1832 ـ تشويق به وصيّت كردن

قرآن:
(كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْرا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّا عَلَى الْمُتَّقِينَ) .

«بر شما مقرّر شده است كه چون يكى از شما را مرگ فرا رسد، اگر مالى برجاى گذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان [خود ]به طور پسنديده وصيت كند. [اين كار ]حقّى است براى پرهيزگاران».

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الوَصِيَّةُ حَقٌّ على كُلِّ مُسلمٍ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وصيّت كردن وظيفه هر مسلمانى است.

نمایش منبع

عنه صلى الله عليه و آله : المَحرومُ مَن حُرِمَ الوَصيَّةَ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : محروم [از رحمت خدا ]كسى است كه از وصيّت كردن محروم شود.

نمایش منبع

عنه صلى الله عليه و آله : ما يَنبَغي لامرئٍ مُسلمٍ أن يَبِيتَ لَيلَهً إلّا ووَصيَّتُهُ تَحتَ رأسِهِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر هيچ مسلمانى سزاوار نيست كه شبى را سپرى كند، مگر اينكه وصيّتش زير سرش باشد.

نمایش منبع

الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن لَم يُوصِ عِندَ مَوتِهِ لِذَويقَرابَتِهِ مِمَّن لا يَرِثُهُ فَقد خَتَمَ عَمَلَهُ بمَعصِيَةٍ .

امام باقر عليه السلام : هركس هنگام مرگ خود براى خويشاوندانش كه از او ارث نمى برند وصيّت نكند عمل خود را به معصيتى ختم كرده است.

نمایش منبع