احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه ما را دوست بدارد ، در روز قيامت ، همراه ما خواهد بود ، و اگر شخصى سنگى را دوست بدارد ، خداوند ، او را با آن ، گرد خواهد آورد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : اى ابودجانه! آيا نمى دانى هركه ما را دوست بدارد و در راه دوستى ما آزموده شود [و بلا بيند]، خداوند او را كنار ما ساكن خواهد ساخت». سپس حضرت اين آيه را برخواند : «در جايگاهى راست ، نزد فرمانروايى توانا» .

سنن أبى داوود ـ به نقل از ابوذر ، در گفتگو با پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ : «اى پيامبر خدا ! كسى مردمى را دوست دارد ؛ امّا نمى تواند كارهايى همچون آنان انجام دهد .
فرمود : «تو اى ابوذر ، همراه كسى هستى كه دوستش مى دارى» .
ابوذر گفت : «من خدا و پيامبرش را دوست مى دارم» .
فرمود : «پس تو همراه آنانى كه دوستشان مى دارى» .
[راوى] گفت : ابوذر گفته خود را تكرار كرد و پيامبر خدا نيز پاسخ خود را باز گفت .

صفحه اختصاصي حديث و آيات مجمع البيان ـ في قَولِهِ تَعالى : «وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئكَ . . .» حديث ـ : قيلَ : نَزَلَت في ثَوبانَ مَولى رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله ، وكانَ شَديدَ الحُبِّ لِرَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله ، قَليلَ الصَّبرِ عَنهُ ، فَأَتاهُ ذاتَ يَومٍ وقَد تَغَيَّرَ لَونُهُ ونَحَلَ جِسمُهُ .
فَقالَ صلي الله عليه و آله : يا ثَوبانُ ، ما غَيَّرَ لَونَكَ ؟
فَقالَ : يا رَسولَ اللّه ِ ، ما بي مِن مَرَضٍ ولا وَجَعٍ غَيرَ أنّي إذا لَم أرَكَ اشتَقتُ إلَيكَ حَتّى ألقاكَ ، ثُمَّ ذَكَرتُ الآخرَ حديث فَأَخافُ أنّي لا أراكَ هُناكَ؛ لِأَنّي عَرَفتُ أنَّكَ تُرفَعُ مَعَ النَّبِيِّينَ، وإنّي إن اُدخِلتُ الجَنَّةَ كُنتُ في مَنزِلَةٍ أدنى مِن مَنزِلَتِكَ ، وإن لَم أدخُلِ الجَنَّةَ فَذاكَ حَتّى لا أراكَ أبَدا . فَنَزَلَتِ الآيَةُ .
ثُمَّ قالَ صلي الله عليه و آله : وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ ، لا يُؤمِنَنَّ عَبدٌ حَتّى أكونَ أحَبَّ إلَيهِ مِن
نَفسِهِ وأبَوَيهِ وأهلِهِ ووُلدِهِ وَالنّاسِ أجمَعينَ . حديث

مجمع البيان ـ در تفسير اين گفته خداوند متعال : «هر كه از خدا و پيامبرش پيروى كند ، پس آنان . . .» ـ : گفته اند كه اين آيه ، درباره ثوبان ، غلام آزاد شده پيامبر خدا نازل شد . ثوبان ، سخت به پيامبر خدا علاقه مند و نسبت به دورى او بى تاب بود . يك روز ، در حالى كه رنگش دگرگون و بدنش لاغر شده بود، خدمت پيامبر خدا آمد .
حضرت فرمود : «اى ثوبان! چرا رنگت دگرگون شده است ؟» .
پاسخ داد : «اى پيامبر خدا ! نه بيمارم و نه دردمند ؛ ليكن هرگاه تو را نبينم ، شوق ديدارت مرا بر مى انگيزد ، تا تو را ببينم . امّا چون به ياد آخرت مى افتم ، مى ترسم تو را در آن جا نبينم ؛ زيرا مى دانم كه تو را همراه پيامبران ، در منزلتى والا جاى مى دهند و اگر مرا به بهشت درآورند ، مرا در منزلتى فروتر از منزلت تو جاى مى دهند [پس تو را چندان نخواهم ديد ]و اگر هم به بهشت وارد نشوم ، تو را هرگز نخواهم ديد .
پس از آن ، اين آيه نازل شد . سپس حضرت فرمود : «سوگند به آن كه
جانم در دست اوست ، هيچ بنده اى ايمان نمى آورد ، مگر آن كه من نزد او از خودش ، پدر و مادرش ، خانواده اش ، فرزندانش و همه مردم ، محبوب تر باشم» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : دوست داشتنِ چيزى ، [نسبت به كاستى هاى آن ،] كور و كرت مى سازد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : با عاشقان ، مشورت مكنيد كه آنان را رأيى نيست ؛ دل هايشان سوخته است و انديشه هاشان مشوّش و خردهايشان گرفته شده.

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه عاشق شود و [عشق خود را ]پنهان دارد و پاك دامنى كند و آن گاه بميرد ، شهيد مرده است .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه عاشق شود و [عشق خود را ]پنهان دارد و شكيبايى ورزد ، خداوند ، او را بيامرزد و به بهشتش درآوَرَد .

كنز العمّال ـ به نقل از ابن عباس، از پيامبر خدا صلي الله عليه و آلهـ : «بهترين هاى امّت من ، كسانى هستند كه چون خداوند به اندكى از بلا دچارشان كند ، پاك دامنى ورزند» .
گفتند : كدام بلا ؟
فرمود : «عشق» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : عشقِ پاك ، كفّاره گناهان است .