رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مانِعُ الزَّكاةِ يُجَرُّ قَصَبُهُ في النارِ ـ يَعنِي أمعاءَهُ فِي النارِ ـ و مُثِّلَ لَهُ مالُهُ في النارِ في صُورةِ شُجاعٍ أقرَعَ لَهُ زَبِيبانِ أو زَبِيبَتانِ يَفِرُّ الإنسانُ مِنهُ ، و هُو يَتبَعُهُ
حَتّى يَقضِمَهُ كما يُقْضَمُ الفُجْلُ و يقولُ : أنا مالُكَ الذي بَخِلتَ بِهِ .[بحار الأنوار : ۹۶/۱۵/۲۹ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه زكات نپردازد ، روده هايش در آتش كشيده مى شود و دارايى او به صورت افعىِ اقرعِ .[اقرع : مارى كه بر اثر شدّت زهرش،كرك هاى سرش ريخته باشد ـ م .]دو نيشه يا داراى دو خال سياه بر بالاى چشمانش ، در مى آيد و او از آن مى گريزد و افعى او را دنبال مى كند تا آن كه وى را مانند تربچه خرد مى كند و مى گويد : من همان ثروت تو هستم كه به آن بخل مى ورزيدى .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في قولهِ : «قَدْ أفْلَحَ مَنْ تَزَكّى» ـ : مَن شَهِدَ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و خَلَعَ الأندادَ و شَهِدَ أنّي رسولُ اللّه ِ .[الدرّ المنثور : ۸/۴۸۵ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه «رستگار شد كسى كه تزكيه گشت» ـ فرمود : منظور ، كسى است كه به يگانگى خداوند گواهى دهد و به او شرك نورزد و شهادت دهد كه من رسول خدا هستم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : با تزكيه نفْس است كه صفا[ى جان] به دست مى آيد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللّه ُ و لا
يَنظُرُ إلَيهِم يَومَ القِيامَةِ و لا يُزَكِّيهِم و لَهُم عَذابٌ ألِيمٌ: شيخٌ زانٍ ، و مَلِكٌ جَبَّارٌ ، و مُقِلٌّ مُختالٌ .[الكافي : ۲/۳۱۱/۱۴ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه خداوند در روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و نگاهشان نمى كند و آنان را تزكيه نمى نمايد و عذابى دردآور دارند : پير مردِ زناكار ، پادشاهِ ستمكار و فقيرِ متكبّر .
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللّه ُ عزّ و جلّ يَومَ القِيامَةِ و لا يَنظرُ إليهِم و لا يُزَكِّيهِم و لَهَم عذابٌ ألِيمٌ : رجُلٌ بايَعَ إماما لا يُبايِعُهُ إلاّ للدُّنيا ، إن أعطاهُ مِنها ما يُرِيدُ وَفى لَهُ ، و إلاّ كَفَّ ، و رَجُلٌ بايَعَ رَجُلاً بِسِلعَتِهِ بَعدَ العَصرِ فَحَلَفَ بِاللّه ِ عزّ و جلّ لقد اُعطِيَ بها كذا و كذا فَصَدَّقَهُ فَأخَذَها و لَم يُعطَ فيها ما قالَ ، و رَجُلٌ عَلى فَضلِ ماءٍ بِالفَلاةِ يَمنَعُهُ ابنَ السَّبيلِ .[الخصال : ۱۰۷/۷۰ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه گروهند كه خداوند در روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و به آنان نظر نمى كند و پاكشان نمى سازد و برايشان عذابى دردناك است : مردى كه با پيشوايى بيعت كند و بيعتش جز براى دنيا نباشد ، به طورى كه اگر چيزى از دنيا به وى بدهد بر بيعت خود وفادار ماند و اگر ندهد كنار بكشد . و مردى كه بعد از عصر كالايى را بفروشد و قسم جلاله بخورد كه آن را به فلان و بهمان مبلغ خريده است و خريدار هم قبول كند و كالا را بگيرد ، در حالى كه فروشنده دروغ گفته باشد. و مردى كه در صحرا [چاه ]آبى داشته باشد و اجازه ندهد در راه ماندگان از مازاد آن آب استفاده كنند .
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ و لا يَنظُرُ إلَيهِم و لَهُم عَذابٌ ألِيمٌ : العالِمُ المُبتَغي بِعِلمِهِ حُطامَ الدنيا ، و مُستَحِلُّ المُحَرَّماتِ بالشُّبُهاتِ ، و الزاني بحَلِيلَةِ جارِهِ .[تنبيه الخواطر : ۲/۱۲۱ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه كس اند كه خداوند در روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و نگاهشان نمى كند و عذابى دردناك دارند : عالمى كه علم خود را وسيله كسب خُرده ريزه هاى دنيا قرار دهد و كسى كه با [القاى ]شبهات ، حرامها را حلال كند و كسى كه با زن همسايه خود زنا كند .
عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثةٌ لا يَنظُرُ اللّه ُ إلَيهِم يَومَ القِيامَةِ و لا يُزَكِّيهِم و لَهُم عَذابٌ ألِيمٌ : المُرخِي ذَيلَهُ مِنَ العَظَمَةِ ، و المُزَكِّي سِلعَتَهُ بِالكِذبِ ،
و رَجُلٌ استَقبَلَكَ بِوُدِّ صَدرِهِ فَيُوارِي و قَلبُهُ مُمتَلِئٌ غِشّا .[بحار الأنوار : ۷۵/۲۱۱/۶ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه خداوند در روز رستاخيز به آنها نمى نگرد و تزكيه شان نمى كند و عذابى دردآور دارند : كسى كه از روى تكبّر دامن كشان راه رود و كسى كه از كالاى خود به دروغ تبليغ و تعريف كند و كسى كه در روى تو اظهار دوستى نمايد و پشت سرت دلش آكنده از نيرنگ باشد .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَن يَعمَلَ ابنُ آدَمَ عَملاً أعظَمَ عِندَ اللّه ِ تباركَ و تعالى مِن رَجُلٍ قَتَلَ نَبيّا أو إماما ، أو هَدَمَ الكَعبَةَ التي جَعَلَها اللّه ُ عزّ و جلّ قِبلَةً لِعِبادِهِ ، أو أفرَغَ ماءَهُ في امرَأةٍ حَراما .[بحار الأنوار : ۷۹/۲۰/۹ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آدميزاد هيچ كار [گناهى ]نكرد كه نزد خداوند تبارك و تعالى سنگين تر از اين باشد كه پيامبرى يا امامى را بكشد ، يا كعبه را، كه خداوند عزّ و جلّ قبله بندگان خود قرار داده است، ويران كند ، يا به حرام، با زنى نزديكى كند .[متن روايت چنين است : «. . . يا به حرام آبش را در رحم زنى بريزد».]
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : اِشتَدَّ غَضَبُ اللّه ِ عزّ و جلّ عَلَى امرأةٍ ذاتِ بَعلٍ مَلَأتْ عَينَها مِن غَيرِ زَوجِها أو غَيرِ ذِي مَحرَمٍ مِنها ، فإنّها إن فَعَلَتْ ذلكَ أحبَطَ اللّه ُ كُلَّ عَمَلٍ عَمِلَتهُ ، فإن أوطَأتْ فِراشَهُ غَيرَهُ كانَ حَقّا عَلَى اللّه ِ أن يُحرِقَها بِالنارِ بعدَ أن يُعَذِّبَها في قَبرِها .[. بحار الأنوار : ۷۶/۳۶۶/۳۰.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زن شوهردارى كه مرد بيگانه اى يا نا محرمى چشمش را پر كرده باشد ، مورد خشم شديد خداوند عزّ و جلّ است ؛ زيرا كه اگر چنين باشد، خداوند همه اعمال او را باطل گرداند و اگر به شوهر خود خيانت ورزد ، بر خداست كه او را بعد از عذاب دادن در قبر، به آتش دوزخ بسوزاند .
عنه صلى الله عليه و آله : لَمّا اُسرِيَ بِي مَرَرتُ بِنِسوانٍ مُعَلَّقاتٍ بِثُدُيِّهِنَّ فقلتُ : مَن هؤلاءِ يا جَبرئيلُ ؟ فقالَ : هؤلاءِ اللَّواتِي يُورِثْنَ أموالَ أزواجِهِنَّ أولادَ غَيرِهِم .[بحار الأنوار : ۷۹/۱۹/۶ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : شبى كه به معراج برده شدم، به زنانى برخوردم كه از پستانهاى خود آويزان بودند . پرسيدم : اى جبرئيل! اينها كيستند؟ گفت : اينها زنانى هستند كه فرزندان غير شوهران خود را وارث اموال آنان مى كنند .