امام باقر عليه السلام فرمود:خداوند براى هر انسان رزق حلالى را مشخص و حتمى كرده
است كه بطور كامل به او خواهد رسيد، و از طرفى رزق حرامى از
طريق ديگر به او عرضه مى شود، پس اگر از آن حرام مقدارى
برداشت به همان اندازه از مال حلال او كم مى شود و پيش خدا
علاوه بر آن دو مال، زيادى و افزونى است كه خداوند در قرآن
فرمايد: از فضل و زيادى كه پيش خدا است از او درخواست كنيد.
امام باقر عليه السلام فرمود:خداوند از بندگانش هركسى را كه زياد دعا كند دوست مى دارد،
پس بر شما باد دعاى در سحر تا طلوع آفتاب، زيرا آن زمان
ساعتى است كه دربهاى آسمان گشوده مى شود ورزق انسانها
تقسيم مى گردد و نيازهاى بزرگ و مهمّ برآورده مى شود.
امام باقر عليه السلام فرمود:امام على عليه السلام چـون نمازصبح را مى خواند،مرتّب مشغول
تعقيبات بود تا آفتاب طلوع مى كرد،وقتى كـه خورشـيد طلوع
مى كـرد نيازمندان و تهيدستان و ساير مردم دور او اجتماع
مى كردند و به آنان قرآن و احكام مى آموخت.
رواى گويد: به امام باقر عليه السلام گفتم:فدايت شوم مردم مى گويند: خواب بعد از سپيده صبح مكروه
است، چون روزى ها در آن وقت تقسيم مى شود.
امام عليه السلام فرمود:
روزى ها مشخصّ وتقسيم شده است ولى خداوند متعال روزى
فوق العاده دارد كه آنرا از طلوع فجر تا طلوع خورشيد تقسيم
مى كند، و همين است منظور پروردگار متعال كه فرمود:
از فضـل پروردگار بخـواهيد.
امام باقر عليه السلام فرمود:شيطان لشگريان شب خود را از غروب خورشيد تا هنگامى كه
روشنايى و قرمزى آفتاب هست پخش مى كند، و لشگريان روز
را از زمان طلوع صبح تا طلوع آفتاب پخش مى كند،
و ياد آورى كرد كه: پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مى فرمود:
در آن دو ساعت زياد ذكر و ياد خدا كنيد چون آن دو زمان ساعت
غفلت است.[وشيطان ممكن است انسان را غافلگير كند.]
امام باقر عليه السلام فرمود:خواب اوّلِ روز نادانـى است، وخواب نزديك ظهر نعمت است،
وخواب بعد از عصر حماقت است، وخواب بين مغرب و عشاء
باعث محروميت از روزى مى شود.
امام باقر عليه السلام فرمود:حضرت موسى عليه السلامعرض كرد:
اى پروردگار كدام يك از بندگانت بيشتر مورد خشم تو هستند؟
خداوند متعال فرمود:
كسى كه شب همانند مردار (خوابيده) است و روز را هـم بـه
بيهـودگى مى گـذرانـد.
