امام على عليه السلام : هرگاه ديدى خداوند عز و جل تو را همدم ياد خود ساخته ، در حقيقت ، تو را دوست داشته است .
امام على عليه السلام : ياد خدا ، لذّت دوستداران [خدا ]است .
عنه عليه السلام ـ في دُعاءٍ لَهُ ـ : اللّهُمَّ إلَيكَ حَنَّت قُلوبُ المُخبِتينَ ، وبِكَ أنِسَتْ عُقولُ العاقِلينَ .
امام على عليه السلام ـ در يكى از دعاهايش ـ : بارالها ! دل هاى افتادگان ، مشتاق توست و خردهاى خردمندان ، با تو همدم شده است .
عنه عليه السلام ـ في دُعاءٍ لَهُ يَلجَأُ فيهِ إلَى اللّه ِ لِيَهدِيَهُ إلَى الرَّشادِ ـ : اللّهُمَّ إنَّكَ آنَسُ الآنِسينَ لِأَولِيائِكَ ، وأحضَرُهُم بِالكِفايَةِ لِلمُتَوَكِّلينَ عَلَيكَ ، تُشاهِدُهُم في سَرائِرِهِم ، وتَطَّلِعُ عَلَيهِم في ضَمائِرِهِم ، وتَعلَمُ مَبلَغَ بَصائِرِهِم ؛ فَأَسرارُهُم لَكَ مَكشوفَةٌ ، وقُلوبُهُم إلَيكَ مَلهوفَةٌ ، إن أوحَشَتهُمُ الغُربَةُ آنَسَهُم ذِكرُكَ ، وإن صُبَّت عَلَيهِمُ المَصائِبُ لَجَؤوا إلَى الاِستِجارَةِ بِكَ ؛ عِلما بِأَنَّ أزِمَّةَ الاُمورِ بِيَدِكَ ، ومَصادِرَها عَن قَضائِكَ .
امام على عليه السلام ـ در دعايى كه در آن به خدا پناهنده مى شود تا او را به راه درست ، هدايت فرمايد ـ : بارالها ! تو براى دوستانت همدم ترينِ همدمانى و براى توكّل كنندگان به تو ، از همه كاردان تر. بر نهانى هايشان بينايى ، و از درون هايشان باخبر ، و از حدّ بينش آنان آگاه . رازهايشان بر تو آشكار است و دل هايشان شيفته تو . اگر غربت به وحشتشان اندازد ، ياد تو آرامشان مى سازد و اگر مصيبت ها بر آنان فرو بارد ، به سوى تو پناه مى آورند ؛ زيرا مى دانند كه سر رشته كارها به دست توست و خاستگاه آنها قضاى تو .
الإمام عليّ عليه السلام : إنَّ اللّه َ سُبحانَهُ يَمنَحُ المالَ مَن يُحِبُّ ويُبغِضُ ، ولا يَمنَحُ العِلمَ إلاّ مَن أحَبَّ .
امام على عليه السلام : خداوند سبحان ، مال را به آن كه دوست مى دارد و دشمن مى دارد ، مى بخشد؛ امّا دانش را جز به كسى كه دوست دارد ، نمى بخشد .
عنه عليه السلام : إذا أحَبَّ اللّه ُ سُبحانَهُ عَبدا بَغَّضَ إلَيهِ المالَ ، وقَصَّرَ مِنهُ الآمالَ .
امام على عليه السلام : هرگاه خداوند سبحان ، بنده اى را دوست بدارد ، دارايى را مورد نفرتش قرار مى دهد و آرزوهايش را كوتاه مى گرداند .
عنه عليه السلام : مِمّا يَدُلُّكَ عَلى دَناءَةِ الدُّنيا أنَّ اللّه َ جَلَّ ثَناؤُهُ زَواها عَن أولِيائِهِ وأحِبّائِهِ ؛ نَظَرا وَاختِيارا ، وبَسَطَها لِأَعدائِهِ ؛ فِتنَةً وَاختِبارا .
امام على عليه السلام : از جمله چيزهايى كه پستى دنيا را به تو نشان مى دهد ، آن است كه خداوند عز و جل بساط آن را از روى عنايت و خيرخواهى ، از سرِ اوليا و دوستانش بركشيده و از روى ابتلا و آزمون ، آن را براى دشمنانش گسترده است .
امام على عليه السلام : هرگاه خداوند، بنده اى را دوست بدارد ، راستى را به او الهام مى كند.
امام على عليه السلام : هرگاه خداوند ، بنده اى را دوست بدارد ، او را با آرامش و بردبارى مى آرايد .
امام على عليه السلام : هرگاه خداوند، بنده اى را دوست بدارد، امانتدارى را محبوبش مى گرداند.