عنه عليه السلام : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وتَعالى لَو شاءَ لَعَرَّفَ العِبادَ نَفسَهُ ، ولكِن جَعَلَنا أبوابَهُ وصِراطَهُ ، وسَبيلَهُ والوَجهَ الَّذي يُؤتى مِنهُ ، فَمَن عَدَلَ عَن وَلايَتِنا أو فَضَّلَ عَلَينا غَيرَنا فَإِنَّهُم عَنِ الصِّراطِ لَناكِبونَ ، فَلا سَواءٌ مَنِ اعتَصَمَ النّاسُ بِهِ
، ولا سَواءٌ حَيثُ ذَهَبَ النّاسُ إلى عُيونٍ كَدِرَةٍ يَفرُغُ بَعضُها في بَعضٍ ، وذَهَبَ مَن ذَهَبَ إلَينا إلى عُيونٍ صافِيَةٍ تَجري بِأَمرِ رَبِّها ، لا نَفادَ لَها ولاَ انقِطاعَ
.
امام على عليه السلام : اگر خداوند تبارك و تعالى بخواهد خود را به بندگانش مى شناساند، ليكن ما را درها و راه خود گرداند و طريق و سويى قرار داد كه از آن مى آيند، پس هر كه از ولايت ما كناره گيرد يا ديگرى را بر ما برترى دهد از راه منحرف شده است. هر كه مردم بدو چنگ در زنند در هدايت يكسان نيست و برابر نيستند كسانى كه مردم را به چشمه هاى ناصافى راه برند كه در يكديگر مى ريزند و كسى كه با ما باشد به چشمه هايى گوارا مى رسد كه به امر پروردگار در جوشش است و هيچ خشكى و كاستى نپذيرد.
الإمام عليّ عليه السلام : إنَّما الأَئِمَّةُ قُوّامُ اللّه ِ عَلى خَلقِهِ ، وعُرفاؤُهُ عَلى عِبادِهِ ، ولا يَدخُلُ الجَنَّةَ إلاّ مَن عَرَفَهُم وعَرَفوهُ ، ولا يَدخُلُ النّارَ إلاّ مَن أنكَرَهُم وأنكَروهُ
.
امام على عليه السلام : همانا امامان، كارگزاران خدايند در ميان خلق او و كدخدايان او در ميان بندگانش. به بهشت درنيايد مگر آن كسى كه آنها را بشناسد و ايشان هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه آنها را نشناسد و آنها هم او را نشناسند.
عنه عليه السلام ـ في أحوالِ القِيامَةِ ـ : الأَوصياءُ أصحابُ الصِّراطِ ، وُقوفٌ عَلَيهِ ، لا يَدخُلُ الجَنَّةَ إلاّ مَن عَرَفَهُم وعَرَفوهُ ، ولا يَدخُلُ النّارَ إلاّ مَن أنكَرَهُم وأنكَروهُ ، لِأَنَّهُم عُرَفاءُ اللّه ِ، عَرَّفَهُم عَلَيهِم عِندَ أخذِ المَواثيقِ عَلَيهِم ، ووَصَفَهُم في كِتابِهِ فَقالَ جَلَّ وعَزَّ : «وعَلَى الأَعرافِ رِجالٌ يَعرِفونَ كُلاًّ بِسيماهُم
» هُمُ الشُّهداءُ عَلى أولِيائِهِم ، والنَّبِيُّ الشَّهيدُ عَلَيهِم
.
امام على عليه السلام : در توصيف قيامت ـ : اوصيا، صاحبان صراط هستند وبر آن ايستاده اند، به بهشت وارد نشود مگر كسى كه آنها را بشناسد و آنها هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه ايشان را نشناسد و آنها هم او را نشناسند، زيرا آنها كدخدايان خدايند و خداوند هنگام گرفتن پيمان از ايشان، اوصيا را بديشان شناسانده است و در كتاب خود چنين توصيفشان كرده است: «و بر اعراف (بلنديهاى حايل ميان بهشت و دوزخ) مردانى هستند كه همه را به نشانيشان مى شناسند» ، آنها گواهان دوستان خود هستند و پيامبر گواه بر ايشان است.
الإمام عليّ عليه السلام : نَحنُ بَيتُ النُّبُوَّةِ ، ومَعدِنُ الحِكمَةِ ، أمانٌ لِأَهلِ الأَرضِ ، ونَجاةٌ لِمَن طَلَبَ
.
امام على عليه السلام : ما خانه نبوّت و كان حكمت و موجب امان زمينيان و رهايى كسانى هستيم كه طالب رهايى باشند.
الإمام عليّ عليه السلام : ألا وإنَّ اللّه َ سُبحانَهُ قَد جَعَلَ لِلخَيرِ أهلاً ، ولِلحَقِّ دَعائِمَ ، ولِلطّاعَةِ عِصَمًا
.
امام على عليه السلام : بدانيد كه خداوند سبحان براى خير، اهلى و براى حقّ، بنيان هايى و براى طاعت، نگاه دارندگانى قرار داده است.
عنه عليه السلام : نَحنُ دُعاةُ الحَقِّ وأئِمَّةُ الخَلقِ وألسِنَةُ الصِّدقِ ، مَن أطاعَنا مَلَكَ ، ومَن عَصانا هَلَكَ
.
امام على عليه السلام : ما دعوتگران به سوى حقّ و امامان مردم و زبانهاى راستگو هستيم . هر كه از ما فرمان بَرد چيرگى يابد و هر كه از ما سركشى كند نابود شود.
امام على عليه السلام : ستون حقّ را ما برافراشتيم ولشگريان باطل را ما شكست داديم.
عنه عليه السلام : نَحنُ اُمَناءُ اللّه ِ عَلى عِبادِهِ ، ومُقيمُو الحَقِّ في بِلادِهِ ، بِنا يَنجُو المُوالي وبِنا يَهلِكُ المُعادِي
.
امام على عليه السلام : ما معتمدان خداييم در ميان خلقش و برافرازندگان حقيم در سرزمينش، دوست با ما نجات مى يابد و دشمن با ما به نابودى مى رسد.
عنه عليه السلام : لا تَزِلّوا عَنِ الحَقِّ وأهلِهِ ، فَإِنَّهُ مَنِ استَبدَلَ بِنا أهلَ البَيتِ هَلَكَ وفاتَتهُ الدُّنيا والآخِرَةِ
.
امام على عليه السلام : از حقّ و اهل آن منحرف نشويد كه هر كسْ ديگرى را به جاى ما اهل بيت بگيرد، هلاك شود و دنيا و آخرت را از دست دهد.
الإمام عليّ عليه السلام : إنّا لاَُمَراءُ الكَلامِ ، وفينا تَنَشَّبَت عُروقُهُ
، وعَلَينا تَهَدَّلَت غُصونُهُ
.
امام على عليه السلام : ماييم سرداران سخن كه ريشه هاى آن در ما فرو رفته و شاخه هايش بر ما آويزان شده است.