127. گندم ز گندم رويد، جو ز جو

فساد در خشكى و دريا، به خاطر كارهايى كه مردم انجام داده اند آشكار شده است، خدا مى خواهد نتيجه بعضى از اعمالشان را به آنان بچشاند، شايد (به سوى حق) باز گردند.

هيچ نعمت و شادابى زندگى از دست نرفت مگر به سبب گناهانى كه مرتكب شدند. همانا خداوند، به بندگان ستم نمى كند.

هرگاه حاكمان دروغ بگويند، باران، بند مى آيد و هرگاه سلطان ستم كند، دولت، سست و بى اعتبار مى شود و هرگاه زكات داده نشود، چارپايان، بميرند.

هرگاه بندگان، مرتكب گناهانى شوند كه قبلاً انجام نمى دادند، خداوند، بلاهايى را برايشان پديد آورد كه سابقه نداشته است.

گناهانى كه نعمت ها را دگرگون مى كند، زورگويى و سركشى است و گناهانى كه پشيمانى به بار مى آورد، آدم كشى است، و گناهانى كه انتقام و كيفرها را فرود مى آورد، ستم است و گناهانى كه پرده ها را مى درد (و آبرو و حيثيت ها را مى برد)، شراب خوارى است و گناهانى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست و گناهانى كه مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رحم است و گناهانى كه مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تيره و تار مى كند، آزردن پدر و مادر است.