الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في المَسيرِ إلى كربلاءَ ـ : إنّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنيا ، و الدِّينُ لَعْقٌ على ألْسِنَتِهِم ، يَحُوطونَهُ ما دَرَّتْ مَعايِشُهُم، فإذا مُحِّصوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ .
امام حسين عليه السلام ـ در راهِ رفتن به كربلا ـ فرمود: براستى كه مردم، بندگان دنيا هستند و دين [فقط] بر سر زبان آنهاست و آن را تا زمانى كه براى آنها آب و نان دارد، مى چرخانند و چون در بوته آزمايش گذاشته شوند، آن گاه دين دارانْ اندكند.
امام حسين عليه السلام :دانش، بارور كننده شناخت است و تجربه هاى زياد، افزاينده خرد .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام :الجِهادُ على أرْبَعَةِ أوْجُهٍ : فجِهادانِ فَرْضٌ ، و جِهادٌ سُنّةٌ لا يُقامُ إلاّ مَع فَرْضٍ ، و جِهادٌ سُنّةٌ ، فأمّا أحَدُ الفَرْضَينِ فجِهادُ الرّجُلِ نفْسَهُ··· .
امام حسين عليه السلام :جهاد بر چهار گونه است : دو جهادْ واجب است ، و [سوم] جهاد مستحبّى است كه بدان اقدام نشود مگر در كنار واجب، و [چهارم] جهاد مستحب [مطلق ]است. يكى از دو جهاد واجب، جهاد انسان با نفس خويش است··· .
امام حسين عليه السلام :هر كه بخشنده باشد ، آقايى كند.
امام حسين عليه السلام :بخشنده ترين مردم ، كسى است كه به آن كه به او چشم اميد نبسته بخشش كند.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام :
على النّاسِ طُرّا قبلَ أن تَتَفلَّتِ
و لا البُخلُ يُبْقيها إذا ما تَوَلَّتِ
امام حسين عليه السلام ـ در قطعه شعرى ـ فرمود :
پيش از آن كه از دستت برود همه آن را به مردم ببخش
و اگر پشت كند ، بخل ورزيدن ، آن را نگه نمى دارد.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في دُعائِهِ ـ : أنتَ الّذي أزَلْتَ الأغْيارَ عن قُلوبِ أحِبّائكَ حتّى لَم يُحِبّوا سِواكَ··· ما ذا وَجَدَ مَن فَقَدَكَ ؟! و ما الّذي فَقَد مَن وَجَدكَ؟! لَقد خابَ مَن رَضِيَ دُونَكَ بَدَلاً .
امام حسين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : تويى كه اغيار را از دل دوستانت بيرون كردى تا جز تو را دوست ندارند ··· آن كه تو را ندارد چه دارد؟ و آن كه تو را دارد چه ندارد؟! آن كه ديگرى را به جاى تو گرفت زيان كرد و باخت.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في مُناجاتِهِ ـ : عَمِيتْ عَينٌ لا تَراكَ علَيها رَقيبا ، و خَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبدٍ لَم تَجْعَلْ لَهُ مِن حُبِّكَ نَصيبا .
امام حسين عليه السلام ـ در مناجات با خدا ـ گفت : كور باد چشمى كه تو را بر خود ناظر و نگهبان نبيند و زيانبار باد داد و ستد بنده اى كه از محبّت تو سهمى نداشته باشد.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام :ألا إنَّ الحَربَ شَرُّها ذَريعٌ ، و طَعْمُها فَظيعٌ ، فمَن أخَذَ لَها اُهْبَتَها ، و اسْتَعدَّ لَها عُدَّتَها ، و لَم يألَمْ كُلومَها قَبلَ حُلولِها ، فذاكَ صاحِبُها ، و مَن عاجَلَها قَبلَ أوانِ فُرْصَتِها ، و اسْتِبْصارِ سَعيهِ فيها ، فذاكَ قَمِنٌ ألاّ يَنْفَعَ قَومَهُ ، و أنْ يُهْلِكَ نَفْسَهُ .
امام حسين عليه السلام :بدانيد كه جنگ، شرّش شتابنده است و طعمش زشت و نفرت انگيز؛ پس، هر كس كه خود را براى آن آماده كند و ساز و برگش را فراهم آورد و پيش از فرا رسيدن هنگامه جنگ، پيكر خود را از زخمهاى آن دردمند نكند جنگ را برده است ؛ اما آن كه پيش از رسيدن فرصت و زمان جنگ و آگاه شدن از توانايى جنگى خود به آن مبادرت ورزد مستحق آن است كه سپاهيان خود را سودى نرساند و خويشتن را نيز به نابودى اندازد .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ خِطابُهُ لِأَعدائِهِ ـ : وَيلَكُم إنْ لمْ يَكنْ لَكُم دِينٌ فَكُونُوا أحرارا في الدُّنيا .
امام حسين عليه السلام ـ خطاب به دشمنانش ـ : واى بر شما! اگر دين نداريد ، در دنيا آزاده باشيد.