عنه صلى الله عليه و آله : أوَّلُ ما يُبَشَّرُ بهِ المؤمنُ : رَوحٌ و رَيحانٌ و جَنّةُ نَعيمٍ ، و أوَّلُ ما يُبَشَّرُ بهِ المؤمنُ أن يُقالَ لَهُ : أبشِرْ وَليَّ اللّه ِ برِضاهُ و الجَنَّةِ ! قَدِمتَ خَيرَ مَقدَمٍ ، قَد غَفرَ اللّه ُ لمَن شَيَّعَكَ ، و استَجابَ لِمَن استَغفَرَ لكَ ، و قَبِلَ مَن شَهِدَ لكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نخستين چيزى كه مؤمن به آن نويد داده مى شود، آسايش و راحت و بهشت پر نعمت است. نخستين بشارتى كه به مؤمن داده مى شود اين است كه به او گفته مى شود : مژده بادا تو را اى دوست خدا به خشنودى او و بهشت! بسيار خوش آمدى. خداوند تشييع كنندگان تو را آمرزيد و دعاى كسى را كه برايت آمرزش خواست اجابت كرد و گواهى كسى را كه به خوبى تو گواهى داد پذيرفت.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مرگ براى مؤمن، همانند يك دسته گل خوشبوى است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مرگ براى مؤمن ارمغان است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مرگ، يك غنيمت است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مرگ، براى هر مسلمانى كفّاره است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إن كانَ لأوليائنا مُعادِيا ، و لأعدائنا مُوالِيا ، و لأضدادِنا بألقابِنا مُلَقِّبا ، فإذا جاءهُ ملَكُ المَوتِ لِنَزعِ رُوحِه مَثَّلَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ لذلكَ الفاجِرِ سادَتَهُ الّذينَ اتَّخَذَهُم أربابا مِن دونِ اللّه ِ ، علَيهِم مِن أنواعِ العَذابِ ما يَكادُ نَظَرُهُ إلَيهِم يُهلِكُهُ ، و لا يَزالُ يَصِلُ إلَيهِ مِن حَرِّ عَذابِهِم ما لا طاقَةَ لَهُ بهِ . فيقولُ لَهُ ملَكُ المَوتِ : يا أيُّها الفاجِرُ الكافِرُ ، تَرَكتَ أولياءَ اللّه ِ إلى أعدائهِ ؟! فاليَومَ لا يُغْنُونَ عنكَ شيئا ، و لا تَجِدُ إلى مَناصٍ سَبيلاً ، فيَرِدُ علَيهِ مِن العَذابِ ما لَو قُسِّمَ أدناهُ على أهلِ الدُّنيا لأهلَكَهُم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر [كسى] با دوستان ما دشمن باشد و با دشمنان ما دوست و القاب مخالفان ما را بر خود نهد، پس آن گاه كه ملك الموت براى ستاندن جانش بيايد، خداوند عزّ و جلّ اربابان آن نابكار را كه به جاى خداوند آنان را به خدايى گرفته بود، در حالى كه به انواع عذاب مبتلايند در برابر او مجسّم گرداند، به طورى كه همين كه آنها را ببيند هلاك شود. و از گرماى عذاب آنها ، كه تاب تحمّلش را ندارد، پيوسته به او رسد. پس ملك الموت به او گويد : اى نابكارِ كافر! دوستان خدا را به دشمنان او وا گذاشتى! امروز آنان كمترين كارى نمى توانند برايت انجام دهند و هيچ راه گريزى ندارى. پس، چنان عذابى به او رسد كه اگر كمترين آن در ميان ساكنان دنيا تقسيم شود، همگى آنان را نابود مى سازد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مُستَريحٌ و مُستَراحٌ مِنهُ ، العَبدُ المؤمنُ يَستَريحُ مِن نَصَبِ الدُّنيا و أذاها إلى رحمَةِ اللّه ِ تعالى ، و العَبدُ الفاجِرُ يَستَريحُ مِنهُ العِبادُ و البِلادُ و الشَّجَرُ و الدَّوابُّ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : [آدميزاده با مرگش] يا آسوده مى شود يا از دستش آسوده مى شوند: بنده مؤمن از رنج و مشقّت دنيا در جوار رحمت خداى متعال مى آسايد و بنده بدكار [با مرگش ]بندگان و شهرها و درختان و جنبندگان از دستش آسوده مى شوند.
عنه صلى الله عليه و آله : النّاسُ اثنانِ : واحِدٌ أراحَ ، و آخَرُ استَراحَ ؛ فأمّا الّذي استَراحَ فالمؤمنُ إذا ماتَ استَراحَ من الدُّنيا و بَلائها ، و أمّا الّذي أراحَ فالكافِرُ إذا ماتَ أراحَ الشَّجَرَ و الدَّوابَّ و كثيرا مِن النّاسِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردم دو دسته اند : يكى آسوده مى گرداند و ديگرى آسوده مى شود : آنكه آسوده مى شود، مؤمن است كه هر گاه بميرد از دنيا و رنج و بلاى آن راحت مى شود و آنكه آسوده مى گرداند، كافر است كه هرگاه بميرد درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم را [از شرّ خود ]آسوده مى سازد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ عند ما قيلَ لَهُ : ماتَ فلانٌ فاستَراحَ ـ : إنّما استَراحَ مَن غُفِرَ لَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ آنگاه كه به ايشان عرض شد : فلانى مُرد و راحت شد ـ فرمود: كسى راحت مى شود كه آمرزيده شده باشد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أفضَلُ الزُّهدِ في الدّنيا ذِكرُ المَوتِ ، و أفضَلُ العِبادَةِ ذِكرُ المَوتِ ، و أفضَلُ التَّفكُّرِ ذِكرُ المَوتِ ، فمَن أثقَلَهُ ذِكرُ المَوتِ وَجَدَ قَبرَهُ رَوضَةً مِن رِياضِ الجَنّةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : برترين بى رغبتى به دنيا، ياد مرگ است. برترين عبادت، ياد مرگ است و برترين انديشيدن، ياد مرگ است. پس، هر كه ياد مرگ وجودش را پر كند، گور خود را باغى از باغ هاى بهشت بيابد .