ويژگى هاى پيامبران عليهم السلام

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ما، جماعت پيامبران، فرمان داريم كه با مردم به فراخور فهم و خردهايشان سخن بگوييم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ، هيچ پيامبرى را جز به زبان قومش برنينگيخت.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اينكه جوان بود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پيامبران، چشم هايشان مى خوابد امّا دل هايشان نمى خوابد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ما جماعت پيامبران، چشم هايمان مى خوابد امّا دل هايمان نمى خوابد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ما گروه پيامبران، چشمانمان مى خوابد اما دل هايمان نمى خوابد و پشت سر خود را نيز همچون پيش رويمان، مى بينيم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چشمانم مى خوابد، امّا دلم نمى خوابد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ پيامبرى را نسزد كه چون جنگ افزار بردارد و در ميان مردم اعلان حركت به سوى دشمن دهد، [از تصميم خود] برگردد تا اينكه بجنگد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه پيامبرى لباس رزم پوشد، او را نسزد كه جنگ افزار را بر زمين نهد تا اينكه خداوند عزّ و جلّ ميان او و دشمنش داورى كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ پيامبرى حق ندارد وقتى جامه رزم پوشيد، آن را بر زمين نهد تا آنكه بجنگد .

امام على عليه السلام ـ در وصف پيامبران عليهم السلام ـ فرمود : گروهى مستضعف بودند و خداوند آنها را با گرسنگى آزمود و به سختى ها مبتلايشان فرمود و با ترس و هراس ها امتحانشان نمود و در بوته ناملايمات زير و روشان كرد··· موسى بن عمران به همراه برادرش هارون، عليهما السلام در حالى نزد فرعون رفتند كه لباس پشمين بر تن و عصاى چوبين در دست داشتند···
و اگر خداوند سبحان، آن گاه كه پيامبرانش را برانگيخت، مى خواست گنجينه هاى طلا و كان هاى زرِ ناب و باغ هاى پر درخت را به رويشان بگشايد··· هر آينه اين كار را مى كرد و اگر چنين مى كرد، آن گاه آزمايش از ميان مى رفت و پاداش منتفى مى شد···
اما خداوند سبحان فرستادگان خود را صاحب اراده هايى استوار قرار داد و از نظر حالات ظاهريشان فقير گردانيد، امّا توأم با قناعتى كه دل ها و چشم ها را از بى نيازى مى آكند، و نيازمندى و فقرى كه چشم ها و گوش ها را از ناراحتى لبريز مى سازد.

امام على عليه السلام : رؤياى پيامبران، وحى است.

امام باقر عليه السلام ـ خطاب به مردى كه مى گفت : بار خدايا! از تو روزى حلال مسألت دارم ـ فرمود : خوراك پيامبران را مسألت كردى! بگو : بار خدايا! من رزقى بسيار و پاك از رزق تو را مسألت دارم.

امام صادق عليه السلام ـ به مردى كه مى گفت : بار خدايا! از تو روزى پاكيزه اى را مسألت دارم ـ فرمود : هيهات، هيهات! اين خوراك پيامبران است. [چنين مگو ]بلكه از پروردگارت رزقى بخواه كه روز قيامت تو را براى آن عذاب نكند. هيهات، خداوند مى فرمايد : «هان اى رسولان! از [خوراكى هاى ]پاكيزه بخوريد و كار شايسته كنيد».

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «هان اى رسولان! از [خوراكى هاى ]پاكيزه بخوريد» ـ فرمود : مقصود روزى حلال است.

امام صادق عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ، آن گاه كه رسولان خود را فرستاد، آنان را با زر و سيم نفرستاد، بلكه با [سرمايه ]كلام فرستاد.

امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله هيچ گاه به اندازه ژرفاى خرد خود با بندگان سخن نگفت. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : ما، جماعت پيامبران، دستور داريم كه با مردم به فراخور فهم و خردهايشان سخن بگوييم.

امام صادق عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ هيچ پيامبرى برنينگيخت مگر اينكه صوتى خوش داشت.

امام صادق عليه السلام : پر رنج و بلاترين مردم، پيامبران ـ صلوات اللّه عليهم اجمعين ـ هستند، سپس كسانى كه بعد از آنها مى باشند و آن گاه كسانى كه در مرتبه بعد و بعدتر قرار دارند.

امام كاظم عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ هيچ نبىّ يا وصيّى نفرستاد مگر اينكه سخاوتمند بود.

الطبقات الكبرى ـ به نقل از قتاده ـ : خداوند هرگز پيامبرى نفرستاد، مگر اينكه او را خوش سيما و خوش آوا مبعوث كرد.