احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام : هيچ عملى جز با شناخت و هيچ شناختى جز با عمل پذيرفته نشود . هركه شناخت پيدا كند، آن شناخت او را به عمل رهنمون مى شود و هركه شناخت نداشته باشد، او را عملى نباشد.

امام باقر عليه السلام ـ در سفارش خود به جابر جعفى ـ فرمود : هيچ شناختى چون شناخت تو از نفست نيست.

امام باقر عليه السلام : سزاوارترين خلق خدا به گردن نهادن در برابر قضاى الهى كسى است كه خداوند عزّ و جلّ را شناخت.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از كمترين درجه شناخت آفريدگار ـ فرمود : [اين كه معتقد باشى ]چيزى مانند او نيست و هيچ چيز به او نمى ماند؛ هميشه دانا، شنوا و بينا بوده است.

امام باقر عليه السلام : هيچ چيز ثوابش به اندازه گواهى دادن به يگانگى خدا نيست؛ زيرا چيزى با خداوند عزّ و جلّ برابرى نمى كند و هيچ كس در كار او شريكش نيست.

امام باقر عليه السلام : اَحَد، يعنى يگانه و منحصر به فرد. و احد و واحد به يك معناست و آن يعنى موجود منحصر به فردى كه مانند ندارد. و توحيد، اقرار به يكى بودن است كه آن هم به معناى انفراد است. و واحد آن جدا از همه اى است كه نه برخاسته از چيزى است و نه با چيزى متّحد و يكى مى شود. از اين جاست كه گفته اند: عدد از يك ساخته مى شود، اما خودِ يك، عدد نيست؛ چون [نام ]عدد بر يك واقع نمى شود، بلكه بر دو تعلق مى گيرد. پس، معناى اين كلام خداوند در قرآن كه فرمود «اللّه احد»، يعنى معبودى كه خلق از ادراك او و پى بردن به چگونگيش متحيّر و درمانده اند، در الهيّت و معبوديّتش يگانه و منحصر به فرد است و برتر و بالاتر از آن است كه صفات آفريدگانش را داشته باشد.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ مردى از خوارج كه از مشاهده خدا پرسيد ـ فرمود : چشمها با نگاه ظاهِرى، او را نديده اند ، بلكه دلها از طريق حقايق ايمان مشاهده اش كرده اند.

امام باقر عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى بود و چيزى جز او نبود، نورى بود تهى از تاريكى، راستگو بود و دروغ در او راه نداشت، دانا بود و نادانى همراهش نبود، زنده بود و مرگ با او نبود؛ هم اينك نيز چنين است و همواره چنين خواهد بود.

امام باقر عليه السلام : خدا به آنچه پديد مى آيد، هميشه عالم بوده است. پس، علم او به اشياء پيش از بود شدنشان، مانند علم اوست به آنها بعد از پديد آمدنشان.

امام باقر عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ در وصف نيايد؛ چگونه به وصف درآيد حال آن كه در كتاب خود فرموده است: «خدا را چنان كه در خور اوست نشناختند»؟ پس، به هيچ قدرتى توصيف نشود مگر اين كه بزرگتر و بالاتر از آن باشد.