حديث و آيات: مقدمه

عَنْ سُلَيْمانَ بْنِ جَعْفَرٍ الْجَعْفَرى قالَ: كُنْتُ مَعَ الرِّضا عليه السلام فى بَعْضِ الْحاجَةِ... فَدَخَلَ اِلى دارِهِ مَعَ الْمُعَتَّبِ فَنَظَرَ إِلى غِلْمانِهِ يَعْمَلُونَ بِالطّينِ وَ إِذاً مَعَهُمْ أَسْوَدٌ لَيْسَ مِنْهُمْ... قالَ عليه السلام: قاطَعْتُمُوهُ عَلى أُجْرَتِهِ؟ فَقالوُا : لا ... فَقالَ عليه السلام: إِنّى قَدْنَهَيْتُكُمْ عَنْ مِثْلِ هذا غَيْرَ مَرَّةٍ أَنْ يَعْمَلَ مَعَكُمْ أَحَدٌ حَتّى يُقاطِعُوهُ أُجْرَتَهُ…

سليمان بن جعفر جعفرى گويد: براى انجام كارى پيش امام رضا عليه السلام رفته بودم، او با معتّب به خانه اش وارد شد، ديد غلامانش گِل كارى مى كنند و كارگر غريبى را نيز به كار گمارده اند. فرمود: آيا مزدش را تعيين كرده ايد، گفتند: نه، فرمود: چندين بار من شما را از انجام اين كار نهى نموده ام و گفته ام: هيچكس را براى كارى استخدام نكنيد مگر اينكه اجرتش را معيّن كرده باشيد. تعيين اجرت كارگر، از بروز اختلاف پيشگيرى مى كند و وقتى پرداخت شود، راضى است. امّا بدون آن، هم اختلاف پيش مى آيد، هم فكر مى كند حق كامل او پرداخت نشده است.

نمایش منبع

بازگشت به : مقدمه