احادیث امام صادق علیه السلام

امام صادق عليه السلام : زمانى كه قائم آل محمّد عليه السلام ، قيام كند، به حكم داوود ميان مردم داورى مى كند و نيازى به بيّنه (گواه و مدرك) ندارد. خداوند متعال حكم را به او الهام مى كند و او به علمش قضاوت مى كند.

امام صادق عليه السلام : نديدم كه على عليه السلام قضاوتى كرده باشد، جز اين كه در سنّت اصل و ريشه اى براى قضاوت او يافتم. على عليه السلام مى فرمود: اگر دو نفر براى قضاوت نزد من بيايند و ميان آنها داورى كنم، سپس ساليان درازى بگذرانند و دوباره همان دعوا را نزد من بياورند، هر آينه ميان ايشان يك حكم صادر كنم؛ زيرا حكم هيچگاه تغيير و زوال نمى يابد.

امام صادق عليه السلام : هنگامى كه امير المؤمنين ـ صلوات اللّه عليه ـ شريح را به قضاوت گماشت، اين شرط را براى او قرار داد كه حكم را اجرا نكند مگر اينكه قبلاً آن را به اطلاع حضرت برساند.

امام صادق عليه السلام : كودكان مكتبى دستخطهاى خود را در مقابل امير المؤمنين عليه السلام نهادند، تا بهترين آنها را انتخاب كند؛ حضرت فرمود: هان! اين يك نوع داورى است! و ظلم در اين باره، مانند ظلم در قضاوت است! به معلّم خود بگوييد كه اگر براى تنبيه بيش از سه ضربه بزند، قصاص مى شود.

امام صادق عليه السلام : جايگاه خرد، مغز است و قساوت و رقّت در دل است.

امام صادق عليه السلام : جايگاه دل نسبت به بدن، همچون جايگاه امام و پيشواست نسبت به مردم.

امام صادق عليه السلام : ره سپردن به سوى خدا با دلها، رساننده تر است تا ره سپردن به سوى او با بدن ، و حركتهاى دلها رساننده تر [به سر منزل مقصود] از حركتهاى اعمال است.

امام صادق عليه السلام : اِعراب دلها چهار گونه است: رفع و فتح و جرّ و وقف. رفع دل، ياد خداست. فتح دل، خشنودى از خداست. جرّ دل، پرداختن به غير خداست و وقف دل، غفلت از خداست.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه: «مگر كسى كه دلى سالم به سوى خدا بياورد» ـ فرمود : دل سالم، دلى است كه پروردگارش را ديدار كند در حالى كه احدى جز او در خود نداشته باشد و هر دلى كه در آن شرك يا شك باشد، منحطّ است.

امام صادق عليه السلام ـ درباره همين آيه ـ فرمود : قلب سالم، قلبى است كه از دنيا دوستى سالم باشد.