240. چند برابر؟

مَثَل كسانى كه اموال خود را در راه خدا هزينه مى كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه يك صد دانه باشد؛ و خداوند براى هر كس بخواهد [و شايسته باشد] چند برابر پاداش مى دهد و لطف خدا گسترده و او داناست. كسانى كه اموال خود را در راه خدا هزينه مى كنند و پس از آن منّت نمى گذارند و آزارى نمى رسانند، پاداش آنان نزد پروردگارشان محفوظ است؛ نه ترسى دارند و نه غمگين مى شوند. سخنان پسنديده و عفو [در برابر نيازمندان] از صدقه اى كه آزارى به دنبال آن باشد بهتر است؛ و خداوند بى نياز و بردبار است.

من خوبى را مانند نامش [خوب و زيبا] ديدم و هيچ چيز بهتر از خوبى نيست، مگر پاداش آن و همين هم از آن اميد مى رود. و چنين نيست كه هر كس دوست داشت به مردم خوبى كند، اين كار را انجام دهد و چنين نيست كه هر كس رغبت به خوبى كردن داشت توان انجام آن را داشته باشد يا هر كس توانايى خوبى كردن را داشت [فرصت و] توفيق آن را نيز به دست آورد؛ بلكه هرگاه رغبت و توانايى و توفيق با هم گرد آيند، آن گاه است كه خوشبختى براى خوبى كننده و آن كه در حقّش خوبى شده است، به طور كامل فراهم مى آيد.

اگر به كسى خوبى كردى، آن را با منّت گذاشتن و به رخ كشيدنِ زياد، ضايع نكن؛ بلكه با خوبى بهترى ادامه اش بده؛ زيرا اين كار براى اخلاق تو زيبنده تر است و پاداش آخرتت را حتمى تر مى كند.

مبادا به خاطر نيكى كردنت به مردم، بر آنان منّت بگذارى يا كار نيكت را بيش از آنچه هست، جلوه دهى يا به آنان وعده اى بدهى و به آن عمل نكنى؛ زيرا منّت گذاشتن، نيكى ات را ضايع مى كند و بزرگ تر جلوه دادن كار، نور حق را [از دل ]مى بَرد.

منّت گذاشتن، كار خوب را از بين مى برد.