بنده، قصد مى كند كار خوبى انجام دهد، اگر [مانعى پيش مى آيد و] آن كار را انجام ندهد، خداوند به سبب نيّت خوب او يك ثواب برايش مى نويسد و اگر آن را انجام دهد، ده ثواب برايش مى نويسد و اگر تصميم بگيرد كار بدى انجام بدهد، اگر آن را انجام ندهد، گناهى برايش نوشته نمى شود و اگر انجامش دهد، هفت ساعت مهلت داده مى شود و فرشته مأمور ثبت خوبى ها، به فرشته ثبت بدى ها كه فرشته سمت چپ است، مى گويد: شتاب مكن. شايد به دنبال آن كار بد، كار خوبى انجام دهد كه آن بدى را پاك نمايد؛ زيرا خداى ـ عزّ و جلّ ـ مى فرمايد: «همانا، خوبى ها، بدى ها را از بين مى برند» يا شايد آمرزش بخواهد. پس اگر بگويد: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عالِمُ الْغَيبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزيزُ الْحَكيمُ الْغَفُور الرَّحيمُ ذُو الْجَلالِ وَ الاِْكْرامِ وَ اَتوبُ اِلَيْهِ» گناهى بر او نوشته نمى شود؛ ولى چنانچه هفت ساعت بگذرد و بعد از آن گناه، ثوابى نكند و آمرزش نخواهد، فرشته مأمور ثبت خوبى ها، به فرشته مأمور ثبت بدى ها و گناهان مى گويد: بنويس بر ضدّ اين بدبخت محروم!
شما را سفارش مى كنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.
من براى كسى كه بگومگو را رها كند، هر چند حق با او باشد، و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گويد، و براى كسى كه اخلاقش را نيكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
دو مسلمانى كه سه روز با هم قهر كنند و آشتى ننمايند، هر دو از اسلام بيرون مى روند و ميان آنان هيچ پيوند دينى نيست. و هر كدام از آنها پيش از ديگرى با برادرش حرف بزند، در روز قيامت زودتر به بهشت مى رود.
سيرِ سپاسگزار، اجرش همانند روزه دارى است كه براى خدا روزه مى گيرد. تندرستِ سپاسگزار، همانند آن اجرى را دارد كه بيمارِ شكيبا، و بخشنده سپاسگزار، همان اجر را دارد كه تنگدست قانع.
