احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : اگر خداوند تبارك و تعالى بخواهد خود را به بندگانش مى شناساند، ليكن ما را درها و راه خود گرداند و طريق و سويى قرار داد كه از آن مى آيند، پس هر كه از ولايت ما كناره گيرد يا ديگرى را بر ما برترى دهد از راه منحرف شده است. هر كه مردم بدو چنگ در زنند در هدايت يكسان نيست و برابر نيستند كسانى كه مردم را به چشمه هاى ناصافى راه برند كه در يكديگر مى ريزند و كسى كه با ما باشد به چشمه هايى گوارا مى رسد كه به امر پروردگار در جوشش است و هيچ خشكى و كاستى نپذيرد.

امام على عليه السلام : همانا امامان، كارگزاران خدايند در ميان خلق او و كدخدايان او در ميان بندگانش. به بهشت درنيايد مگر آن كسى كه آنها را بشناسد و ايشان هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه آنها را نشناسد و آنها هم او را نشناسند.

امام على عليه السلام : در توصيف قيامت ـ : اوصيا، صاحبان صراط هستند وبر آن ايستاده اند، به بهشت وارد نشود مگر كسى كه آنها را بشناسد و آنها هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه ايشان را نشناسد و آنها هم او را نشناسند، زيرا آنها كدخدايان خدايند و خداوند هنگام گرفتن پيمان از ايشان، اوصيا را بديشان شناسانده است و در كتاب خود چنين توصيفشان كرده است: «و بر اعراف (بلنديهاى حايل ميان بهشت و دوزخ) مردانى هستند كه همه را به نشانيشان مى شناسند» ، آنها گواهان دوستان خود هستند و پيامبر گواه بر ايشان است.

امام على عليه السلام : ما خانه نبوّت و كان حكمت و موجب امان زمينيان و رهايى كسانى هستيم كه طالب رهايى باشند.

امام على عليه السلام : بدانيد كه خداوند سبحان براى خير، اهلى و براى حقّ، بنيان هايى و براى طاعت، نگاه دارندگانى قرار داده است.

امام على عليه السلام : ما دعوتگران به سوى حقّ و امامان مردم و زبانهاى راستگو هستيم . هر كه از ما فرمان بَرد چيرگى يابد و هر كه از ما سركشى كند نابود شود.

امام على عليه السلام : ستون حقّ را ما برافراشتيم ولشگريان باطل را ما شكست داديم.

امام على عليه السلام : ما معتمدان خداييم در ميان خلقش و برافرازندگان حقيم در سرزمينش، دوست با ما نجات مى يابد و دشمن با ما به نابودى مى رسد.

امام على عليه السلام : از حقّ و اهل آن منحرف نشويد كه هر كسْ ديگرى را به جاى ما اهل بيت بگيرد، هلاك شود و دنيا و آخرت را از دست دهد.

امام على عليه السلام : ماييم سرداران سخن كه ريشه هاى آن در ما فرو رفته و شاخه هايش بر ما آويزان شده است.