احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه يكى از شما بميرد، قيامتش برپا شده است، خوبى ها و بدى هاى خود را مى بيند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : من بيم دهنده هستم و مرگ شبيخونْ زننده و قيامت وعده گاه.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مرگ [را در نظر آوريد]، مرگ را! بدانيد كه از مرگ گريزى نيست. مرگ آنچه دارد با خود مى آورد : خوشى و آسايش و رستاخيزى خجسته به سوى بهشتى برين را براى اهل سراى جاودانى مى آورد؛ همانان كه براى اين سراى كار مى كردند و بدان رغبت مى ورزيدند و مرگ، بدبختى و پشيمانى و رستاخيزى زيانبار به سوى آتشى سوزان را براى طالبانِ سراىِ فريب مى آورد؛ همانان كه براى اين سراى مى كوشيدند و بدان رغبت مى ورزيدند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس با هر چيزى [از اعمال و صفات ]بميرد، خداوند او را با همان برمى انگيزد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر بنده اى، با همان چيزى برانگيخته مى شود كه مرده است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان هر گاه مرگش فرا رسد، اعضاى بدنش از يكديگر خداحافظى مى كنند و مى گويند: بدرود، تا روز قيامت از هم جدا مى شويم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حكايت كسى كه از مرگ مى گريزد، حكايت روباهى است كه زمين از او طلبكار است و آن روباه از او مى گريزد چندان كه خسته مى شود و از نفس مى افتد و به لانه خود مى رود و زمين در بيخ سبيل [گوش ]او مرتب مى گويد : اى روباه! طلبم را بده، طلبم را بده! و در اين هنگام با عجله از لانه خود خارج مى شود و شروع به دويدن مى كند تا آنكه گردنش قطع مى شود و مى ميرد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بيرون رفتن مؤمن از دنيا را مانند نكنم مگر به بيرون آمدن كودك از رنج و تاريكى شكم مادرش به خوشى (روشنايى) دنيا.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هنگام جان دادن مؤمن، ملك الموت در برابر او، مانند بنده ذليل در برابر ارباب است. او با يارانش مى ايستد و به وى نزديك نمى شود، تا اينكه سلامش گويد و نويد بهشت به او دهد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : علاقه مندترين شيعيانمان به ما، جان كندنش مانند نوشيدن آب خنك روح بخشى است كه يكى از شما در روز تابستانى بنوشد و بقيه آنها در بستر خود با حالتى مى ميرند كه هر يك از شما به چنان مردنى غبطه مى خورد ، مردنى كه مايه روشنى چشمش باشد.