عنه صلى الله عليه و آله : إذا أرادَ اللّه ُ بِعَبدٍ خَيرا فَقَّهَهُ في الدِّينِ ، و زَهَّدَهُ في الدنيا ، و بَصَّرَهُ عُيوبَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه خداوند خوبى بنده اى را بخواهد او را در دين دانا و فقيه گرداند و به دنيا بى اعتنايش سازد و نسبت به عيبهايش او را بينا كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند به چيزى برتر از آگاهى دينى عبادت نشده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : برترين عبادت ، فقه (شناخت دين) است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا براى هر چيزى تكيه گاهى است و تكيه گاه اين دين، فقه است.
عنه صلى الله عليه و آله : اُفٍّ لِكُلِّ مُسلمٍ لا يَجعَلُ في كُلِّ جُمعَةٍ . يَوما يَتَفَقَّهُ فيهِ أمرَ دِينِهِ و يَسألُ عن دِينِهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اُف بر هر مسلمانى كه هفته اى يك روز را به كار آموختن امور دينى خود و پرسيدن مسائل دينيش اختصاص ندهد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما ازدادَ عَبدٌ قَطُّ فِقها في دِينِهِ إلاّ ازدَادَ قَصدا في عَمَلِهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگز بنده اى بر فقه (شناخت خود) از دينش نيفزود، مگر اين كه بر ميانه روى او در عملش افزوده گشت.
عنه صلى الله عليه و آله : كَفى بالمَرءِ فِقها إذا عَبَدَ اللّه َ ، و كفى بالمَرءِ جَهلاً إذا اُعجِبَ بِرَأيهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در فقاهت (دانايى) مرد همين بس كه خدا را عبادت كند ، و در نادانى مرد همين بس كه به رأى خود مغرور باشد.
عنه صلى الله عليه و آله : لا يَفقَهُ العَبدُ كُلَّ الفِقهِ حتّى يَمقُتَ الناسَ في ذاتِ اللّه ِ ، و حتّى لا يكونَ أحَدٌ أمقَتَ مِن نفسِهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آدمى فقيهِ تمام عيار نباشد، مگر آن گاه كه خشم و كينش با مردم براى خدا باشد و مگر آن گاه كه احدى نزد او منفورتر از نفْس خودش، نباشد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ في وصيَّتِهِ لأبي ذرٍّ ـ : لا يَفقَهُ الرجُلُ كُلَّ الفِقهِ حتَّى يَرَى الناسَ أمثالَ الأباعِرِ ، فلا يَحفِلَ بِوُجودِهِم ، و لا يُغَيِّرَهُ ذلكَ كما لا يُغَيِّرُهُ وُجودُ بَعيرٍ عندَهُ ، ثُمّ يَرجِعَ هُو إلى نفسِهِ فيَكونَ أعظَمَ حاقِرٍ لها .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در سفارش به ابوذر ـ فرمود : آدمى فقيه كامل نشود، مگر آن گاه كه مردم در نظرش مانند مشتى شتر باشند و به بود و نبود آنها اهميتى ندهد و همچنان كه اگر شترى در كنار او باشد فرقى به حالش ندارد، وجود مردم نيز در او تغيير و تأثيرى ايجاد نكند. و با اين حال، وقتى به خودش برگردد بيشترين تحقير و بى اعتنايى را نسبت به نفس خويش، روا دارد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ في وصيَّتِهِ لأبي ذَرٍّ ـ : لا يَفقَهُ الرجُلُ كلَّ الفِقهِ حتّى يَرى الناسَ في جَنبِ اللّه ِ تباركَ و تعالى أمثالَ الأباعِرِ ، ثُمّ يَرجِعَ إلى نفسِهِ فيكونَ هُو أحقَرَ حاقِرٍ لها . .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در سفارش به ابوذر ـ فرمود : آدمى فقيه كامل نباشد، مگر آن گاه كه مردم را در كنار خداوند متعال همانند مشتى شتر بيند و با اين حال، وقتى به خودش برگردد، بيش از همه نفْس خودش را حقير و بى مقدار شمارد.