خداوند ، خوش دارد كه از او خواهش شود و از آنچه نزد اوست ، درخواست گردد.
هر كه خداوند او را پندآموز خويش نساخته ، هرگز پندهاى مردم ، او را سودى نمى دهد.
هر كه ظاهرش گران سنگ تر از باطنش باشد ، ترازويش سبُك آيد.
بنده ، دانشمند نيست ، مگر آن كه بر زبردست خود [در دانش] رشك نبرد و زيردست خود را خوار نشمرد.
راستى كه زودْ پاداش ترين طاعت ، صله رحم است.
راستى كه سوگند دروغ وقطعِ رحم ، خانه ها را از اهلش تهى مى گذارد (ويرانى به بار مى آورد) .
دوستى را در دلِ برادرت ، از آنچه نسبت به او در دل توست ، بشناس.
أربَعٌ مِن كُنوزِ البِرِّ : كِتمانُ الحاجَةِ وكِتمانُ الصَّدَقَهِ و كِتمانُ الوَجَعِ وكِتمانُ المُصيبَةِ؛
چهار چيز از گنجينه هاى نيكى است : نهان داشتن نياز ، پنهان دادن صدقه ، پنهان داشتن درد ، و نهان داشتن مصيبت.
هركه با خانواده خود خوش رفتار است ، عمرش بسيار خواهد بود.
اَلتَّواضُعُ الرِّضا بِالمَجلِسِ دُونَ شَرَفِهِ وأن تُسَلِّمَ عَلى مَن لَقيتَ وأن تَترُكَ المِراءَ وإن كُنتَ مُحِقّاً؛
فروتنى آن است كه [انسان] به نشستن در جايى فروتر از شأنش راضى باشد ، و به هر كس برخوردى سلام گويى ، و هر چند بر حق باشى ، كشمكش را رها كنى.