مرگ

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مرگ [را در نظر آوريد]، مرگ را! بدانيد كه از مرگ گريزى نيست. مرگ آنچه دارد با خود مى آورد : خوشى و آسايش و رستاخيزى خجسته به سوى بهشتى برين را براى اهل سراى جاودانى مى آورد؛ همانان كه براى اين سراى كار مى كردند و بدان رغبت مى ورزيدند و مرگ، بدبختى و پشيمانى و رستاخيزى زيانبار به سوى آتشى سوزان را براى طالبانِ سراىِ فريب مى آورد؛ همانان كه براى اين سراى مى كوشيدند و بدان رغبت مى ورزيدند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس با هر چيزى [از اعمال و صفات ]بميرد، خداوند او را با همان برمى انگيزد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر بنده اى، با همان چيزى برانگيخته مى شود كه مرده است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمان هر گاه مرگش فرا رسد، اعضاى بدنش از يكديگر خداحافظى مى كنند و مى گويند: بدرود، تا روز قيامت از هم جدا مى شويم.

امام على عليه السلام : هر زنده اى را مرگى است.

امام على عليه السلام : مرگ، آغاز عدالتِ آخرت است.

امام على عليه السلام : با مرگ، دنيا پايان مى پذيرد.

امام على عليه السلام : مرگ، دروازه آخرت است.

امام على عليه السلام : مدّت عمرها را معيّن فرمود و آنها را دراز و كوتاه و دير و زود قرار داد و طناب هاى آن را به مرگ وصل كرد و مرگ را كِشنده طناب هاى بلند عمرها و گسلنده رشته هاى ريسمان هاى آنها قرار داد.

امام على عليه السلام : ستايش خدايى را كه شريعت اسلام را بنا نهاد و آبشخورهاى آن را براى كسى كه بخواهد از آن آب بنوشد، آسان و هموار گردانيد··· شاهراه آن تصديق است و مناره اش كارهاى نيكو و پايانش مرگ و دنيا ميدان مسابقه آن و قيامت محلّ گرد آمدن مسابقه دهندگانش و بهشت جايزه اش.

امام على عليه السلام : مرگ برهم زننده خوشى هاى شماست و تيره كننده شهوت هاى شما و دور كننده شما از هدف هايتان. ميهمانى نا خواستنى ، و هماوردى شكست نا پذير و خونريزى بازخواست نشدنى است. شما را در دام هاى خود افكنده است··· نزديك است كه تاريكى سايه هاى مرگ و شدّت دردهاى آن شما را فراگيرد.

امام على عليه السلام : خداوند فرشته اى دارد كه هر روز ندا مى دهد : بزاييد براى مردن، و گرد آوريد براى نابودى و بسازيد براى ويرانى.

امام زين العابدين عليه السلام : سخت ترين لحظات آدمى سه لحظه است : لحظه اى كه ملك الموت را مى بيند، و لحظه اى كه از گورش برمى خيزد ، و لحظه اى كه در برابر پروردگار خود ـ تبارك و تعالى ـ مى ايستد، پس يا سوى بهشت مى رود يا سوى دوزخ···

امام صادق عليه السلام : گروهى نزد پيغمبرى آمدند و گفتند : دعا كن پروردگارت مرگ را از ما بردارد. آن پيامبر برايشان دعا كرد. پس خداوند تبارك و تعالى مرگ را از آن جماعت برداشت. جمعيتشان چندان زياد شد كه خانه ها بر آنان تنگ گشت و نسلشان افزايش يافت. [به طورى كه ]صبح كه مى شد مرد [خانه] مجبور بود پدر و مادر و پدر بزرگ و پدر بزرگِ پدر بزرگش را غذا بدهد و آنها را راضى گرداند [يا به نظافت آنها برسد] و به ايشان رسيدگى نمايد. لذا از كسب و كار باز ماندند. اين بود كه آمدند و گفتند : از پروردگارت بخواه ما را به عمرهايى كه داشتيم برگرداند. آن پيغمبر از پروردگارش عزّ و جلّ، چنين تقاضا كرد و خداوند آنها را به مدّت هاى [معيّن شده ]عمرشان باز گرداند.

امام رضا عليه السلام : وحشتناك ترين زمان براى اين موجود (انسان) سه جاست : روزى كه زاده مى شود و از شكم مادرش بيرون مى آيد و دنيا را مى بيند، و روزى كه مى ميرد و آخرت و اهل آن را مشاهده مى كند، و روزى كه برانگيخته مى شود و احكامى را مى بيند كه در سراى دنيا نديده است··· .