131. سِرِّ سختى ها

قرآن كريم:

ما أَرْسَلْنَا فى قَرْيَةٍ مِن نَّبىٍّ إِلاّ أَخَذْنا أَهْلَها بِالْبَأْساءِ وَالضَّرّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعونَ؛

ما هيچ پيامبرى را به هيچ شهر و روستايى نفرستاديم، مگر اين كه مردمان آن جا را به ناراحتى ها و خسارت ها گرفتار ساختيم تا مگر توبه كنند و به درگاه خدا تضرّع و زارى نمايند.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: عِنْدَ تَناهى الشِّدَةِ تَـكونُ الْفُرْجَةُ، وَ عِنْدَ تَضايُقِ حَلَقِ الْبَلاءِ يَـكونُ الرَّخاءُ؛

چون سختى به نهايت رسيد، گشايش آيد و چون حلقه هاى بلا، تنگ گردد، آسودگى فرا رسد.

نمایش منبع

امام كاظم عليه السلام: لَنْ تَـكونُوا مُؤْمِنينَ حَتّى تَعُدُّوا الْبَلاءَ نِعْمَةً وَ الرَّخاءَ مُصيبَةً، وَ ذلِكَ اَنَّ الصَّبْرَ عِنْدَ الْبَلاءِ اَعْظَمُ مِنَ الْغَفْلَةِ عِنْدَ الرَّخاءِ؛

هرگز مؤمن نخواهيد بود تا اين كه گرفتارى را نعمت و آسودگى و راحت را مصيبت بشمريد. و اين بدان جهت است كه صبر در گرفتارى، بهتر از غفلت در آسايش است.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اِنَّ اللّه َ يَبْتَلى عِبادَهُ عِنْدَ الاَْعْمالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَراتِ، وَ حَبْسِ الْبَرَكاتِ، وَ اِغْلاقِ خَزائِنِ الْخَيْراتِ، لِيَتوبَ تائِبٌ، وَ يَقْلَعَ مُقْلِعٌ، وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ، وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ، وَ قَدْ جَعَلَ اللّه ُ سُبْحانَهُ الاِْسْتِغْفارَ سَبَبا لِدُرورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ، فَقالَ سُبْحَانَهُ: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّـكُمْ اِنَّهُ كانَ غَفّارا يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْـكُمْ مِدْرارا وَ يُمْدِدْكُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَ نْهارا»فَرَحِمَ اللّه ُ امْرَءاً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقالَ خَطيئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنيَّتَهُ؛

خداوند، بندگانش را هنگام ارتكاب اعمال ناشايست، با كمبود ميوه ها و متوقّف شدن بركت ها و بسته شدن گنجينه هاى خيرات مى آزمايد تا توبه كننده توبه كند و گناهكار از گناه، باز ايستد و پندگيرنده پند گيرد و بازدارنده باز دارد. خداى پاك، توبه را وسيله فراوانى روزى و مايه رحمت بر آفريدگان قرار داد و فرمود: «از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است، تا از آسمان براى شما بارانى پى در پى فرو ريزد و شما را با مال و فرزند، يارى نمايد و باغ هاى خرّم و نهرهاى جارى به شما عطا فرمايد». پس خدا رحمت كند كسى را كه به توبه روى آوَرَد و به خاطر خطاهاى خود، [از خدا] بخشش بطلبد و براى مرگ، توشه برگيرد.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ عَظيمَ الْبَلاءِ يُكافَاُ بِهِ عَظيمُ الْجَزاءِ، فَاِذا اَحَبَّ اللّه ُ عَبْدا اِبْتَلاهُ بِعَظيمِ الْبَلاءِ، فَمَنْ رَضىَ فَلَهُ عِنْدَ اللّه ِ الرِّضا، وَ مَنْ سَخِطَ الْبَلاءَ فَلَهُ عِنْدَ اللّه ِ السَّخَطُ؛

به راستى كه گرفتارى بزرگ، پاداش بزرگ دارد. پس هرگاه خداوند، بنده اى را دوست بدارد، او را به گرفتارى بزرگ، مبتلا مى كند هر كس به آن گرفتارى، راضى و تسليم شود، نزد خدا، در مقام رضايت و تسليم، جاى دارد و هر كس از آن گرفتارى، ناراضى و ناخشنود شود، نزد خدا، در جايگاه ناراضيان خواهد بود.

نمایش منبع