احادیث امام کاظم علیه السلام

امام كاظم عليه السلام : هرگاه ستم و ناراستى ، از حق و راستكارى بيشتر بود، بر هيچ كس روا نيست كه به كسى گمان خوب برد ، مگر آن گاه كه خوبى او بر وى معلوم شود .

امام كاظم عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از كمترين مرتبه شناخت ـ فرمود : اقرار به اين كه خدايى جز او نيست و مانند و همتا ندارد و قديم است ، [ وجودش ] ثابت و قطعى است ، موجود (معلوم) است و مفقود نيست و هيچ چيزى مانند او نباشد .

امام كاظم عليه السلام : خدا برتر و والاتر و بزرگتراز آن است كه به حقيقت صفتش رسيده شود؛ بنابراين، او را به همان گونه كه خودش خود را وصف كرده است، وصف كنيد و از جز آن خوددارى ورزيد.

امام كاظم عليه السلام : خداوند زنده اى نيست كه حياتش حادث باشد... بلكه او به ذات خود زنده است.

امام كاظم عليه السلام : علم خدا، با صفت «از كجاست؟» وصف نمى شود. علم خدا با صفت «چگونه» توصيف نمى گردد؛ نه علم از خدا جدا مى شود و نه خدا از علم؛ و ميان خدا و علم او حدّى نيست.

امام كاظم عليه السلام : اشياء با اراده و خواست او پديد مى آيند، بى آن كه سخنى گفته شود و يا انديشه اى از خاطرى بگذرد و يا زبانى به سخن گويا شود.

امام كاظم عليه السلام : كسى كه به مؤمن احسانى كند ، جزبا سه چيز آن را به كمال نرسانده باشد : كوچك شمردن آن ، پوشاندن آن و شتاب ورزيدن در انجام آن ، پوشاندن آن و شتاب ورزيدن در انجام آن ؛ زيرا كسى كه احسان خود به مؤمن را كوچك شمارد ، برادر خويش را بزرگ داشته است و كسى كه احسان خود به مؤمن را بزرگ شمارد ، برادر خود را كوچك كرده است و كسى كه خوبى خود به مؤمن را پوشيده دارد ، كارى بزرگوارانه كرده است و هر كه در انجام وعده خود شتاب ورزد ، دهش را گوارا ساخته است .

امام كاظم عليه السلام : دوستى ورزيدن با مردم، نيمى از خرد است.

امام كاظم عليه السلام : دانشمند را به خاطر دانشش احترام بنه و با او ستيزه مكن و نادان را به سبب نادانيش كوچك شمار، اما او را از خود مران بلكه به خود نزديك گردان و او را علم بياموز.

امام كاظم عليه السلام : بار خدايا! من از تو عافيت مسألت دارم، عافيت نيكو عطايم كن و شكر بر عافيت و شكر بر شكرِ عافيت ارزانيم فرما.