احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : من ، شما را از دنيا برحذر مى دارم؛ زيرا كه دنيا شيرين و خرّم است... چه بسيار كسانى كه به دنيا اعتماد كردند و دنيا ، آنان را دردمند ساخت، و چه بسيار كسانى كه به دنيا دل خوش كردند و دنيا ، آنان را زمين زد، و چه بسيار افراد با جاه و جلالى كه دنيا ، حقيرشان كرد!

امام على عليه السلام ـ در نامه اش به عمرو بن عاص در جنگ صفّين ـ : امّا بعد، اين دنيايى كه تو را خوش آمده و نفست مشتاق آن گشته و بدان ، دل بسته اى، بى گمان ، به تو پشت خواهد كرد و از تو جدا خواهد شد . پس به دنيا دل خوش مكن كه دنيا . فريبنده است. اگر از آنچه گذشته است ، عبرت گيرى ، آنچه را مانده است ، حفظ خواهى كرد و از پند و اندرزهايش استفاده خواهى كرد.

امام على عليه السلام : دنيا، بدن ها را كهنه و آرزوها را نو مى كند، مرگ را نزديك و اميد را دور مى سازد. هرگاه صاحب دنيا به خوشى اى از آن آسوده خاطر گشت ، دنيا او را از آن خوشى به محذورى كشاند.

امام على عليه السلام : هركه به دنيا تكيه كند ، بدبخت و بى بهره است.

امام على عليه السلام : هركه به دنيا خوش گمان باشد ، گرفتار رنج و سختى مى شود.

امام على عليه السلام : هركه به دنيا خو گرفت و دينش را كابين آن قرار داد ، به هر طرف كه دنيا رو آورَد ، او نيز رو مى كند [و در واقع] ، دنيا را آرمان و معبود خويش گرفته است.

امام على عليه السلام : دنيا از كسى كه به آن پناه ببرد ، پاسدارى نمى كند.

صفحه اختصاصي حديث و آيات الإمام عليّ عليه السلام ـ عِندَ تِلاوَتِهِ : «يَـأَيُّهَا الاْءِنسَـنُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ» حديث ـ : حَقّا أقولُ! مَا الدُّنيا غَرَّتكَ ، ولكِن بِهَا اغتَرَرتَ ، ولَقَد كاشَفَتكَ العِظاتِ ، وآذَنَتكَ عَلى سَواءٍ . ولَهِيَ بِما تَعِدُكَ مِن نُزولِ البَلاءِ بِجِسمِكَ ، وَالنَّقصِ في قُوَّتِكَ ، أصدَقُ وأوفى مِن أن تَكذِبَكَ ، أو تَغُرَّكَ . ولَرُبَّ ناصِحٍ لَها عِندَك مُتَّهَمٌ ، وصادِقٍ مِن خَبَرِها مُكَذَّبٌ .
ولَئِن تَعَرَّفتَها فِي الدّيارِ الخاوِيَةِ ، وَالرُّبوعِ الخالِيَةِ ، لَتَجِدَنَّها مِن حُسنِ تَذكيرِكَ ، وبَلاغِ مَوعِظَتِكَ ، بِمَحَلَّةِ الشَّفيقِ عَلَيكَ ، وَالشَّحيحِ بِكَ!
ولَنِعمَ دَارُ مَن لَم يَرضَ بِها دارا ، ومَحَلُّ مَن لَم يُوَطِّنها مَحَلاًّ ، وإنَّ السُّعَداءَ بِالدُّنيا غَدا هُمُ الهارِبونَ مِنهَا اليَومَ . حديث

امام على عليه السلام ـ در هنگام تلاوت آيه «اى انسان! چه چيز تو را به پروردگار كريمت بيهوده اميدوار ساخت؟» ـ : به راستى مى گويم، دنيا تو را فريب نداد ؛ بلكه تو به آن فريفته شدى. دنيا به تو پندها [و درس هاى عبرت آموز] داد و عادلانه و يكسان (همانند ديگران) آگاهت ساخت و به آنچه تو را وعده مى دهد، از قبيل : رسيدن رنج و درد به جسمت و كاستى يافتن نيرويت، راستگوتر و وفادارتر از آن است كه به تو دروغ بگويد يا فريبت بدهد . دنيا ، راهنماهاى بسيار دارد ، امّا تو بدانها بدگمانى و خبرهاى راست فراوان دارد ، ليكن تو دروغشان مى پندارى.
اگر دنيا را در خانه هاى بر باد رفته و منزلگاه هاى تهى گشته [از سكنه] بكاوى، آن را در نيكو اندرزدهى و پندِ رسا دادن ، چونان يار دلسوز و سخت علاقه مند به خود ، خواهى يافت!
[دنيا] نيكو سرايى است براى كسى كه آن را سراى [ماندگارىِ] خود نداند و خوب منزلگاهى است براى كسى كه در آن منزلگاه ، وطن نگزيند. نيك بختانِ به دنيا ، فردا[ى قيامت] آنان اند كه امروز از آن گريزان اند.

امام على عليه السلام : دنيا ، شيرين است ؛ شيرينى [ ِ دنيا ] براى كسى است كه فريفته آن شود.

امام على عليه السلام : دنيا تو را گول نزده است ؛ بلكه تو گول آن را خورده اى.