احادیث امام صادق علیه السلام6388 حدیث

امام صادق عليه السلام :هرگاه يكى از شما حجّ گزارد، بايد حجّ خود را به ديدار از ما پايان دهد؛ چون زيارت ما بخشى از حجّ است.

امام صادق عليه السلام :هر كس بميرد و حجّ نگزارده باشد، اگر نه به سبب فقر شديد، يا بيمارى بازدارنده از حجّ و يا ممانعت قدرتمندى از حجّ خوددارى كرده باشد، بايد كه يهودى بميرد اگر خواهد و يا نصرانى.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «هر كس در اين سراى كور باشد در آخرت نيز كور است و گمراهتر» ـ فرمود: او كسى است كه حجّ، يعنى حجّ واجب، را به تأخير اندازد و بگويد: امسال حجّ مى روم، سال ديگر حجّ مى روم، تا آن كه سرانجام مرگش فرا رسد.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به عبد الرحمن كه عرض كرد: عده اى از اين داستان گويان مى گويند: اگر كسى يك حجّ به جا آورد و سپس [به جاى رفتن مكرر به حجّ ]صدقه بدهد و صله رحم به جا آورد كار بهترى انجام داده است ـ فرمود : دروغ مى گويند. اگر مردم اين كار را بكنند اين خانه به تعطيلى كشانده مى شود ، در حالى كه خداوند اين خانه را قوام كار مردم قرار داده است.

امام صادق عليه السلام :اگر مردم حجّ را به تعطيلى كشانند، بر امام لازم است كه آنها را، چه بخواهند و چه نخواهند، به رفتن حجّ مجبور كند؛ زيرا اين خانه براى حجّ گزاردن بنا نهاده شده است.

امام صادق عليه السلام :چون احرام بستى، تقواى خدا را در پيش گير و ذكر خدا بسيار گو و سخن كم گو مگر در خير؛ زيرا از كمال حجّ و عمره اين است كه آدمى زبانش را نگه دارد مگر از سخن خير همچنان كه خداوند متعال فرموده است . خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «پس هر كه در آن ماهها اين فريضه را ادا كند [ بايد بداند كه ] همبسترى و گناه و جدال [روا] نيست».

امام صادق عليه السلام :چون خواستى حجّ گزارى، پيش از آن كه عزم رفتن كنى، دلت را براى خدا از هر دلبستگى و مشغله اى و از هر حجابى تهى ساز، همه كارهايت را به آفريدگارت وا گذار و در تمام حركات و سكناتت به او توكّل كن و سر سپرده قضا و قدر و حكم او شو و دنيا و آسايش و مردمان را رها كن و حقوقى را كه از مردم به گردن دارى بپرداز و بر توشه راه و مركب و همسفران و نيرو و جوانى و مال و دارايى خود تكيه مكن كه بيم آن مى رود اين همه دشمن و مايه وبال تو گردند؛ زيرا آن كه مدعى خشنودى خدا باشد، و با اين حال به چيزى ديگر پشتگرم شود، خداوند همان چيز را دشمن و مايه وبال و زحمت او گرداند تا به او بفهماند كه اگر خدا نگه دار نباشد و توفيق ندهد، نه او و نه هيچ كس ديگر را توان و چاره اى نيست.
چنان آماده شو كه گويى اميد برگشت ندارى، [براى ديگران ]همسفرى خوب و نيكو باش، اوقات فرايض خداوند و سنتهاى پيامبرش صلى الله عليه و آله را رعايت كن و چيزهاى ديگرى را كه رعايت آنها بر تو لازم است، مانند: ادب و تحمل ديگران و شكيبايى، و سپاسگزارى، و مهربانى، و بخشش و ايثارِ ره توشه خود به همسفران را در طول سفر پاس بدار.
آن گاه با آب توبه خالص، گناهانت را بشوى و جامه صدق و صفا و خضوع و خشوع بر تن كن.
خويشتن را از هر آنچه تو را از ياد خدا و طاعت او باز مى دارد، مُحرم ساز. آن گاه كه خداوند عزّ و جلّ را مى خوانى او را لبيك گوى، لبيكى خالص و پاكيزه و ناب و به دستگيره استوار او (عروة الوثقى) چنگ زن.
دلت را همراه فرشتگان بر گرد عرش به طواف آر ، همان گونه كه خودت همراه با مسلمانان، بر گرد خانه خدا طواف مى كنى. هنگام هروله كردن، از هواى نفس خويش بگريز و از همه نيرو و توانت دست بشوى .
با رفتن به سوى مِنا، از غفلت و لغزشهاى خود نيز به درآى و آنچه را بر تو روا نيست و سزاوارش نيستى تمنّا مكن.
در [صحراى] عرفات، به خطاها و گناهان خود اعتراف كن و با خداوند، بر وحدانيّت و يگانگى او تجديد پيمان كن.
در مزدلفه، با اطمينان به خدا نزديك شو. با فراز آمدن بر كوه [مشعر]، روحت را نيز به سوى ملأ اعلى بفرست.
هنگام قربانى، گلوى هوس و طمع را نيز بِبُر.
در رمى جمرات به خواهشها و پستى و دنائت و كردارهاى زشت و نكوهيده نيز سنگ بينداز.
هنگام تراشيدن سر، عيبهاى آشكار و پنهانت را نيز بزداى .
آن گاه كه به درون حرم مى روى، از اين كه دنبال خواهشت روى ، خود را در امان و پناه و كنف حمايت خداوند در آر.
با يقين به عظمت صاحب خانه و شناخت شكوه و قدرت او خانه را زيارت كن.
از سر خشنودى به قسمت خداوند و خضوع در برابر عزّت و قدرت او، حجر الاسود را استلام كن.
با طواف وداع، با هرچه جز اوست وداع كن .
آن گاه كه بر صفا مى ايستى، روح و روان خود را براى آن روزى كه به ديدار خدا مى روى، مصفّا كن.
در مروه، با مروّت باش و جامه تقوا بر تن كن .
و بر شرايطى كه در اين حجّ خود، نهاده اى و پيمانى كه با خدايت بَسته اى و تا روز رستاخيز آن را بر گردن گرفته اى، استوار و پا برجا باش.

امام صادق عليه السلام :اگر انسان مال حرامى به دست آورد و با آن به زيارت خانه خدا رود و لبّيك بگويد، [در جوابش] ندا آيد كه : لا لبّيك و لا سعديك، و اگر از راه حلال به دست آورده باشد، ندا آيد كه: لبّيك و سعديك.

امام صادق عليه السلام :حجّ بر دو گونه است: حجّ براى خدا و حجّ براى مردم. كسى كه براى خدا حجّ گزارد، خداوند بهشت را به او پاداش دهد، و هر كه براى مردم حجّ رود، پاداش و ثوابش در روز قيامت به عهده همان مردم است.

امام صادق عليه السلام ـ درباره نشانه هاى ظهور امام مهدى عليه السلام ـ : حجّ رفتن و جهاد كردن براى غير خدا را ديدى ··· در آن زمان به هوش باش و از خدا نجات (فرج) را بطلب.