عنه عليه السلام : اُحَذِّرُكُمُ الدُّنيا ؛ فَإِنَّها مَنزِلُ قُلعَةٍ ولَيسَت بِدارِ نُجعَةٍ ، قَد تَزَيَّنَت بِغُرورِها وغَرَّت بِزينَتِها .
امام على عليه السلام : شما را از دنيا برحذر مى دارم ، كه دنيا ، منزلگاه كوچيدن است و سراى آرميدن نيست ؛ با فريبندگى اش خود را آراسته و با آرايشش مى فريبد.
عنه عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام ـ : اِعلَم يا بُنَيَّ أنَّكَ إنَّما خُلِقتَ لِلآخِرَةِ لا لِلدُّنيا ، ولِلفَناءِ لا لِلبَقاءِ ، ولِلمَوتِ لا لِلحَياةِ ، وأنَّكَ في قُلعَةٍ ودارِ بُلغَةٍ وطَريقٍ
إلَى الآخِرَةِ .
امام على عليه السلام ـ در سفارش به فرزندش حسن عليه السلام ـ : بدان، اى فرزندم، كه تو در حقيقت براى آخرت آفريده شده اى ، نه براى دنيا ؛ براى رفتن ، نه براى ماندن ؛ براى مُردن ، نه براى زنده ماندن، و تو در حال كوچيدنى و در سراى توشه برگرفتن و در راهى به سوى آخرت.
الإمام عليّ عليه السلام : اُوصيكُم عِبادَ اللّه ِ بِتَقوَى اللّه ِ ، واُحَذِّرُكُمُ الدُّنيا ؛ فَإِنَّها دارُ شُخوصٍ
، ومَحَلَّةُ تَنغيصٍ ، ساكِنُها ظاعِنٌ
، وقاطِنُها بائِنٌ .
امام على عليه السلام : اى بندگان خدا! شما را به پروا از خدا سفارش مى كنم و از دنيا برحذرتان مى دهم؛ زيرا كه دنيا ، سراى رفتن است و جايگاه تلخى ها ؛ ساكن آن ، كوچ گراست و مقيم آن ، از دنيا جدا مى شود.
الإمام عليّ عليه السلام : الدُّنيا دارُ مَمَرٍّ لا دارُ مَقَرٍّ ، وَالنّاسُ فيها رَجُلانِ : رَجُلٌ باعَ فيها
نَفسَهُ فَأَوبَقَها ، ورَجُلٌ اِبتاعَ نَفسَهُ فَأَعتَقَها .
امام على عليه السلام : دنيا، گذرگاه است ، نه قرارگاه؛ و مردم در آن دو دسته اند: دسته اى كه در دنيا خود را فروختند و به نابودى افكندند، و دسته اى كه خود را خريدند و آزاد كردند.
عنه عليه السلام : إنَّ الدُّنيا لَم تُخلَق لَكُم دارَ مُقامٍ ، بَل خُلِقَت لَكُم مَجازا لِتَزَوَّدوا مِنهَا الأَعمالَ إلى دارِ القَرارِ . فَكونوا مِنها عَلى أوفازٍ
، وقَرِّبُوا الظُّهورَ لِلزِّيالِ (لِلزَّوالِ) .
امام على عليه السلام : دنيا آفريده نشده كه سراى ماندن شما باشد، بلكه آفريده شده، كه گذرگاه شما باشد تا از آن براى سراى ماندگارى تان توشه عمل برگيريد. پس، در دنيا همواره مهيّاى سفر باشيد و مَركب ها را براى رفتن ، آماده سازيد.
عنه عليه السلام : إنَّ الدُّنيا لَم تُخلَق لَكُم دارَ مُقامٍ ولا مَحَلَّ قَرارٍ ، وإنَّما جُعِلَت لَكُم مَجازا لِتَزَوَّدوا مِنهَا الأَعمالَ الصّالِحَةَ لِدارِ القَرارِ . فَكونوا مِنها عَلى أوفازٍ ، ولا تَخدَعَنَّكُم مِنهَا العاجِلَةُ ولا تَغُرَّنَّكُم فيهَا الفِتنَةُ .
امام على عليه السلام : دنيا آفريده نشده كه براى شما سراى ماندن و جاى آسودن باشد ؛ بلكه گذرگاه شما قرار داده شده است تا از آن براى سراى استقرارتان توشه اعمال نيك برداريد . پس، در دنيا همواره آماده باشيد ؛ و زنهار كه خوشى هاى زودگذر آن ، شما را نفريبد و فريبندگى هايش شما را گول نزند.
الإمام عليّ عليه السلام : اِعتَبِر بِما مَضى مِنَ الدُّنيا لِما بَقِيَ مِنها ؛ فَإِنَّ بَعضَها يُشبِهُ بَعضا ، وآخِرَها لاحِقٌ بِأَوَّلِها ، وكُلُّها حائِلٌ مُفارِقٌ
.
امام على عليه السلام : از گذشته دنيا براى آينده اش عبرت بگير؛ زيرا همه اجزاى آن ، شبيه يكديگرند و انجام آن به آغازش مى پيوندد و تماماً دگرگون شونده و از كف رفتنى است.
امام على عليه السلام : دنيا ، سرايى است كه نابودى براى آن رقم خورده است.
عنه عليه السلام : إنَّ الدُّنيا دارُ فَناءٍ وعَناءٍ ، وغِيَرٍ وعِبَرٍ ؛ فَمِنَ الفَناءِ أنَّ الدَّهرَ موتِرٌ قَوسَهُ
، لا تُخطِئُ سِهامُهُ ، ولا تُؤسى
جِراحُهُ ، يَرمِي الحَيَّ بِالمَوتِ ، وَالصَّحيحَ بالسَّقَمِ ، وَالنّاجِيَ بِالعَطَبِ ، آكِلٌ لا يَشبَعُ ، وشارِبٌ لا يَنقَعُ
. ومِنَ العَناءِ أنَّ المَرءَ يَجمَعُ ما لا يَأكُلُ ، ويَبني ما لا يَسكُنُ .
امام على عليه السلام : دنيا ، سراى نابودى و رنج، و پيشامدها و عبرت هاست . از نشانه نابودگرى[دنيا] آن كه روزگار ، زِه كمان خويش را بر كشيده است، تيرهايش به خطا نمى رود و زخم هايش درمان نمى پذيرد ؛ زندگان را با تير مرگ نشانه مى رود، تن درستان را با تير بيمارى، و رهيدگان را با تير هلاكت ؛ خورنده اى (آدمخوارى) است كه سير نمى شود و نوشنده اى (خون آشامى) است كه سيراب نمى گردد. و از نشانه رنج بودن دنيا آن كه آدمى ، آنچه را كه نمى خورد، گِرد مى آورد ، و بنايى را كه در آن سُكنا نمى گزيند ، مى سازد.