امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه تكلّف چيست؟ ـ فرمود : سخن گفتنت درباره چيزهاى بيهوده.
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ لمّا سَألَهُ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام عن الكُلفَةِ ـ : التَّمسُّكُ بمَنْ لا يُؤمِنُكَ ، و النَّظرُ فيما لا يَعنيكَ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش امير المؤمنين عليه السلام از او كه تكلّف چيست؟ ـ فرمود : تمسّك جستن به كسى كه به تو امان نمى دهد و انديشيدن در چيزهاى بيهوده و بى ربط.
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از فرومايگى ـ فرمود: كم بخشيدن و بد و بيراه گفتن.
امام حسن عليه السلام ـ نيز در تفسير فرومايگى ـ فرمود : اين كه انسان [جان] خودش را حفظ كند و همسرش را تسليم [متجاوز ]نمايد.
امام حسن عليه السلام : مؤمن ، سرگرمى نمى كند تا در نتيجه غافل گردد. پس چون [لحظه اى در كار خود ]بينديشد اندوهگين شود.
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ في وَصفِ أخٍ لَهُ ـ : كانَ لا يَلومُ أحَدا فيما يَقَعُ العُذرُ في مِثلِهِ ، حتّى يَرَى اعتِذارا .
امام حسن عليه السلام ـ در وصف يكى از برادران خود ـ فرمود : هيچ كس را براى كارى كه جاى عذر داشت، سرزنش نمى كرد تا عذرخواهى [او را ]ببيند.
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ لَمّا سألَهُ رجُلٌ أن يخيلَهُ . ـ : إيّاكَ أن تَمدَحَني فأنا أعلَمُ بنَفسي مِنكَ ، أو تُكذِبَني فإنّهُ لا رأيَ لمَكذوبٍ ، أو تَغتابَ عِندي أحَدا . فقالَ لَهُ الرّجُلُ : اِئذَنْ لي في الانصِرافِ ، فقالَ عليه السلام : نَعَم إذا شِئتَ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ مردى كه از آن حضرت خواهش كرد پندش دهد ـ فرمود : مبادا مرا بستايى؛ زيرا من خودم را بهتر از تو مى شناسم، يا مرا دروغگو شمارى؛ زيرا كسى كه دروغگو شمرده شود رأى و نظرى ندارد (كسى به حرف و نظرش اعتماد نمى كند)، يا از كسى نزد من غيبت كنى. مرد عرض كرد: اجازه دهيد بروم. حضرت فرمود: آرى، هرگاه خواستى برو.
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ لَمّا سألَهُ مُعاويَةُ عَنِ الكَرَمِ و النَّجدَةِ و المُروءَةِ ـ أمّا الكَرَمُ فالتَّبَرُّعُ بالمَعروفِ ، و الإعطاءُ قَبلَ السّؤالِ ، و الإطعامُ في المَحْلِ ··· و أمّا المُروءَةُ فحِفظُ الرّجُلِ دِينَهُ ، و إحرازُهُ نَفسَهُ مِن الدَّنَسِ ، و قِيامُهُ بضَيعَتِهِ ، و أداءُ الحُقوقِ ، و إفشاءُ السّلامِ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال معاويه از بزرگوارى و دليرى و مردانگى ـ فرمود : امّا بزرگوارى (سخاوت) داوطلب شدن در احسان و نيكى است و دِهش پيش از خواهش و اطعام كردن در قحط سالى··· و اما مردانگى آن است كه آدمى دين خود را نگه دارد و خويشتن را از آلودگى حفظ كند و به املاكش رسيدگى كند و حقوق را بپردازد و به همگان سلام گويد.
عنه عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَنِ المُروءَةِ ـ : حِفظُ الدِّينِ ، و إعزازُ النّفسِ ، و لِينُ الكَنَفِ ، و تَعَهُّدُ الصَّنيعَةِ ، و أداءُ الحُقوقِ ، و التَّحَبُّبُ إلَى النّاسِ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از مردانگى ـ فرمود: حفظ دين و عزّت نفس و نرمش و مداومت بر نيكى و احسان و گزاردن حقوق و دوستى نمودن با مردم است.
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به همان پرسش ـ فرمود: آزمندى مرد به دين خود و بهبود بخشيدن به دارايى اش و گزاردن حقوق.