240. چند برابر؟

قرآن كريم:

مَثَلُ الَّذينَ يُنفِقونَ أَمْوالَهُمْ فى سَبيلِ اللّه ِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فى كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللّه ُ يُضاعِفُ لِمَن يَشاءُ وَ اللّه ُ واسِعٌ عَليمٌ * الَّذينَ يُنْفِقونَ أَمْوالَهُمْ فى سَبيلِ اللّه ِ ثُمَّ لا يُتْبِعونَ ما أَنفَقوا مَنًّا وَ لا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنونَ * قَوْلٌ مَعْروفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِن صَدَقَةٍ يَتْبَعُها أَذًى وَ اللّه ُ غَنىٌّ حَليمٌ؛

مَثَل كسانى كه اموال خود را در راه خدا هزينه مى كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه يك صد دانه باشد؛ و خداوند براى هر كس بخواهد [و شايسته باشد] چند برابر پاداش مى دهد و لطف خدا گسترده و او داناست. كسانى كه اموال خود را در راه خدا هزينه مى كنند و پس از آن منّت نمى گذارند و آزارى نمى رسانند، پاداش آنان نزد پروردگارشان محفوظ است؛ نه ترسى دارند و نه غمگين مى شوند. سخنان پسنديده و عفو [در برابر نيازمندان] از صدقه اى كه آزارى به دنبال آن باشد بهتر است؛ و خداوند بى نياز و بردبار است.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: رَاَيْتُ الْمَعْروفَ كَاسْمِهِ، وَ لَيْسَ شَى ءٌ اَفْضَلَ مِنَ الْمَعْروفِ اِلاّ ثَوابُهُ، وَ ذلِكَ يُرادُ مِنْهُ، وَ لَيْسَ كُلُّ مَنْ يُحِبُّ اَنْ يَصنَعَ الْمَعْروفَ اِلَى النّاسِ يَصْنَعُهُ، وَ لَيْسَ كُلُّ مَنْ يَرْغَبُ فيهِ يَقْدِرُ عَلَيْهِ وَ لا كُلُّ مَنْ يَقْدِرُ عَلَيْهِ يُو?ذَنُ لَهُ فيهِفَاِذَ ا اجْتَمَعَتِ الرَّغْبَةُ وَ الْقُدْرَةُ وَ الاِْذْنُ فَهُنالِكَ تَمَّتِ السَّعادَةُ لِلطّالِبِ وَ المَطْلوبِ اِلَيْهِ؛

من خوبى را مانند نامش [خوب و زيبا] ديدم و هيچ چيز بهتر از خوبى نيست، مگر پاداش آن و همين هم از آن اميد مى رود. و چنين نيست كه هر كس دوست داشت به مردم خوبى كند، اين كار را انجام دهد و چنين نيست كه هر كس رغبت به خوبى كردن داشت توان انجام آن را داشته باشد يا هر كس توانايى خوبى كردن را داشت [فرصت و] توفيق آن را نيز به دست آورد؛ بلكه هرگاه رغبت و توانايى و توفيق با هم گرد آيند، آن گاه است كه خوشبختى براى خوبى كننده و آن كه در حقّش خوبى شده است، به طور كامل فراهم مى آيد.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: اِنْ كانَتْ لَـكَ يَدٌ عِندَ اِنْسانٍ فَلا تُفْسِدْها بِكَثْرَةِ المِنَنِ وَ الذِّكْرِ لَها، وَ لـكِنِ اَتْبِعْها بِاَفْضَلَ مِنْها فَاِنَّ ذلِكَ اَجْمَلُ بِكَ فى اَخْلاقِكَ، وَ اَوجَبَ لِلثَّوابِ فى آخِرَتِكَ؛

اگر به كسى خوبى كردى، آن را با منّت گذاشتن و به رخ كشيدنِ زياد، ضايع نكن؛ بلكه با خوبى بهترى ادامه اش بده؛ زيرا اين كار براى اخلاق تو زيبنده تر است و پاداش آخرتت را حتمى تر مى كند.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: ايّاكَ وَ المَنَّ عَلى رَعيَّتِكَ بِاِحْسانِكَ، اَوِ التَّزَيُّدَ فيما كانَ مِنْ فِعْلِكَ، اَوْ اَنْ تَعِدَهُم فَـتُتْبِـعَ مَوْعِدَكَ بِخُلْفِكَ فَاِنَّ الْمَنَّ يُبْطِلُ الاِْحْسانَ، وَ التَّزَيُّدَ يَذْهَبُ بِنورِ الْحَقِّ؛

مبادا به خاطر نيكى كردنت به مردم، بر آنان منّت بگذارى يا كار نيكت را بيش از آنچه هست، جلوه دهى يا به آنان وعده اى بدهى و به آن عمل نكنى؛ زيرا منّت گذاشتن، نيكى ات را ضايع مى كند و بزرگ تر جلوه دادن كار، نور حق را [از دل ]مى بَرد.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: اَ لْمَنُّ يَهْدِمُ الصَّنيعَةَ؛

منّت گذاشتن، كار خوب را از بين مى برد.

نمایش منبع