۲۲. پاك شو، سبك شوى

قرآن كريم:

قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّاها وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسّاها؛

هر كس جان خود را [از گناهان و بدى ها] پاك كند، رستگار خواهد شد و هر كس آلوده اش كند، از زيانكاران است.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ، اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ، وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ، اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛

مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَ لْبَغْىُ، يَصْرَعُ الرِّجالَ وَ يُدْنِى الاْجالَ؛

ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى زند و مرگ ها را نزديك مى سازد.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَ لْحَقودُ، مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ الهَمِّ؛

كينه توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَعْجَبُ ما فِى الاِْنْسانِ قَلْبُهُ، وَ لَهُ مَوارِدُ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ اَضْدادٌ مِنْ خِلافِها، فَاِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجاءُ اَذَ لَّهُ الطَّمَعُ، وَ اِنْ هاجَ بِهِ الطَّمَعُ اَهْلَكَهُ الْحِرْصُ، وَ اِنْ مَلَكَهُ الْيَأْسُ قَتَلَهُ الاَْسَفُ... فَكُلُّ تَقْصيرٍ بِهِ، مُضِرٌّ وَ كُلُّ اِفْراطٍ بِهِ، مُفْسِدٌ؛

شگفت ترين عضو انسان، قلب اوست و قلب، مايه هايى از حكمت و ضدّ حكمت دارد. اگر آرزو به آن دست دهد، طمع، خوارش مى گرداند و اگر طمع در آن سر بركشد، حرص، نابودش مى كند و اگر نااميدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مى كُشد... هر كوتاهى، برايش زيانبار است و هر زياده روى، برايش تباهى آفرين.

نمایش منبع