امام باقر عليه السلام : هر گاه روز هفتم ولادت پسر يا دخترِ يكى از شما فرا رسيد ، بايد گوسفندى عقيقه كند ؛ براى پسر ، گوسفند نر و براى دختر گوسفند ماده، عقيقه كنيد و از عقيقه به ماما بدهيد و روز هفتم ، بر او نام بگذاريد .
امام باقر عليه السلام : براى فرزندت از شيرِ دايگانِ خوب روى درخواست كن و از شيرِ دايگانِ زشت ، پرهيز كن ؛ زيرا شير ، [خصلت هاى شيردهنده را] سرايت مى دهد .
امام باقر عليه السلام : ما كودكان خود را وقتى پنج ساله اند ، به نماز امر مى كنيم ؛ ولى شما كودكانتان را وقتى هفت ساله شدند ، به نماز امر كنيد . ما كودكان خود را وقتى هفت ساله اند ، به روزه وامى داريم ؛ به اندازه اى
كه توان دارند ، چه تا نصف روز باشد يا بيشتر يا كمتر . وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنان چيره شد ، افطار مى كنند تا اين كه به روزه ، عادت كنند و توان آن را بيابند ؛ ولى شما كودكانتان را وقتى نُه ساله شدند ، به اندازه اى كه توان دارند ، به روزه وا داريد و وقتى تشنگى بر آنان چيره شد ، افطار كنند .
امام باقر عليه السلام : بدترين پدر ، كسى است كه نيكى كردن ، او را به زياده روى وا دارد و بدترين فرزند ، كسى است كه كوتاهى كردن ، او را به نافرمانى و آزردن [ پدر] وا دارد .
امام باقر عليه السلام : امام زين العابدين عليه السلام همواره وقتى هنگام زايمان زن فرا مى رسيد ، مى فرمود : «زنانى را كه در اتاق هستند ، بيرون كنيد تا نخستين نگاه زنان ، نگاه به عورت نباشد» .
امام باقر عليه السلام : سه چيز است كه خداوند عز و جل رُخصتى در آنها براى كسى قرار نداده است : بازگرداندن امانت ، به نيكوكار و بدكار ؛ وفاى به پيمان ، با نيكوكار و بدكار ؛ ونيكى به پدر و مادر ، نيكوكار باشند يا بدكار .
امام باقر عليه السلام : نگاه پدرم به كسى افتاد كه پسرش همراه او بود ، در حالى كه او مى رفت و پسر به بازوى پدر ، تكيه زده بود . پدرم از سرِ ناراحتى ، با آن پسر ، سخن نگفت تا از دنيا رفت .
امام باقر عليه السلام : پدرم زين العابدين عليه السلام ، هر گاه به جوانانى كه دانش مى اندوختند ، مى نگريست ، آنان را به خود نزديك مى كرد و مى فرمود : «آفرين بر شما كه امانت هاى [مردم براى آموختن] دانشيد و به زودى شما كم سالان جامعه ، بزرگان جامعه اى ديگر مى شويد» .
