پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به توانگرىِ خدا توانگر شويد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ و قد سَألَهُ رَجُلٌ : اُحِبُّ أن أكُونَ أغنَى الناسِ ـ : كُن قَنِعا تَكُن أغنَى الناسِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به مردى كه عرض كرد : دوست دارم توانگرترين مردم باشم ـ فرمود: قانع باش، تا توانگرترين مردم باشى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دست نياز به سوى مردم دراز نكنيد، حتّى براى آب مسواك.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أقِلُّوا الدُّخولَ علَى الأغنياءِ؛ فإنَّهُ أحرى أن لا تَزدَرُوا نِعَمَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كمتر نزد توانگران رويد؛ زيرا سزاوار است كه نعمتهاى خداوند عزّ و جلّ را خوار و حقير نشماريد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ بَعَثَنَي رَحمَةً للعالَمينَ، و لأِمحَقَ المَعازِفَ و المَزاميرَ و اُمورَ الجاهِليّةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند مرا به عنوان رحمتى براى جهانيان برانگيخت و من سازها و نى ها و كارهاى جاهلى را نابود (قدغن) مى كنم.
عنه صلى الله عليه و آله : إيّاكُم و استِماعَ المَعازِفِ و الغِناءِ ؛ فإنّهُما يُنبِتانِ النِّفاقَ فِي القَلبِ كما يُنبِتُ الماءُ البَقلَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زنهار از گوش دادن به سازها و آوازها؛ زيرا اين دو نفاق را در دل مى رويانند، همچنان كه آب سبزه را مى روياند.
عنه صلى الله عليه و آله : صَوتانِ مَلعونانِ فِي الدنيا و الآخِرَةِ : مِزمارٌ عندَ نِعمَةٍ ، و رَنَّةٌ عندَ مُصيبَةٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دو آوازند كه در دنيا و آخرت لعنت شده هستند : آواز نى به هنگام خوشى و شيون در مصيبت.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آوازه خوانى، طلسم زناست.
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثٌ يُقسِينَ القَلبَ : استِماعُ اللهوِ ، و طَلَبُ الصَّيدِ ، و إتيانُ بابِ السُّلطانِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز دل را سخت مى گرداند : شنيدن لهو، شكار كردن، و آمد و شد به دربار سلطان.
عنه صلى الله عليه و آله : أربعٌ يُفسِدنَ القَلبَ و يُنبِتنَ النِّفاقَ فِي القَلبِ كما يُنبِتُ الماءُ الشَّجَرَ : استِماعُ اللهوِ ، و البَذاءُ ، و إتيانُ بابِ السُّلطانِ ، و طَلَبُ الصَّيدِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه دل را تباه مى كند و نفاق در دل مى روياند، همچنان كه آب درخت را مى روياند : گوش دادن به سخنان لهو و بيهوده، بد زبانى، آمد و شد به دربار سلطان و شكار كردن.