حديث و آيات: هر كه زن زيبايى را ببيند

نهج البلاغة : و روي أنّ عليّا عليه السلام ـ لَمّا كانَ جالِسا في أصحابِهِ فمَرَّت بهِمُ امرأةٌ جَميلَةٌ ، فرَمَقَها القَومُ بأبصارِهِم ، فقال : إنَّ أبصارَ هذهِ الفُحولِ طَوامِحُ .، و إنّ ذلكَ سَببُ هَبابِها .، فإذا نَظَرَ أحَدُكُم إلَى امرأةٍ تُعجِبُهُ فلْيُلامِسْ (فلْيَلمِسْ) أهلَهُ ، فإنّما هِيَ امرأةٌ كامرأتهِ . فقالَ رجُلٌ مِن الخَوارجِ : «قاتَلَهُ اللّه ُ كافِرا ما أفقَهَهُ!» فوَثَبَ القَومُ لِيَقتُلوهُ ، فقالَ عليه السلام :
رُوَيدا إنّما هُو سَبٌّ بسَبٍّ أو عَفوٌ عن ذَنبٍ .

نهج البلاغة : آنگاه كه امام على عليه السلام در ميان اصحاب خود نشسته بود و زن زيبايى از كنارشان عبور كرد و يارانش چشم به او دوختند، فرمود : ديدگانِ اين نرينگان حريصانه مى نگرد و اين نگريستن باعث برانگيختن آنان مى شود. پس، هرگاه يكى از شما زنى را ديد كه نظر وى را به خود جلب كرد، با همسر خويش همبستر شود؛ زيرا آن زن نيز زنى همانند زن خود اوست
مردى از خوارج گفت : خدا اين كافر را بكشد، چقدر داناست . ياران حضرت از جا جستند كه او را بكشند. امام فرمود : آرام باشيد؛ سزاى دشنام، دشنام است، يا بخشايش گناه .

نمایش منبع

بازگشت به : هر كه زن زيبايى را ببيند