احادیث امام کاظم علیه السلام664 حدیث

امام كاظم عليه السلام : همانا زراعت، در دشت پست مى رويد و روى تخته سنگ نمى رويد. حكمت نيز چنين است: در دل شخص فروتن آباد مى شود و در دل متكبّر گردن فراز آباد نمى شود؛ زيرا كه خداوند فروتنى را ابزار خرد و دانايى قرار داده و تكبّر را از ابزار نادانى. مگر نمى دانى كه هر كس سرش را به سقف سايد، سرش مى شكافد و هر كه سر پايين گيرد در زير سقف سايه و پناه مى گيرد. بدين سان نيز هر كه براى خدا فروتنى نكند، خداوند او را پست گرداند و هر كه براى خدا فروتنى كند، خداوند او را بالا برد.

امام كاظم عليه السلام ـ در نامه اى از زندان به على بن سويد سائى ـ نوشت : آنچه را كه از تو خواسته ام مكتوم بدارى، فاش مگردان.

امام كاظم عليه السلام ـ در اندرز به هشام ـ فرمود : خردمند دروغ نمى گويد، اگر چه منافع او در آن باشد.

امام كاظم عليه السلام : مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و به ايشان عرض كرد: من اين فرزندم را سواد آموخته ام؛ حالا او را به چه شغلى بگمارم؟ حضرت فرمود : خدا پدرت را بيامرزد، او را در هر شغلى بگذار اما به پنج گروه مسپارش: سيّاء، زرگر، قصّاب، گندم فروش و برده فروش
مرد عرض كرد: اى رسول خدا! سيّاء كيست؟ فرمود: كسى كه كفن مى فروشد و آرزوى مرگ افراد امّت مرا دارد، در حالى كه يك نوزاد امّت خود را، از هر آنچه آفتاب بر آن مى تابد بيشتر دوست دارم. اما زرگر؛ زيرا به فكر مغبون ساختن افراد امّت من است. اما قصاب؛ زيرا آنقدر حيوان مى كشد كه رحم از دلش رخت بر مى بندد. اما گندم فروش؛ زيرا ارزاق امّت مرا احتكار مى كند. اگر كسى با عنوان دزد، خدا را ديدار كند بهتر است از اين كه او را ديدار كند، در حالى كه چهل روز خوراك مردم را احتكار كرده باشد. اما برده فروش؛ زيرا جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و گفت: اى محمّد! بدترين افراد امّت تو، كسانى هستند كه انسان خريد و فروش مى كنند.

امام كاظم عليه السلام : از تنبلى و بى حوصلگى پرهيز كن؛ چون اگر تنبلى ورزى كار نكنى و اگر بى حوصله باشى، حقّى را نپردازى.

امام كاظم عليه السلام : از بى حوصلگى و تنبلى بپرهيز؛ چون اين دو خصلت، تو را از بهره دنيا و آخرتت محروم مى سازند.

امام كاظم عليه السلام : هر كه براى نماز مغرب وضو بگيرد، اين وضوى او كفّاره گناهان روز اوست، مگر گناهان كبيره.

امام كاظم عليه السلام : نيكى و احسان قلاده اى است كه جز جبران كردن يا تشكر آن را باز نمى كند.

امام كاظم عليه السلام ـ درباره آيه «آيا سزاى نيكى جز نيكى است؟» ـ فرمود : اين آيه درباره مؤمن و كافر و نيك و بد جارى است. به هر كس خوبى شود، بايد آن را پاداش دهد. پاداش دادن، اين نيست كه همان احسانى را كنى كه او كرده است، مگر اين كه برترى خود را نشان دهى؛ زيرا اگر همان را كنى كه او كرده است، به سبب اين كه آغازگر احسان مى باشد، برترى از آنِ اوست.

امام كاظم عليه السلام : كسى كه خودش را در آنچه در حيطه علم او نيست به تكلّف اندازد، كارش را تباه كرده و آرزويش به جايى نرسد.