الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : بَينا أنا في الطَّوافِ إذا
رجُلٌ يَجذِبُ ثَوبي ، فالتَفَتُّ فإذا عَبّادٌ البَصريُّ قالَ : يا جعفرَ بنَ محمّدٍ ، تَلبَسُ مِثلَ هذا الثَّوبِ و أنتَ في المَوضِعِ الّذي أنتَ فيهِ مِن عليٍّ ؟!
قالَ : قلتُ : وَيلَكَ ! هذا ثَوبٌ قُوهِيٌّ اشتَرَيتُهُ بدِينارٍ و كَسرٍ ، و كانَ عليٌّ عليه السلام في زَمانٍ يَستَقيمُ لَهُ ما لَبِسَ ، و لَو لَبِستُ مِثلَ ذلكَ اللِّباسِ في زَمانِنا هذا لَقالَ النّاسُ : هذا مُراءٍ مِثلُ عَبّادٍ ! .
امام صادق عليه السلام : مشغول طواف بودم كه
ناگاه ديدم مردى لباس مرا مى كشد. برگشتم و ديدم عبّاد بصرى است. او گفت: اى جعفر بن محمّد! تو در جايگاه على نشسته اى و چنين لباسى مى پوشى؟
گفتم: واى بر تو! اين يك جامه قوهى است كه به يك دينار و خُرده اى خريده ام. على عليه السلام در زمانى به سر مى برد كه آنچه مى پوشيد، متناسب با آن بود. ولى اگر من در اين زمان چنان لباسى بپوشم، مردم خواهند گفت: اين هم مثل عُبّاد رياكار است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : عَمَّمَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله علِيّا عليه السلام بِيَدِهِ ، فسَدَلَها مِن بَينِ يَدَيهِ و قَصَّرَها مِن خَلفِهِ قَدْرَ أربَعِ أصابِعَ، ثُمّ قالَ : أدبِرْ فأدبَرَ، ثُمّ قالَ: أقبِلْ فأقبَلَ، ثُمّ قالَ: هكذا تِيجانُ المَلائكَةِ .
امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله با دست خود بر سر على عليه السلام ، عمامه بست و از جلو، سر پَر آن را آويزان كرد و از پشت سر به اندازه چهار انگشت كوتاه كرد و آنگاه فرمود: برگرد. على عليه السلام برگشت. فرمود: رويت را به طرف من كن. و على عليه السلام به طرف پيامبر رو كرد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: تاجهاى فرشتگان، اين گونه است.
امام صادق عليه السلام : مرد به جز در جنگ نبايد، جامه حرير و ديبا بپوشد.
امام صادق عليه السلام : هر كه زبانش شيرين باشد، خردش ببالد.
امام صادق عليه السلام : نجات مؤمن، در نگهدارى زبان اوست.
امام صادق عليه السلام : هرگاه خداوند رسوايى بنده اى را بخواهد، از طريق زبانش او را رسوا مى كند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قال رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : إنّي لَعَنتُ سَبعَةً لَعَنَهُمُ اللّه ُ و كُلُّ نَبيٍّ مُجابٍ قَبلي ، فقيلَ : و مَن هُم يا رسولَ اللّه ِ ؟ فقالَ : الزّائدُ في كِتابِ اللّه ِ ، و المُكَذِّبُ بقَدَرِ اللّه ِ ، و المُخالِفُ لِسُنَّتي ، و المُستَحِلُّ مِن عِترَتي ما حَرَّمَ اللّه ُ ، و المُتَسلِّطُ بالجَبريَّةِ ليُعِزَّ مَن أذَلَّ اللّه ُ و يُذِلَّ مَن أعَزَّ اللّه ُ ، و المُستَأثِرُ علَى المُسلمينَ بفَيئهِم مُستَحِلاًّ لَهُ ، و المُحَرِّمُ ما
أحَلَّ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ .
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: من هفت گروه را لعنت كرده ام، كه خدا و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى پيش از من نيز آنها را لعنت كرده اند. عرض شد: آنها كيستند اى رسول خدا؟ فرمود: كسى كه به كتاب خدا بيفزايد. كسى كه تقدير خدا را دروغ بداند. كسى كه با سنّت و روش من مخالفت ورزد. كسى كه از عترت و خاندان من آنچه را كه خداوند حرام كرده است حلال شمارد. كسى كه با توسّل به زور حكومت را به دست گيرد، تا كسى را كه خدا خوارش گردانيده است
عزيز گرداند و كسى را كه خدا عزّت بخشيده است به ضعف و زبونى كشاند، و كسى كه بيت المال مسلمانان را به انحصار خويش در
آورد و آن را براى خود حلال شمرد و كسى كه آنچه را خداوند عزّ و جلّ حلال كرده است، حرام گرداند.
عنه عليه السلام : مَلعونٌ مَلعونٌ مَن ضَرَبَ والِدَهُ أو والِدَتَهُ ، مَلعونٌ مَلعونٌ مَن عَقَّ والِدَيهِ ، مَلعونٌ مَلعونٌ مَن لَم يُوَقِّرِ المَسجِدَ .
امام صادق عليه السلام : ملعون است، ملعون كسى كه پدر يا مادر خود را بزند، ملعون است، ملعون كسى كه پدر و مادر خود را نافرمانى كند و آزارشان رساند، ملعون است، ملعون كسى كه احترام مسجد را نگه ندارد.
عنه عليه السلام : المُنَجِّمُ مَلعونٌ، و الكاهِنُ مَلعونٌ، و السّاحِرُ مَلعونٌ ، و المُغَنِّيَةُ مَلعونَةٌ ، و مَن آواها و آكِلُ كَسبِها مَلعونٌ .
امام صادق عليه السلام : منجّم، ملعون است. پيشگو، ملعون است. جادوگر، ملعون است. زن آوازه خوان، ملعون است و كسى كه او را سر پناه دهد و از درآمد او امرار معاش كند ملعون است.
امام صادق عليه السلام : از پرداختن به آنچه بيهوده است بپرهيز، كه خوار و زبون مى شوى.