- صفحه اصلی
- احادیث معصومین
- امام حسین علیه السلام
احادیث امام حسین علیه السلام321 حدیث
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : لَيستِ العِفّةُ بمانِعَةٍ رِزْقا ، و لا الحِرصُ بجالِبٍ فَضْلاً ، و إنَّ الرِّزقَ مَقْسومٌ و الأجَلَ مَحتومٌ ، و اسْتِعمالُ الحِرصِ طَالبُ المَأْثَمِ .
امام حسين عليه السلام : نه عفّت و مناعت مانع روزى مى شود و نه حرص زدن روزى بيشتر مى آورد ؛ زيرا روزى تقسيم شده و اجل حتمى است و حرص زدن طلب گناه است .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ مِن خُطبةٍ لَه خَطبَ بها لمّا رأى صُفوفَ أهلِ الكوفةِ بكَربلاءَ كاللّيلِ و السَّيلِ ـ : فنِعْمَ الرَّبُّ رَبُّنا ، و بِئْسَ العِبادُ أنْتُم : أقْرَرْتُم بالطّاعَةِ ، و آمَنْتُم بالرَّسولِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله ثُمَّ أنتُم رَجَعْتُم إلى ذُرِّيَّتِه و عِتْرَتِهِ تُريدونَ قَتْلَهُم ، لَقدِ اسْتَحْوَذَ علَيكُم الشَّيطانُ
فأنْساكُمْ ذِكْرَ اللّه ِ العَظيمِ .
امام حسين عليه السلام ـ در سخنانى در كربلا وقتى چشمش به سپاهيان كوفه افتاد كه سيل آسا به سويش سرازير شده بودند و از انبوهى ، چون شب تار سياه مى نمودند ـ : فرمود : چه خوب پروردگارى است پروردگار ما و چه بد بندگانى هستيد شما ؛ به فرمانبرى از خدا اعتراف كرديد و به پيامبر، محمّد، ايمان آورديد و اينك كمر به قتل فرزندان و عترت او بسته ايد . هر آينه شيطان بر شما
چيره شده و ياد خداى بزرگ را از ذهن شما برده است .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : وُجِدَ لَوحٌ تَحتَ حائطِ مَدينةٍ مِن المَدائنِ ، فيه مَكتوبٌ : أنا اللّه ُ لا إلهَ إلاّ أنا ، و محمّدٌ نَبِيّي ، و عَجِبْتُ لِمَنْ
أيْقَنَ بالمَوتِ كيفَ يَفْرَحُ ؟! و عَجِبْتُ لِمَن أيْقَنَ بالقَدَرِ كيفَ يَحْزَنُ ؟! .
امام حسين عليه السلام : زير ديوار يكى از شهرها، لوحى پيدا شد كه در آن نوشته بود : من خدا هستم و جز من، خدايى نيست و محمّد پيامبر من است . در شگفتم از كسى كه به
مرگ يقين دارد، چگونه شادى مى كند؟! و در شگفتم از كسى كه به تقدير يقين دارد، چگونه غم مى خورد؟!
امام حسين عليه السلام : بردبارى، زيور است .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : لا تَرْفَعْ حاجَتَكَ إلاّ إلى أحدِ ثَلاثةٍ : إلى ذِي دِينٍ ، أو مُروّةٍ ، أو حَسَبٍ ؛ فأمّا ذو الدِّينِ فيَصُونُ دِينَهُ ، و أمّا ذو المُروّةِ فإنّهُ يَسْتَحيي لِمُرُوَّتهِ ، و أمّا ذو الحَسَبِ فيَعْلَمُ أنّكَ لَم تُكْرِمْ وَجهَكَ أنْ تَبْذِلَهُ لَهُ في حاجَتِكَ ، فهُو يَصونُ وَجهَكَ أنْ يَرُدَّكَ بغَيرِ قَضاءِ حاجَتِكَ .
امام حسين عليه السلام : حاجت خود را جز نزد سه كس مَبَر : نزد ديندار ، يا جوانمرد ، يا بزرگ زاده ؛ زيرا ديندار، براى حفظ دين خود نيازت را برآوَرَد و جوانمرد، از مردانگى خود شرم مى كند و بزرگ زاده، مى داند كه تو با رو انداختن به او آبرويت را فروختى و او با برآوردن نيازت، آبروى تو را حفظ مى كند .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ لاِبنِ عَبّاسٍ ـ : يَا بنَ عَبّاسٍ ، لا تَكَلَّمَنَّ في ما لا يَعنيكَ ؛ فَإِنَّني أخافُ عَلَيكَ فيهِ الوِزرَ . و لا تَكَلَّمَنَّ في ما يَعنيكَ حَتّى تَرى لِلكَلامِ مَوضِعا ؛ فَرُبَّ مُتَكَلِّمٍ قَد تَكَلَّمَ بِالحَقِّ فَعيبَ .
امام حسين عليه السلام ـ به ابن عباس ـ فرمود : اى ابن عباس! در آنچه سودى به تو نبخشد ، سخن مگو ، كه من مى ترسم گناهى بر دوش تو باشد ؛ و بدانچه سود بخشد ، تنها هنگامى سخن بگو كه براى گفتار ، فرصت را مناسب بينى ، كه بسا گوينده اى به حقّ سخن گويد ؛ امّا مورد نكوهش قرار گيرد.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : إنّ رجُلاً قامَ إلى أميرِ المؤمنينَ عليه السلام فقالَ: يا أميرَ المؤمنينَ ، بِما ذا عَرَفْتَ ربَّكَ ؟ قالَ : بفَسْخِ العَزْمِ و نَقْضِ الهَمِّ ؛ لَمّا هَمَمْتُ فحِيلَ بَيني و بَينَ
هَمّي ، و عَزمْتُ فخالَفَ القَضاءُ عَزْمي ، عَلِمْتُ أنّ المُدَبِّرَ غَيري .
امام حسين عليه السلام : مردى در برابر امير المؤمنين عليه السلام برخاست و عرض كرد : اى امير مؤمنان ! خدا را به چه شناختى؟ حضرت فرمود : به بر هم زدن تصميم و در هم شكستن قصد. وقتى قصد كارى كردم، ميان من و قصدم مانعى به وجود آمد و آنگاه كه تصميمى
گرفتم، قضاى الهى با تصميم من ناسازگارى كرد . پس دانستم كه تدبير كننده اى جز من وجود دارد .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ و قد قيلَ لَهُ : ما أعْظَمَ خَوفَكَ مِن رَبِّكَ ! ـ : لا يَأمَنُ يَومَ القِيامَةِ إلاّ مَن خافَ اللّه َ في الدُّنيا .
امام حسين عليه السلام ـ در پاسخ به اين گفته كه : چقدر از پروردگارت ترسانى؟! ـ فرمود : در روز رستاخيز ايمن نيست مگر آن كس كه در دنيا از خداوند ترسان باشد .
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : إيّاكَ أنْ تكونَ مِمَّن يَخافُ على العِبادِ مِن ذُنوبِهِم و يَأْمَنُ العُقوبَةَ مِن ذَنبِهِ ، فإنَّ اللّه َ تباركَ و تعالى لا يُخْدَعُ عَن جَنّتِهِ ، و لا يُنالُ ما عِندَهُ إلاّ بطاعَتِهِ ، إنْ شاءَ اللّه ُ .
امام حسين عليه السلام : از آنان مباش كه بر بندگان از گناهانشان مى ترسند، اما خويشتن را از كيفر گناهان خويش ايمن مى شمارند؛ زيرا خداوند تبارك و تعالى در [اعطاى] بهشت خود، فريب نمى خورد و جز با طاعتِ خداوند به آنچه [از ثواب و بهشت ]نزد اوست نتوان رسيد. اگر خدا خواهد.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : كانَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يَرفَعُ يَدَيهِ إذا ابتَهَلَ و دَعا كَما يَستَطعِمُ المِسكينُ .
امام حسين عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله در هنگام ابتهال و دعا مانند بينوايى كه غذا مى طلبد ، دستانش را بالا مى برد .
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 3838
تــعــداد حــدیــث روز : 685