احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در وصف دنيا ـ : دنيا ، سراى كيفر و زوال، و نابودى و بلاست. روشنايى آن ، تاريكى است و عيش آن ، مكدّر . توانگرش نادار، تن درستش ناخوش و عزيزش خوار. هر برخوردار از نعمت هاى آن ، شوربخت است و هر سرمست از زر و زيورهاى آن ، فريفته. آن گاه كه پرده كنار برود ، پشيمانى بالا مى گيرد و آغاز [كار] ، ستايش يا نكوهش مى شود.

امام على عليه السلام : ـ در سفارش به فرزندش امام حسن عليه السلام ـ : بدان . . . بدرستى كه دنيا ، جز بر آن روال كه خداوند قرارش داده است بر برخوردارى و گرفتارى (يا: آزمايش) و سزادهى در معاد، و يا آنچه كه او خواسته است و تو نمى دانى ، قرار نمى گيرد.

امام على عليه السلام : دنيا، سراى محنت ها و جايگاه فتنه هاست.

امام على عليه السلام : هركه به دنيا دست يافت ، رنج بُرد و هر كه از دستش داد ، به مشقّت افتاد.

امام على عليه السلام : دنيا ، دار آماجِ بلاها و پيشامدهاست.

امام على عليه السلام : مردم دنيا، آماج بلاهايند، و هدف مصيبت ها، و تاراج رنج ها و صَدَمات.

امام على عليه السلام : دنيا، مالامال از مصيبت هاست و با فاجعه ها و رويدادهاى تلخ ، فرا مى رسد.

امام على عليه السلام : دنيا، [سراسر] مصيبت هايى جگرسوز است، مرگ هايى دردناك و مجازات هايى خُرد كننده.

امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : دنيا، پُر مصيبت است . آبشخورهايش تلخ است و دوستى را از دوستى بهره مند نمى گردانَد.

امام على عليه السلام : دنيا، سراى ناگوارى هاست. هركه در آن مهلت داده نشود ، به مصيبت مرگ خويش ، گرفتار مى آيد و هركه در آن مهلت داده شود ، به مرگ عزيزانش داغدار مى شود.