22. پاك شو، سبك شوى

هر كس جان خود را [از گناهان و بدى ها] پاك كند، رستگار خواهد شد و هر كس آلوده اش كند، از زيانكاران است.

مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند.

ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى زند و مرگ ها را نزديك مى سازد.

كينه توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان.

شگفت ترين عضو انسان، قلب اوست و قلب، مايه هايى از حكمت و ضدّ حكمت دارد. اگر آرزو به آن دست دهد، طمع، خوارش مى گرداند و اگر طمع در آن سر بركشد، حرص، نابودش مى كند و اگر نااميدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مى كُشد... هر كوتاهى، برايش زيانبار است و هر زياده روى، برايش تباهى آفرين.