235. گشايش، پاداش دنيوى تقوا و احسان

قرآن كريم:

فَأَمّا مَنْ أَعْطى وَ اتَّقى * وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى؛

اما هر كس كه [حق خدا را] داد و تقوا پيشه كرد و جزاى نيكوتر [خدا] را تصديق كرد، كارها را بر او آسان مى كنيم.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: قيلَ لِلصّادِقِ عليه السلام: إِنّى اُنْفِقُ وَ لا أرى خَلَفا! قالَ: اَفَتَرَى اللّه َ عَزَّ وَ جَلَّ أخْلَفَ وَعْدَهُ؟ قيلَ: لا، قالَ: فَمِمَّ ذالِكَ؟ قيل: لا اَدْرى. قالَ: لَوْ اَنَّ اَحَدَكُمُ اِكْتَسَبَ الْمالَ مِنْ حِلِّهِ لَمْ يُنْفِقْ دِرْهَما اِلاّ اَخْلَفَ عَلَيْهِ؛

شخصى به امام صادق عليه السلام عرض كرد من اِنفاق مى كنم ولى عوضى براى آن نمى بينم. حضرت فرمودند: آيا ديده اى كه خداى ـ عزّ و جلّ ـ وعده خلاف بدهد؟ گفت: نه! فرمودند: پس اين [مشكل] از كجاست؟ عرض كرد: نمى دانم. فرمودند: اگر كسى مال حلالى به دست آوَرَد و از آن مال، دِرهمى انفاق كند، خدا، قطعا عوض آن را به وى مى دهد.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: إذا اَصْبَحْتَ فَـتَصَدَّقْ بِصَدَقَةٍ تُذْهِبُ عَنْكَ نَحْسَ ذالِكَ الْيَومِ، وَ إذَ ا أمْسَيْتَ فَتَصَدَّقْ بِصَدَقَةٍ تُذْهِبُ عَنْكَ نَحْسَ تِلْكَ اللَّيْلَةِ؛

چون روز خدا را آغاز كردى، صدقه اى بده تا شومى آن روز را از تو دور گرداند و چون شب شد، صدقه اى بده تا شومىِ آن شب را از تو دور سازد.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَصْلُ الاُْمورِ فِى الاِْنْفاقِ: طَـلَبُ الْحَلالِ لِما يُنْفِقُ، وَ الرِّفْقُ فِى الطَّـلَبِ؛

اِنفاق، بر دو اصل، استوار است: [يكى] در پى مال حلال بودن براى انفاق و [ديگرى] مُلايمت داشتن [و زياد دست و پا نزدن] در طلب روزى.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِبْنُ عَبّاسٍ: اِنَّ نَفَرا مِنَ الصَّحابَةِ حينَ اُمِروا بِالنَّـفَقَةِ فى سَبيلِ اللّه ِ اَ تَو النَّبىَّ صلي الله عليه و آله فَقالوا: اِنّا لا نَدْرى ما هذِهِ النَّـفَقَةُ الَّتى اُمِرْنا بِها فى اَموالِنا، فَما نُنْفِقُ مِنْها؟ فَاَ نْزَلَ اللّه ُ: «وَ يَسْاَلونَـكَ ماذا يُنْفِقونَ قُلِ الْعَفْوَ»، وَ كانَ قَبْلَ ذالِكَ يُنْفِقُ مالَهُ حَتّى ما يَجِدُ ما يَتَصَدَّقُ بِهِ، وَ لا مالاً يَأكُلُ حَتّى يُتَصَدَّقَ عَلَيْهِ؛

ابن عباس مى گويد: هنگامى كه فرمان اِنفاق (خرج كردن) در راه خدا نازل شد، گروهى از صحابه نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمدند و عرض كردند: اين اِنفاقى كه فرمان يافته ايم تا از اموال خود بپردازيم، نمى دانيم چيست. چه قدر از مالمان را انفاق كنيم؟ پس خداوند، اين آيه را نازل فرمود: «از تو مى پرسند كه چه انفاق كنند. بگو: مازاد را». تا پيش از اين آيه، پيامبر صلي الله عليه و آلهاز مال خود چندان انفاق مى كرد كه ديگر چيزى نمى يافت تا صدقه بدهد و هيچ غذايى نمى خورد، مگر اين كه از آن مقدارى صدقه مى داد.

نمایش منبع