُم في عافِيَةٍ ، و يَبعَثُهُم في عافِيَةٍ ، و يُسكِنُهُمُ الجَنَّةَ في عافِيَةٍ .
امام باقر عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ را خاصگانى است كه آنان را از بلا نگه مى دارد، زندگيشان را قرين عافيت مى سازد، با عافيت روزيشان مى دهد، در عافيت مى ميراندشان، در عافيت مبعوثشان مى كند و با عافيت در بهشت جايشان مى دهد.