رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ القَبرَ أوَّلُ مَنازِلِ الآخِرَةِ ، فإن نَجا مِنهُ فما بَعدَهُ أيسَرُ مِنهُ ، و إنْ لم يَنجُ مِنهُ فما بَعدَهُ لَيسَ أقلَّ مِنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قبرْ نخستين منزل آخرت است. اگر كسى از آن به سلامت رَسْت، منازل بعد آن آسانتر است و اگر به سلامت نرَسْت، دشوارى منازل بعدى كمتر از آن نيست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سرآغاز عدالتِ آخرت، قبرهاست كه شرافتمند از غير شرافتمند نمى شناسد.
عنه صلى الله عليه و آله : لم يَأتِ علَى القَبرِ يَومٌ إلاّ تَكَلَّمَ فيهِ ، فيقولُ : أنا بَيتُ الغُربَةِ ، و أنا بَيتُ الوَحدَةِ و أنا بَيتُ التُّرابِ و أنا بَيتُ الدُّودِ ، فإذا دُفِنَ العَبدُ المؤمنُ قالَ لَهُ القَبرُ : مَرحَبا و أهلاً ··· و إذا دُفِنَ العَبدُ الفاجِرُ أو الكافِرُ فقالَ لَهُ القَبرُ : لا مَرحَبا و لا أهلاً ! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ روزى بر قبر نيايد، مگر اين كه در آن روز زبان به سخن گشايد و گويد: منم غربت سرا ، منم خانه تنهايى، منم خاكدان، منم خانه كرمها. پس، چون بنده مؤمن به خاك سپرده شود، قبر به او گويد: خوش آمدى··· و چون بنده بد كردار يا كافر دفن شود، قبر به او گويد: خوش نامدى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : منظره اى نديدم مگر اينكه قبر از آن ترسناك تر است .
عنه صلى الله عليه و آله : إذا حُمِلَ عَدُوُّ اللّه ِ إلى قَبرِهِ نادَى مَن تَبِعَهُ : يا إخوَتاه ، احذَرُوا مِثلَ ما وَقَعتُ فيهِ ! إنّي لَأشكُو إلَيكُم دُنيا غَرَّتني ، حتّى إذا اطمَأنَنتُ إلَيها صَرَعَتني ، و أشكُو إلَيكُم أخِلاّءَ الهَوى سَرُّوني، حتّى إذا ساعَدتُهُم تَبَرَّؤوا مِنِّي و خَذَلوني! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چون دشمنِ خدا به سوى گورش حمل شود، به تشييع كنندگان خود ندا دهد: اى برادران! از آنچه من دچارش شدم، بپرهيزيد. از دنيايى به شما شِكوه مى كنم كه مرا فريفت و چون به آن اطمينان كردم، مرا از پاى در آورد. از دوستان هوسران به شما شِكوه مى كنم كه مرا شاد ساختند ، تا اينكه به آنان كمك كردم، از من بيزارى جستند و تنها و بى ياورم گذاشتند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في قولِهِ تعالى : «يُثَبِّتُ اللّه ُ الّذينَ آمَنوا بالقَولِ الثّابتِ في الحَياةِ الدُّنيا و في الآخِرَةِ» . ـ : في القَبرِ إذا سُئلَ المَوتى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه: «خداوند كسانى را كه ايمان آورده اند در زندگى دنيا و آخرت با گفتار ثابت و درست استوار مى دارد» ـ فرمود : مراد در قبر و به هنگام سؤال از مردگان است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ العَبدَ إذا وُضِعَ في قَبرِهِ و تَولّى عَنهُ أصحابُهُ ، و إنّهُ لَيَسمَعُ قَرعَ نِعالِهِم إذا انصَرَفُوا ، أتاهُ مَلَكانِ فَيُقعِدانِهِ فيَقولانِ لَهُ : ما كنتَ تَقولُ في هذا النبيِّ محمّدٍ ؟ فأمّا المؤمنُ فيقولُ : أشهَدُ أنّهُ عبدُ اللّه ِ و رسولُهُ ، فيقالُ لَهُ : انظُر إلى مَقعَدِكَ مِن النارِ أبدَلَكَ اللّه ُ بهِ مَقعَدا مِن الجَنَّةِ ، فَيَراهُما جَميعا
و أمّا الكافِرُ أو المُنافِقُ فيقولُ: لا أدرِي ، كنتُ أقولُ ما يقولُ الناسُ فيه ! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چون آدمى را در گورش نهادند و همراهان او باز گشتند، در حالى كه هنوز صداى كفشهاى آنها را مى شنود، دو فرشته نزدش مى آيند و او را مى نشانند و مى پرسند: درباره اين پيامبر، محمّد، چه عقيده اى داشتى؟ اگر مؤمن باشد مى گويد: گواهى مى دهم كه او بنده خدا و فرستاده اوست. پس، به او گفته شود: به جايگاهت در آتش بنگر. خداوند به جاى آن، جايگاهى در بهشت به تو داد. او هر دو جايگاه را مى بيند. اما اگر كافر يا منافق باشد مى گويد: نمى دانم. همان عقيده اى را درباره او داشتم كه مردم داشتند!
. عنه صلى الله عليه و آله ـ في روايةٍ اُخْرى ـ : و يَأتيهِ مَلَكانِ فَيُجلِسانِهِ فيَقولانِ لَهُ : مَن رَبُّكَ ؟ فيقولُ : رَبّيَ اللّه ُ ، فيَقولانِ لَهُ : و ما دِينُكَ ؟ فيقولُ : دِيني الإسلامُ ، فيقولانِ لَهُ : ما هذا الرجُلُ الّذي بُعِثَ فيكُم ؟ فيقولُ : هُو رسولُ اللّه ِ ، فيقولانِ لَهُ : و ما يُدرِيكَ ؟ فيقولُ : قَرَأتُ كتابَ اللّه ِ و آمَنتُ و صَدَّقتُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در روايتى ديگر ـ فرمود : دو فرشته نزدش مى آيند و او را مى نشانند و مى پرسند: پروردگارت كيست؟ او پاسخ مى دهد: پروردگارم خداست. مى پرسند: دينت چيست؟ پاسخ مى دهد: دينم اسلام است. مى پرسند: اين مردى كه در ميان شما مبعوث شد، كيست؟ پاسخ مى دهد: او فرستاده خداست. مى پرسند: از كجا مى دانى؟ پاسخ مى دهد: كتاب خدا را خواندم و ايمان آوردم و تصديق كردم.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا قَبَّلَ أحَدُكُم ذاتَ مَحرَمٍ قد حاضَت ـ اُختَهُ ، أو عَمَّتَهُ ، أو خالَتَهُ ـ فَلْيُقَبِّلْ بينَ عَينَيها و رَأسَها ، و لْيَكُفَّ عن خَدِّها و عن فِيها .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه فردى از شما بخواهد زنى را كه به او مَحْرم است و به سنّ قاعدگى رسيده، ببوسد ـ مثل خواهرش يا عمه اش يا خاله اش ـ پيشانى و سر او را ببوسد و از بوسيدن صورت و دهانش، خوددارى كند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أعتَى الناسِ مَن قَتَلَ غيرَ قاتِلِهِ ، أو ضَرَبَ غيرَ ضارِبِهِ . .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سركش ترين مردم كسى است كه بى گناهى را كه قصد كشتن او را نداشته است، بكشد يا غير زننده خود را بزند.