254. نورانى كنيد

قرآن كريم:

قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّىِ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الإِْثْمَ وَ الْبَغْىَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَن تُشْرِكوا بِاللّه ِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطانا وَ أَن تَقولوا عَلَى اللّه ِ ما لا تَعْلَمونَ؛

بگو: خداوند، اعمال زشت را چه آشكار باشد چه پنهان و گناه و ظلم به ناحق و شرك به خدا را كه بر آن شرك هيچ دليلى نداريد و به خدا چيزى را نسبت دهيد كه نمى دانيد، حرام كرده است.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله : مَنْ أَكَلَ الْحَلالَ أَرْبَعينَ يَوْما نَوَّرَ اللّه ُ قَلْبَهُ. وَ قالَ: إِنَّ لِلّهِ مَلَكا يُنادى عَلى بَيْتِ الْمَقْدِسِ كُلَّ لَيْلَةٍ: مَنْ أَكَلَ حَراما لَمْ يَقْبَلِ اللّه ُ مِنْهُ صَرْفا وَ لا عَدْلاً وَ الصَّرْفُ النّافِلَةُ وَ الْعَدْلُ الْفَريضَةُ؛

هر كس چهل روز حلال بخورد، خداوند قلبش را نورانى فرمايد. و فرمودند: خداى را فرشته اى است در بيت المقدس كه هر شب ندا مى دهد: هر كس حرام خورد، خداوند كار مستحب و واجبى را از او قبول نمى كند.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَ لْبَغْىُ يَصْرَعُ الرِّجالَ، وَ يُدْنِى الآْجالَ؛

زورگويى، انسان را به خاك [مَذَلّت] مى افكند و مرگ ها را نزديك مى كند.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: نَحْنُ اَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ، وَ مِنْ فُروعِنا كُلُّ بِرٍّ، فَمِنَ البِرِّ: التَّوحيدُ، وَ الصَّلاةُ، وَ الصّيامُ وَ كَظْمُ الْغَيْظِ، وَ الْعَفْوُ عَنِ المُسى ءِ، وَ رَحْمَةُ الفَقيرِ، وَ تَعَهُّدُ الجارِ، وَ الاِقرارُ بِالفَضْلِ لاَِهلِهِ. وَ عَدُوُّنا اَصْلُ كُلِّ شَرٍّ، وَ مِنْ فُروعِهِمْ كُلُّ قَبيحٍ وَ فاحِشَةٍ، فَمِنْهُمُ الْكِذْبُ، وَ الْبُخْلُ، وَ النَّميمَةُ، وَ الْقَطيعَةُ، وَ اَكْلُ الرِّبا، وَ اَكْلُ مالِ الْيَـتيمِ بِغَيْرِ حَقِّهِ، وَ تَعَدّى الْحُدودِ الَّتى اَمَرَ اللّه ُ، وَ رُكوبُ الْفَواحِشِ مَا ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ، وَ الزِّنا، وَ السَّرِقَةُ، وَ كُلُّ ما وافَقَ ذلِكَ مِنَ القَبيحِ. فَـكَذَبَ مَنْ زَعَمَ اَ نَّهُ مَعَنا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُروعِ غَيْرِنا؛

ما [خاندان پيامبر]، ريشه همه خوبى ها هستيم و هر نيكى اى، [ميوه اى] از شاخه هاى ماست و از جمله نيكى هاست: يكتا دانستن خدا، نماز، روزه، فروخوردن خشم، گذشت از كسى كه بدى اى كرده است، ترحّم به نيازمند، رسيدگى به همسايه و اعتراف به كمال اهل كمال. دشمن ما نيز ريشه همه بدى هاست و هر زشتى و بدكارى اى، [ميوه اى ]از شاخه هاى اوست و از جمله زشتى هاست: دروغ، بُخل، سخن چينى، قطع رابطه با خويشاوندان، رِبا خوارى، به ناحقْ خوردنِ مال يتيم، تجاوز از حدودِ فرمان هاى الهى، بدكارگى آشكار و پنهان، زنا، دزدى و هر زشتىِ ديگرى از اين دست. پس هر كس بگويد: با ماست، امّا به شاخه هاى دشمن ما چنگ بزند، دروغگوست.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: اَلظُّلْمُ ثَلاثَةٌ: فَظُلْمٌ لايَغْفِرُهُ اللّه ُ وَ ظُلْمٌ يَغْفِرُهُ وَ ظُلْمٌ لايَتْرُكُهُ، فَأَمَّا الظُّلْمَ الَّذى لايَغْفِرُ اللّه ُ فَالشِّرْكُ قالَ اللّه ُ: «إنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيمٌ» وَ أَمَّا الظُّلْمَ الَّذى يَغْفِرُهُ اللّه ُ فَظُلْمُ الْعِبادِ أَنْفُسَهُمْ فيما بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الظُّلْمَ الَّذى لا يَتْرُكُهُ اللّه ُ فَظُلْمُ الْعِبادِ بَعْضُهُمْ بَعْضا؛

ظلم، سه قسم است: ظلمى كه خدا نمى آمرزد، ظلمى كه مى آمرزد و ظلمى كه از آن نمى گذرد. امّا ظلمى كه خدا نمى آمرزد، شرك است. خداوند مى فرمايد: «حقا كه شرك ظلمى بزرگ است». و امّا ظلمى كه خدا مى آمرزد، ظلم بندگان به خودشان ميان خود و پروردگارشان است. امّا ظلمى كه خدا از آن نمى گذرد، ظلم بندگان به يكديگر است.

نمایش منبع