الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن فَسَّرَ القرآنَ بِرَأيهِ فَأصابَ لم يُؤجَرْ ، و إن أخطَأَ كانَ إثمُهُ علَيهِ .
امام صادق عليه السلام : كسى كه قرآن را به رأى خود تفسير كند و تفسيرش درست باشد، مأجور نيست و اگر نادرست باشد، گناهش به گردن اوست.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لمّا سُئلَ عنِ المُحكَمِ و المُتَشابِهِ ـ : المُحكَمُ ما نَعمَلُ بهِ ، و المُتَشابِهُ ما اشتَبَهَ على جاهِلِهِ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از محكم و متشابه ـ فرمود : محكم ، آن آيه اى است كه به آن عمل مى كنيم و متشابه، آيه اى است كه بر كسى كه از آن شناخت ندارد مشتبه مى شود.
عنه عليه السلام : إنّ القرآنَ فيهِ مُحكَمٌ و مُتَشابِهٌ ، فأمّا المُحكَمُ فنُؤمِنُ بهِ و نَعمَلُ بهِ و نَدينُ بهِ ، و أمّا المُتَشابِهُ فنُؤمِنُ بهِ و لا نَعمَلُ بهِ .
امام صادق عليه السلام : همانا در قرآن محكمى است و متشابهى. به آياتِ محكم، ايمان داريم و بدانها عمل مى كنيم و به آياتِ متشابه، ايمان داريم ولى به كارشان نمى بنديم.
امام صادق عليه السلام : خداوند پيامبر خود را بر طبق ضرب المثل «به در مى گويم كه ديوار بشنود»، مبعوث كرده است.
امام صادق عليه السلام : قرآن مطابق ضرب المثل «به در مى گويم كه ديوار بشنود»، نازل شده است.
عنه عليه السلام : ما عاتَبَ اللّه ُ نَبيَّهُ فهو يَعني بهِ مَن قد مَضى في القرآنِ مِثلُ قَولِهِ : «و لو لا أنْ ثَبَّتْناكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إلَيهِم شَيئا قَليلاً» .
عَنى بذلكَ غَيرَهُ .
امام صادق عليه السلام : هر چه خداوند عزّ و جلّ به پيامبرش عتاب فرموده، مقصود از آن ديگران است، مانند اين سخن خداوند كه: «و اگر نبود كه ما تو را استوار گردانيديم، نزديك بود كه به سوى آنها اندكى متمايل شوى»، مقصود از اين كلام [عتاب ]غير پيامبر است.
امام صادق عليه السلام : هر چيزى، قلبى دارد و قلب قرآن سوره يس است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : فيما أوحَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلى داودَ عليه السلام : يا داودُ ، كما أنَّ أقرَبَ الناسِ مِن اللّه ِ المُتَواضِعُونَ كذلكَ أبعَدُ الناسِ مِن اللّه ِ المُتَكبِّرُونَ .
امام صادق عليه السلام : از وحى هاى خداوند عزّ و جلّ به داود عليه السلام اين بود: اى داود! همچنان كه نزديكترين مردم به خدا فروتنانند، دورترين مردم از خدا گردن فرازانند.