احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : نمى بينى كه دنيا ساعتى است ميان دو ساعت: ساعتى كه گذشته و ساعتى كه باقى مانده، و ساعتى كه تو در آنى؟!

صفحه اختصاصي حديث و آيات الإمام عليّ عليه السلام : إنّي اُحَذِّرُكُمُ الدُّنيا ؛ فَإِنَّها حُلوَةٌ خَضِرَةٌ حديث ، حُفَّت بِالشَّهَواتِ ، وتَحَبَّبَت بِالعاجِلَةِ ، وراقَت حديث بِالقَليلِ ، وتَحَلَّت بِالآمالِ ، وتَزَيَّنَت بِالغُرورِ . لا تَدومُ حَبرَتُها حديث ، ولا تُؤمَنُ فَجعَتُها ، غَرّارَةٌ ضَرّارَةٌ ، حائِلَةٌ زائِلَةٌ ، نافِدَةٌ بائِدَةٌ ، أكّالَةٌ غَوّالَةٌ حديث . حديث

امام على عليه السلام : من ، شما را از دنيا برحذر مى دارم؛ زيرا كه دنيا شيرين و خرّم است و تمايلات نفسانى آن را در ميان گرفته است ؛ با لذّت هاى زودگذرش دل مى بَرَد و با [متاع] اندكِ خود ، جلوه گرى مى كند ؛ به آرزوها آراسته است و با زيور فريب ، خود را مى آرايد ؛ ناز و نعمتش پايدار نيست و از مصائب آن ، ايمنى نيست ؛ گول زننده است و آسيب رسان ؛ دگرگون شونده است و زوال پذير ؛ پايان پذير است و نابود شونده ؛ آدمخوار است و مرگبار.

امام على عليه السلام : دنيا ، براى غيرِ خود آفريده شده و براى خودش آفريده نشده است.

امام على عليه السلام : در دنيا زندگى مى كنيد ؛ امّا براى آخرت ، آفريده شده ايد.

امام على عليه السلام : تو براى آخرت آفريده شده اى . پس براى آن كار كن . تو هرگز براى دنيا خلق نشده اى . پس از دنيا دل بركَن و از آن ، روى بگردان.

امام على عليه السلام : هان! اين دنيايى كه شما آرزويش را داريد و خواهان آنيد، ولى او شما را گاه ناخشنود و گاه خشنود مى سازد، آن سرا و منزلگاهى نيست كه برايش آفريده شده ايد ، و نه آن جايى كه بدان فرا خوانده شده ايد.
هان! دنيا براى شما ماندگار نيست و شما نيز در آن باقى نمى مانيد. دنيا، اگر چه شما را مى فريبد ؛ امّا همو، خود، شما را از شرّ خويش برحذر داشته است . پس، هشدارش را بگيريد و فريبش را بگذاريد و بيم دادنش را بگيريد و طمع هايش را وا نهيد و در آن براى سرايى از يكديگر سبقت بگيريد كه به آن ، فرا خوانده شده ايد.

امام على عليه السلام : خداوند بلند مرتبه، دنيا را براى پس از آن آفريد و مردمش را در آن به بوته آزمايش نهاد تا معلوم شود كه چه كسى بهتر عمل مى كند. ما براى دنيا آفريده نشده ايم و به تلاش براى آن ، مأمور نشده ايم ؛ بلكه در دنيا نهاده شده ايم تا به وسيله آن ، آزموده شويم و در دنيا براى جهان پس از آن ، كار كنيم.

صفحه اختصاصي حديث و آيات «إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَـهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الاْءَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الاْءَنْعَـمُ حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الاْءَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَـدِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَـهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالاْءَمْسِ كَذَ لِكَ نُفَصِّلُ الآيَـتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» . حديث

«در حقيقت، مَثَلِ زندگى دنيا به سان آبى است كه آن را از آسمان فرو ريختيم . پس گياه زمين ، از آنچه مردم و دام ها مى خورند ، با آن در آميخت تا آن گاه كه زمين ، پيرايه خود را برگرفت و آراسته گرديد و اهل آن پنداشتند كه آنان ، بر آن قدرت دارند . شبى يا روزى فرمان [ويرانى] ما آمد و آن را چنان در ديده كرديم كه گويى ديروز وجود نداشته است. اين گونه ، نشانه ها[ى خود] را براى مردمى كه مى انديشند ، به روشى بيان مى كنيم».
«وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَـهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الاْءَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَـحُ وَ كَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْ ءٍ مُّقْتَدِرًا» . حديث
«و براى آنان ، زندگى دنيا را مَثَل بزن كه مانند آبى است كه آن را از آسمان ، فرو فرستاديم . سپس ، گياه زمين با آن در آميخت و [چنان] خشك گرديد كه بادها پراكنده اش كردند ؛ و خداست كه همواره بر هر كارى تواناست».
الإمام عليّ عليه السلام ـ في وَصفِ الدُّنيا ـ : فَهِيَ كَرَوضَةٍ اِعتَمَّ حديث مَرعاها ، وأعجَبَت مَن يَراها ، عَذبٌ شِربُها ، طَيِّبٌ تُربُها ، تَمُجُّ عُروقُها الثَّرى حديث ، وتَنطُفُ حديث فُروعُهَا النَّدى ، حَتّى إذا بَلَغَ العُشبُ إبّانَهُ حديث ، وَاستَوى بَنانُهُ حديث ، هاجَت ريحٌ تَحُتُّ حديث الوَرَقَ ، وتُفَرِّقُ مَا اتَّسَقَ ، فَأَصبَحَت كَما قالَ اللّه ُ : «هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَـحُ وَ كَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْ ءٍ مُّقْتَدِرًا» ، اُنظُروا فِي الدُّنيا في كَثرَةِ ما يُعجِبُكم ، وقِلَّةِ ما يَنفَعُكُم . حديث

امام على عليه السلام ـ در وصف دنيا ـ : دنيا چون مرغزارى است كه گياهانش قد كشيده و بيننده اش را خوش مى آيد ، آبش گواراست و خاكش خوش. از آوندهايشان تَرى مى تراود و از شاخه هايشان ژاله مى چكد، و چون سبزه هايش رشد كنند و گل و گياهانش قامت بيفرازند، به ناگاه ، بادى وزيدن مى گيرد و برگ ها را فرو مى ريزد و آن همه نظم و هماهنگى را از هم مى پراكند و چنان مى شود كه خداوند فرموده است: «و چنان خشك گرديد كه بادها پراكنده اش كردند، و خداست كه همواره بر هر كارى تواناست . دنيا را بنگريد كه از آنچه شما را خوش مى آيد، چه فراوان دارد و آنچه شما را سودمند مى افتد ، چه اندك دارد» .

امام على عليه السلام ـ در ترغيب به بى اعتنايى به دنيا ـ : مال و فرزند ، كسى را كه از دنيا مى رود و براى آن حسابرسى مى شود ، چه به كار مى آيد؟! برهنه به دنيا در آمديد و برهنه از آن برون مى رويد. دنيا، در حقيقت، پُلى است . پس ، از آن بگذريد و مراقبش باشيد.

امام على عليه السلام : دنيا، گذرگاه آخرت است.