رسول اللّه صلي الله عليه و آله : يَقولُ اللّه ُ تَعالى : إذا كانَ الغالِبُ عَلى عَبدِيَ الاِشتِغالَ بي جَعَلتُ نَعيمَهُ ولَذَّتَهُ في ذِكري ، فَإِذا جَعَلتُ نَعيمَهُ ولَذَّتَهُ في ذِكري عَشِقَني وعَشِقتُهُ ، فَإِذا عَشِقَني وعَشِقتُهُ رَفَعتُ الحِجابَ فيما بَيني وبَينَهُ ، وصِرتُ مَعالِمَ بَينَ عَينَيهِ ، لا يَسهو إذا سَهَا النّاسُ ، اُولئِكَ كَلامُهُم كَلامُ الأَنبِياءِ ، اُولئِكَ الأَبطالُ حَقّا ، اُولئِكَ الَّذينَ إذا أرَدتُ بِأَهلِ الأَرضِ عُقوبَةً وعَذابا ذَكَرتُهُم فَصَرَفتُ ذلِكَ عَنهُم .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند متعال مى فرمايد : هرگاه اشتغال به [ياد] من بر بنده ام چيره گردد، خوشى و لذّتش را در يادكرد خودم قرار مى دهم . پس چون خوشى و لذّتش را در يادكردِ خودم قرار دادم ، با من عشق مى ورزد و من با او عشق مى ورزم. پس چون با من عشق ورزيد و من با او عشق ورزيدم ، حجاب ميان خود و او را برمى دارم و خود ، نشانه هاى برابر چشمانش مى شوم . در نتيجه ، چون مردم دچار فراموشى و خطا شوند، او دچار فراموشى و خطا نمى گردد . آنان ، سخنشان سخن پيامبران است . آنان ، قهرمانان حقيقى اند . اين كسان هستند كه هرگاه بخواهم زمينيان را كيفر يا عذابى دهم ، به يادشان مى افتم و در نتيجه ، عذاب و كيفر را از زمينيان برطرف مى كنم .
عنه صلي الله عليه و آله : أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادَةَ ، فَعانَقَها وأحَبَّها بِقَلبِهِ وباشَرَها بِجَسَدِهِ وتَفَرَّغَ لَها ، فَهُوَ لا يُبالي عَلى ما أصبَحَ مِنَ الدُّنيا عَلى عُسرٍ أم عَلى يُسرٍ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : برترينِ مردم ، كسى است كه عاشق عبادت گردد ، پس در آغوشش گيرد و با دلش دوستش بدارد و با پيكرش هماغوشش گردد و خود را وقف آن سازد ، و در نتيجه ، نسبت به دنيا چنان بى اعتنا گردد كه اهميّت ندهد كه در آسايش است يا سختى .
(وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ) .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : با همه دل هايتان ، خدا را دوست بداريد .
عنه صلي الله عليه و آله: مَن آثَرَ مَحَبَّةَ اللّه ِ عَلى مَحَبَّةِ نَفسِهِ كَفاهُ اللّه ُ مُؤنَةَ النّاسِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه خدا دوستى را بر خودْ دوستى مقدّم دارد ، خداوند ، او را از گران بارىِ مردم ، حفظ خواهد كرد .
عنه صلي الله عليه و آله : ناجى داودُ رَبَّهُ فَقالَ : إلهي ، لِكُلِّ مَلِكٍ خِزانَةٌ فَأَينَ خِزانَتُكَ؟ قالَ جَلَّ جَلالُهُ : لي خِزانَةٌ أعظَمُ مِنَ العَرشِ ، وأوسَعُ مِنَ الكُرسِيِّ ، وأطيَبُ مِنَ الجَنَّةِ ، وأزيَنُ مِنَ المَلَكوتِ ؛ أرضُهَا المَعرِفَةُ ، وسَماؤُهَا الإِيمانُ ، وشَمسُهَا الشَّوقُ ، وقَمَرُهَا المَحَبَّةُ ، ونُجومُهَا الخَواطِرُ ، وسَحابُهَا العَقلُ ، ومَطَرُهَا الرَّحمَةُ ، وأشجارُهَا الطّاعَةُ ، وثَمَرُهَا الحِكمَةُ . ولَها أربَعَةُ أبوابٍ : العِلمُ وَالحِلمُ وَالصَّبرُ وَالرِّضا ، ألا وهِيَ القَلبُ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : داوود عليه السلامبا پروردگارش مناجات كرد و گفت : بارالها! هر پادشاهى را خزانه اى است . پس خزانه تو كجاست ؟
خداوند عز و جل ، فرمود : «مرا خزانه اى است بزرگ تر از عرش ، گسترده تر از كرسى ، خوش بوتر از بهشت و آراسته تر از ملكوت . زمينِ آن ، معرفت است ، آسمانش ايمان ، خورشيدش شوق ، ماهتابش دوستى ، ستارگانش دل ها، ابرش خِرد ، بارانش رحمت ، درختانش طاعت و ميوه اش حكمت . آن را چهار در است : دانش ، بردبارى ، شكيبايى و خشنودى . باخبر باش كه اين خزانه ، همان قلب است» .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : ايمان در دل انسان ، آن است كه خدا را دوست بدارد .
رسول اللّه صلي الله عليه و آله ـ في دعائه ـ : اللّهُمَّ اجعَل حُبَّكَ أحَبَّ الأَشياءِ إلَيَّ ، وَاجعَل خَشيَتَكَ أخوَفَ الأَشياءِ عِندي، وَاقطَع عَنّي حاجاتِ الدُّنيا بِالشَّوقِ إلى لِقائِكَ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله : بارالها! دوستى ات را محبوب ترين چيزها برايم قرار ده ، ترس از خودت را ترس آورترين چيزها نزدم قرار ده و با شوق ديدارت ، نيازهاى دنيايى را از من بِبُر .
عنه صلي الله عليه و آله ـ في دعائه ـ : اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ حُبَّكَ ، وحُبَّ مَن يُحِبُّكَ ، وَالعَمَلَ الَّذي يُبَلِّغُني حُبَّكَ. اللّهُمَّ اجعَل حُبَّكَ أحَبَّ إلَيَّ مِن نَفسي وأهلي ومِنَ الماءِ البارِدِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : بارالها! دوستى تو و دوستى آن كه دوستت دارد و كردارى را كه مرا به دوستى ات مى رساند ، از تو درخواست مى كنم . بارالها! دوستى خودت را نزد من محبوب تر از خودم ، خانواده ام و آب خنك ، قرار ده .
عنه صلي الله عليه و آله : يا أيُّهَا النّاسُ ، إنَّهُ قَد كَبُرَ سِنّي ، ودَقَّ عَظمي ، وَانهَدَمَ جِسمي ، ونُعِيَت إلَيَّ نَفسي ، وَاقتَرَبَ أجَلي ، وَاشتَدَّ مِنِّي الشَّوقُ إلى لِقاءِ رَبّي .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : اى مردم! كهن سال گشته ام ، استخوانم سست شده ، پيكرم فرو ريخته است و به من خبر مردنم را داده اند و مرگم نزديك شده و شوق ديدار پروردگارم در من ، شديد شده است .
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ (تَعالى) جَعَلَ قُرَّةَ عَيني فِي الصَّلاةِ ، وحَبَّبَها إلَيَّ كَما حَبَّبَ إلَى الجائِعِ الطَّعامَ وإلَى الظَّمآنِ الماءَ ؛ فَإِنَّ الجائِعَ إذا أكَلَ الطَّعامَ شَبِعَ وإذا شَرِبَ الماءَ رَوِيَ ، وأنَا لا أشبَعُ مِنَ الصَّلاةِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند عز و جل ، نور چشمم را در نماز قرار داده است و همان گونه كه غذا را محبوب شخص گرسنه و آب را محبوب تشنه قرار داده ، نماز را محبوبم ساخته است ؛ حال آن كه هرگاه شخص گرسنه غذا بخورد ، سير مى شود و هرگاه آب بنوشد ، سيراب مى گردد ؛ امّا من از نماز ، سير نمى شوم .