احادیث امام صادق علیه السلام

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِهِ تَعالى ـ : «اِقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ اليَومَ» ـ : يُذَكَّرُ العَبدُ جَميعَ ما عَمِلَ و ما كُتِبَ عَلَيهِ ؛ كأنَّهُ فَعَلَهُ تِلكَ السّاعَةِ ، فلِذلكَ قالوا : «يا وَيْلَتَنا ما لِهذا الكِتابِ لا يُغادِرُ صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً إلاّ أحْصاها» ؟! .

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «بخوان نامه ات را امروز تو براى رسيدگى به حسابت بسنده اى» ـ فرمود : تمام كارهايى را كه بنده انجام داده و آنچه براى او نوشته شده است، به او يادآورى مى شود به طورى كه گويى در همان لحظه انجامشان داده است. به همين دليل مى گويند : «واى بر ما! اين چه نامه اى است كه هيچ ريز و درشتى را از قلم نينداخته است».

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قَولِهِ تَعالى «وَ ما كُنْتُمْ تَسْتَتِـرونَ أنْ يَشْهَـدَ عَلَيْكُـمْ سَمْعُكُـمْ وَ لا أبْصارُكُمْ وَ لا جُلودُكُمْ» ـ : يَعني بِالجُلودِ الفُروجَ و الأفخاذَ .

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «از اين كه گوش شما و چشمها و پوستهايتان بر ضد شما گواهى دهند، چيزى (گناه) را پنهان نمى داشتيد» ـ فرمود : مقصود خداوند از پوستها، آلات تناسلى و رانها مى باشد.

عنه عليه السلام ـ و قَد سُئلَ عَنِ الرَّجُلِ يُصَلّي نَوافِلَهُ في مَوضِعٍ أو يُفَرِّقُها ـ : لا ، بَل هاهُنا و هاهُنا ؛ فإنَّها تَشهَدُ لَهُ يَومَ القِيامَةِ .

امام صادق عليه السلام ـ هنگامى كه از ايشان سؤال شد : آيا بهتر است انسان نمازهاى مستحبى خود را در يك جا بخواند يا در جاهاى گوناگون ؟ ـ فرمود : اين جا و آن جا بخواند؛ زيرا آنها در روز قيامت به سود او گواهى مى دهند.

عنه عليه السلام : ما مِن يَومٍ يَأتي عَلى ابنِ آدَمَ إلاّ قالَ ذلكَ اليَومُ : يَا بنَ آدَمَ أنا يَومٌ جَديدٌ ، و أنا عَلَيكَ شَهيدٌ ، فَافعَلْ بي خَيرا وَ اعمَلْ فِيَّ خَيرا أشهَدْ لَكَ يَومَ القِيامَةِ ؛ فإنَّكَ لَن تَراني بَعدَها أبَدا .

امام صادق عليه السلام : هيچ روزى بر فرزند آدم نيايد مگر اين كه آن روز بگويد : اى پسر آدم! من روزى نو هستم و من بر تو گواهم. پس با من خوبى كن و در من كار نيك انجام ده، تا روز قيامت به سود تو گواهى دهم؛ چرا كه ديگر مرا هرگز نخواهى ديد.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ و تَعالى إذا أرادَ أن يُحاسِبَ المُؤمِنَ أعطاهُ كِتابَهُ بِيَمينِه و حاسَبَهُ فيما بَينَهُ و بَينَهُ ، فيَقولُ : عَبدي ، فَعَلتَ كَذا و كَذا و عَمِلتَ كَذا و كَذا ! فيَقولُ : نَعَم يا رَبِّ قَد فَعَلتُ ذلكَ ، فيَقولُ : قَد غَفَرتُها لَكَ و أبدَلتُها حَسَناتٍ ، فيَقولُ النّاسُ : سُبحانَ اللّه ِ أ ما كانَ لِهذا العَبدِ سَيِّئَةٌ واحِدَةٌ ؟! و هُوَ قَولُ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ : «فَأَمّا مَن اُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِسابا يَسيرا وَ يَنْقَلِبُ إلى أهْلِهِ مَسرورا» .

امام صادق عليه السلام : خداى تبارك و تعالى چون بخواهد به حساب مؤمن رسيدگى كند كار نامه اش را به دست راست او دهد و ميان خود و او به حسابش رسيدگى نمايد. پس گويد : بنده من! چنين و چنان كرده اى و فلان و بهمان كار را انجام داده اى! عرض مى كند : آرى، پروردگارا من اين كارها را كرده ام. خداوند مى فرمايد : من آنها را بر تو بخشيدم و تبديل به كارهاى نيك كردم. پس، مردم گويند : سبحان اللّه ! اين بنده حتى يك گناه هم نداشت؟ اين است معناى سخن خداوند عزّ و جلّ : «اما آن كس كه نامه اش به دست راست او داده شود زودا كه آسان حسابرسى شود و به سوى كسان خود شادمان برگردد».

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ و تَعالى ··· إذا أرادَ بِعَبدٍ شَرّا حاسَبَهُ عَلى رُؤوسِ النّاسِ ، و بَكَّتهُ . ، و أعطاهُ كِتابَهُ بِشِمالِهِ ، و هُوَ قَولُ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ : «وَ أمّا مَنْ اُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْـرِهِ فَسَوْفَ يَـدْعو ثُبـورا * وَ يَصْلـى سَعيـرا * إنّـهُ كـانَ فـي أهْلِـهِ مَسرورا» .

امام صادق عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى··· هر گاه براى بنده اى بد بخواهد ، در حضور مردم از او حسابرسى كند و محكومش نمايد و كار نامه اش را به دست چپ او دهد. اين است مراد سخن خداوند عزّ و جلّ كه مى فرمايد : «و امّا كسى كه نامه اش از پشت سر به او داده شود، زودا كه بگويد : واى بر من هلاك شدم و به آتش افروخته در آيد، كه او در دنيا نزد كسانش شادمان زيسته بود».

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَو وَلِيَ الحِسابَ غَيرُ اللّه ِ لَمَكَثوا فيهِ خَمسينَ ألفَ سَنَةٍ مِن قَبلِ أن يَفرُغوا ، و اللّه ُ سُبحانَهُ يَفرُغُ مِن ذلكَ في ساعَةٍ .

امام صادق عليه السلام : اگر قرار باشد كار رسيدگى به حساب خلايق را كسى جز خدا به عهده بگيرد، پنجاه هزار سال بايد درنگ كنند تا حسابرسى آنان تمام شود. امّا خداوند سبحان اين كار را در يك ساعت تمام مى كند.

عنه عليه السلام : لا يَنتَصِفُ ذلكَ اليَومُ حَتّى يَقيلَ أهلُ الجَنَّةِ فِي الجَنَّةِ ، و أهلُ النّارِ فِي النّارِ .

امام صادق عليه السلام : آن روز (قيامت) به نيمه نرسيده كه بهشتيان در بهشت به خواب نيمروزى مى پردازند و دوزخيان در دوزخ [يعنى در كمتر از نصف روز تكليف همه معلوم مى شود].

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : خَطَبَ أميرُ المُؤمِنينَ عَلِيُّ ابنُ أبي طالِبٍ عليه السلام يَومَ الفِطرِ فقالَ : أيُّها النّاسُ ، إنَّ يَومَكُم هذا يَومٌ يُثابُ فيهِ المُحسِنونَ و يَخسَرُ فيهِ المُبطِلونَ ، و هُوَ أشبَهُ بِيَومِ قِيامِكُم ، فَاذكُروا بِخُروجِكُم مِن مَنازِلِكُم إلى مُصَلاّكُم خُروجَكُم مِنَ الأجداثِ إلى رَبِّكُم ، وَ اذكُروا بِوُقوفِكُم في مُصَلاّكُم وُقوفَكُم بَينَ يَدَي رَبِّكُم ، وَ اذكُروا بِرُجوعِكُم إلى مَنازِلِكُم رُجوعَكُم إلى مَنازِلِكُم في الجَنَّةِ !
عِبادَ اللّه ِ ، إنَّ أدنى ما لِلصّائمينَ و الصّائماتِ أن يُنادِيَهُم مَلَكٌ في آخِرِ يَومٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ : أبشِروا عِبادَ اللّه ِ ؛ فقَد غُفِرَ لَكُم ما سَلَفَ مِن ذُنوبِكُم، فَانظُروا كَيفَ تَكونونَ فيما تَستَأنِفونَ ؟ ! .

امام صادق عليه السلام : امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در روز فطر خطبه ايراد كرد و فرمود : اى مردم! همانا اين روزِ شما، روزى است كه در آن نيكوكاران پاداش مى يابند و هرزه كاران زيان مى بينند و شباهت بسيارى به روز رستاخيز شما دارد. پس، با بيرون آمدن از خانه هاى خود به سوى مصلاّيتان به ياد آن روزى افتيد كه از گورهايتان به سوى پروردگارتان بيرون مى آييد و از ايستادن در مصلاّيتان به ياد آن روزى افتيد كه در پيشگاه پروردگارتان مى ايستيد و از بازگشتن به سوى خانه هايتان آن روزى را ياد آوريد كه به خانه هاى خود در بهشت باز مى گرديد!
اى بندگان خدا! كمترين چيزى كه براى مردان و زنان روزه گير مى باشد، اين است كه در روز آخر ماه رمضان فرشته اى آنان را ندا مى دهد : بشارت بادا بر شما اى بندگان خدا! كه خداوند گناهان گذشته شما را بخشود. پس مواظب باشيد كه از اين پس چه مى كنيد!

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إذا كانَ يَومُ النَّيروزِ فَاغتَسِلْ وَ البَسْ أنظَفَ ثِيابِكَ ، و تَطَيَّبْ بِأطيَبِ طِيبِكَ ، و تَكونُ ذلكَ اليَومَ صائما .

امام صادق عليه السلام : چون نوروز فرا رسد، بدن خود را بشوى و پاكيزه ترين جامه هايت را بپوش و با خوش بوترين عطرها خودت را معطّر كن و در آن روز روزه دار باش.