عنه صلى الله عليه و آله : يُؤتى بأحَدٍ يَومَ القِيامَةِ يُوقَفُ بينَ يَدَيِ اللّه ِ و يُدفَعُ إلَيهِ كتابُهُ فلا يَرى حَسَناتِهِ ، فيقولُ : إلهي ، ليسَ هذا كتابِي ! فإنّي لا أرى فيها طاعَتي ؟ ! فيقالُ لَهُ : إنّ رَبَّكَ لا يَضِلُّ و لا يَنسى ، ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغتِيابِ الناسِ . ثُمّ يُؤتى بآخَرَ و يُدفَعُ إلَيهِ كتابُهُ فَيَرى فيهِ طاعاتٍ كثيرَةً ، فيقولُ : إلهي ، ما هذا كتابِي ! فإنّي ما عَمِلتُ هذهِ الطَّاعاتِ ! فيقالُ : لأنَّ فلانا اغتابَكَ فَدُفِعَت حَسَناتُهُ إلَيكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روز قيامت فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خدا نگه مى دارند و كار نامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بيند. عرض مى كند : الهى! اين كار نامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود : پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرى را مى آورند و كار نامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند : الهى! اين كار نامه من نيست! زيرا من اين طاعات را به جا نياورده ام! گفته مى شود : فلانى از تو غيبت كرد و من حسنات او را به تو دادم.
عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ الرَّجُلَ لَيُؤتى كتابَهُ مَنشورا فيقولُ: يا ربِّ، فأينَ حَسَناتٌ كذا و كذا عَمِلتُها لَيسَت في صَحِيفَتي؟! فيقولُ : مُحِيَت باغتِيابِكَ الناسَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كار نامه گشوده شده مرد را به او مى دهند و او عرض مى كند : پروردگارا! پس فلان و بهمان كارهاى نيكى كه كرده ام كجاست؟ در كار نامه ام نيستند. خداوند مى فرمايد : با غيبت كردن از مردم، آنها را نابود كردى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس در ماه رمضان از مسلمانى غيبت كند، براى روزه اش مزدى دريافت نخواهد كرد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : غيبت آن است كه آنچه [از عيب] در كسى هست، پشت سر او بگويى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از كسى چيزى بگويد كه در وجود او هست، غيبتش كرده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : غيبت آن است كه از برادرت چيزى بگويى، كه خوش ندارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر چيزى كه خوش ندارى رو به روى برادرت بگويى، آن غيبت است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن عامَلَ الناسَ فلم يَظلِمْهُم ، و حَدَّثَهُم فلم يَكذِبْهُم ، و وَعَدَهُم فلم يُخلِفْهُم ، فهُو ممَّن كَمُلَت مُرُوءَتُهُ ، و ظَهَرَت عَدالَتُهُ ، و وَجَبَت اُخُوَّتُهُ ، و حَرُمَت غِيبَتُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه با مردم معامله كند و به آنان ستم نكند و با آنان سخن بگويد و دروغ نگويد و وعده شان دهد و خُلفِ وعده نكند، او از كسانى است كه مروّتش كامل و عدالتش آشكار است و برادرى كردن با او واجب و غيبت كردنش حرام است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أربَعةٌ لَيست غِيبَتُهُم غِيبَةً : الفاسِقُ المُعلِنُ بِفِسقِهِ ، و الإمامُ الكَذّابُ إن أحسَنتَ لم يَشكُرْ و إن أسَأتَ لم يَغفِرْ، و المُتَفَكِّهونَ بالاُمَّهاتِ ، و الخارِجُ عنِ الجَماعَةِ الطاعِنُ على اُمَّتِي الشاهِرُ علَيها بسَيفِهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار نفرند كه غيبت كردن از آنها غيبت نيست : فاسقى كه فسق خود را آشكار مى سازد، پيشواى دروغگويى كه اگر خوبى كنى، سپاسگزارى نمى كند و اگر بدى كنى، نمى بخشد، كسانى كه از سر خنده و شوخى فحش مادر مى دهند و كسى كه از جماعت مسلمانان كناره گيرد و بر امّت من عيب گيرد و به روى آنها شمشير كشد.
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ ليسَ علَيهِم غِيبَةٌ : مَن جَهَرَ بِفِسقِهِ ، و مَن جارَ في حُكمِهِ ، و مَن خالَفَ قولُهُ فِعلَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه بدگويى از آنها غيبت نيست : كسى كه گناه خود را آشكارا كند، كسى كه در داورى (حكومت) بى عدالتى ورزد و كسى كه گفتارش خلاف كردارش باشد.