127. گندم ز گندم رويد، جو ز جو

قرآن كريم:

ظَهَرَ الْفَسادُ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِى النّاسِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذى عَمِلوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعونَ؛

فساد در خشكى و دريا، به خاطر كارهايى كه مردم انجام داده اند آشكار شده است، خدا مى خواهد نتيجه بعضى از اعمالشان را به آنان بچشاند، شايد (به سوى حق) باز گردند.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: ما زالَتْ نِعْمَةٌ وَ لا نَضارَةُ عَيْشٍ اِلاّ بِذُنوبٍ اجْتَرَحوا، اِنَّ اللّه َ لَيْسَ بِظَـلاّمٍ لِلْعَبيدِ؛

هيچ نعمت و شادابى زندگى از دست نرفت مگر به سبب گناهانى كه مرتكب شدند. همانا خداوند، به بندگان ستم نمى كند.

نمایش منبع

امام رضا عليه السلام: اِذا كَذِبَ الْوُلاةُ حُبِسَ الْمَطَرُ وَ اِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ وَ اِذا حُبِسَتِ الزَّكاةُ ماتَتِ الْمَواشى؛

هرگاه حاكمان دروغ بگويند، باران، بند مى آيد و هرگاه سلطان ستم كند، دولت، سست و بى اعتبار مى شود و هرگاه زكات داده نشود، چارپايان، بميرند.

نمایش منبع

امام رضا عليه السلام: كُلَّما اَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنوبِ ما لَمْ يَكونوا يَعْمَلونَ، اَحْدَثَ اللّه ُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ يَكونوا يُعْرِفونَ؛

هرگاه بندگان، مرتكب گناهانى شوند كه قبلاً انجام نمى دادند، خداوند، بلاهايى را برايشان پديد آورد كه سابقه نداشته است.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ، وَ الذُّنوبُ الَّتى تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ، وَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ، وَ الَّتى تَهْتِكُ السِّتْرَ شُرْبُ الْخَمْرِ، وَ الَّتى تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا، وَ الَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ، وَ الَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَينِ؛

گناهانى كه نعمت ها را دگرگون مى كند، زورگويى و سركشى است و گناهانى كه پشيمانى به بار مى آورد، آدم كشى است، و گناهانى كه انتقام و كيفرها را فرود مى آورد، ستم است و گناهانى كه پرده ها را مى درد (و آبرو و حيثيت ها را مى برد)، شراب خوارى است و گناهانى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست و گناهانى كه مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رحم است و گناهانى كه مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تيره و تار مى كند، آزردن پدر و مادر است.

نمایش منبع