آن كه دوستدار ديدار خداست

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه ديدار خدا را دوست داشته باشد، خدا ديدار او را دوست دارد و هركه ديدار خدا را خوش نداشته باشد، خدا نيز ديدار او را خوش ندارد.

كنز العمّال : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هركه ديدار خدا را دوست داشته باشد، خدا نيز ديدار او را دوست مى دارد. و هركه ديدار خدا را خوش نداشته باشد خدا نيز ديدار با او را خوش ندارد. عرض كردند: اى رسول خدا! همه ما مرگ را نا خوش داريم! فرمود: اين، ربطى به ناخوش داشتن مرگ ندارد؛ بلكه مؤمن چون زمان مرگش فرا رسد، بشارت دهنده اى از جانب خدا مى آيد و او را به آنچه به سويش مى رود بشارت مى دهد. در اين هنگام براى او چيزى محبوبتر از اين نيست كه به ديدار خدا رود. بنا بر اين، او ديدار خدا را دوست دارد و خدا هم ديدار او را دوست دارد. اما گنهكار، چون زمان مرگش فرا رسد، سرنوشت بدى كه در انتظار اوست پيش او مى آيد. از اين رو ديدار خدا را ناخوش مى دارد و خدا هم ديدار او را ناخوش مى دارد.

امام على عليه السلام : به آنچه خداوند شما را بدان فرمان داده است، چنگ در زنيد؛ زيرا ميان هر يك از شما و رسيدنش به شادى و ديدن آنچه دوست دارد جز اين نيست كه رسول خدا صلى الله عليه و آله نزد او حاضر شود. و آنچه نزد خداست بهتر و ماندنى تر است و بشارتى از جانب خداوند عزّ و جلّ به او رسد كه در نتيجه چشمش روشن شود و ديدار خدا را دوست بدارد.

الأمالى للصدوق : امام على عليه السلام فرمود: چون خداوند تبارك و تعالى خواست جان ابراهيم عليه السلام را بستاند، ملك الموت را به سويش فرستاد. او آمد و گفت: درود بر تو اى ابراهيم! ابراهيم عليه السلام گفت: و بر تو درود اى ملك الموت! آيا دعوتگرى؟ يا خبر مرگى را آورده اى؟ گفت: دعوتگرم اى ابراهيم! پس [دعوت حق را ]اجابت كن!
ابراهيم عليه السلام ! گفت: آيا ديده اى كه دوستى جان دوست خود را بگيرد؟··· پس خداوند عزّ و جلّ فرمود: اى ملك الموت! نزد ابراهيم برو و به او بگو: آيا ديده اى كه دوستى ديدار دوستش را خوش نداشته باشد؟ دوست شيفته ديدار دوست خود است
در خبرى افزوده شده است:··· پس ابراهيم گفت: اى ملك الموت! هم اينك جانم را بستان.

امام على عليه السلام : كسى كه مشتاق باشد، سراسر شب [يا پاس آخر شب] را راه پيمايد.

امام على عليه السلام : كسى كه شوق [به چيزى ]داشته باشد،[غير آن را] فراموش كند.

امام على عليه السلام : كسى كه دوستدار ديدار خداوند سبحان باشد، دنيا را از ياد ببَرَد.

معانى الأخبار ـ به نقل از عبد الصمد بن بشير از بعضى از اصحاب ـ : از امام صادق عليه السلام سؤال كردم كه : هر كس ديدار خدا را دوست داشته باشد، خدا نيز ديدار او را دوست دارد و هر كس از ديدار خدا نفرت داشته باشد، خدا نيز از ديدار او نفرت دارد ؟ حضرت فرمود : همين طور است
عرض كردم: به خدا قسم، ما مرگ را ناخوش داريم! حضرت فرمود: چنان نيست كه تو فكر مى كنى. بلكه خوش داشتن و خوش نداشتن لقاء اللّه ، هنگامِ مشاهده مرگ است. در آن هنگام اگر شخص چيزى را ببيند كه دوست دارد هيچ چيز برايش محبوبتر از اين نيست كه پيش رود. در اين هنگام است كه خدا ديدار او را دوست دارد و او نيز ديدار خدا را دوست مى دارد. اما اگر چيزى را ببيند كه نا خوش دارد، در اين صورت هيچ چيز نزد او منفورتر از لقاى خدا نيست و خداوند عزّ و جلّ هم از ديدار او نفرت دارد.

معانى الأخبار ـ به نقل از يحيى بن سابور ـ : شنيدم امام صادق عليه السلام درباره سرازير شدن اشك از چشمان شخص محتضر فرمود: اين، هنگام مشاهده رسول خدا صلى الله عليه و آله است؛ زيرا چيزى را مى بيند كه شادمانش مى كند [و آن را دوست دارد]. يحيى مى گويد: حضرت سپس فرمود: آيا نمى بينى كه انسان وقتى چيزى را مى بيند كه او را خوشحال مى كند و دوستش دارد، اشك [شوق] از چشمانش سرازير مى شود و مى خندد؟