عنه عليه السلام : وُجِدَ في غِمدِ سيفِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله صَحِيفَةٌ مَختومَةٌ فَفَتَحُوها فَوَجَدُوا فيها : مِن أعتى الناسِ عَلَى اللّه ِ : القاتِلُ غَيرَ قاتِلِهِ ، و الضارِبُ غَيرَ ضارِبِهِ ، و مَن أحدَثَ حَدَثا أو آوى مُحدِثا فعلَيهِ لَعنةُ اللّه ِ و المَلائكةِ و الناسِ أجمَعينَ ، لا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَـرْفا و لا عَدْلاً ، و مَن تَوَلّى إلى غيرِ مَوالِيهِ فقد كَفَرَ بما اُنزِلَ على محمّدٍ صلى الله عليه و آله .
امام باقر عليه السلام : در غلاف شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله مكتوبى سر به مهر يافت شد ؛ آن را گشودند ديدند نوشته است : از سركش ترين مردمان بر خدا كسى است كه غير قاتل خود را بكشد و كسى كه غير ضارب خود را بزند و كسى كه حادثه اى بيافريند (قتلى مرتكب شود) يا حادثه آفرينى (قاتلى) را پناه دهد، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر چنين كسى باد ، خداوند از او هيچ توبه و تاوانى را نمى پذيرد ، و هر كه خود را به غير مولايش نسبت دهد، به آنچه بر محمّد صلى الله عليه و آله نازل گشته، كافر شده است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ لِهِندٍ السَّرّاجِ لَمّا سَألَهُ عَن بَيعِ السِّلاحِ لأهلِ الشامِ ـ : احمِلْ إلَيهِم ؛ فإنَّ اللّه َ يَدفَعُ بِهِم عَدُوَّنا و عَدُوَّكُم ـ يَعنِي الرُّومَ ـ و بِعهُم فإذا كانَتِ الحَربُ بَينَنا فلا تَحمِلُوا ، فَمَن حَمَلَ إلى عَدُوِّنا سلاحا يَستَعِينُونَ بهِ علَينا فهُو مُشرِكٌ .
امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال هند سرّاج درباره فروش اسلحه به شاميان ـ فرمود : به سوى آنان اسلحه حمل كن و به آنها بفروش ؛ زيرا خداوند به وسيله آنان دشمن ما و شما ـ يعنى روميها ـ را دفع مى كند . اما اگر بين ما جنگ بود، به طرف آنها اسلحه حمل نكن ؛ زيرا هر كه براى دشمن ما جنگ افزارى حمل كند، كه از آن عليه ما كمك مى گيرد ، مشرك است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن مَشى إلى سُلطانٍ جائرٍ فَأمَرَهُ بِتَقوَى اللّه ِ و خَوَّفَهُ و وَعَظَهُ ، كانَ لَهُ مِثلُ أجرِ الثَّقَلَينِ مِنَ الجِنِّ و الإنسِ و مِثلُ أعمالِهِم .
امام باقر عليه السلام : هر كه نزد سلطان ستمگر برود و او را به تقواى الهى فرمان دهد و [از عذاب او ]بترساندش و اندرزش دهد ، ثوابش همانند ثواب [عبادت ]جنّ و انس و [ارزش] اين عملش به اندازه همه اعمال آنها باشد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : بُنِيَ الإسلامُ على خَمسَةِ دَعائمَ : إقامِ الصَّلاةِ ، و إيتاءِ الزَّكاةِ ، و صَومِ شَهرِ رَمَضانَ ، و حَجِّ البَيتِ الحَرامِ ، و الوَلايَةِ لَنا أهلَ البَيتِ .
امام باقر عليه السلام : اسلام بر پنج پايه بنا شده است : برپا داشتن نماز ، پرداخت زكات ، روزه ماه رمضان ، حج بيت اللّه الحرام، و ولايت ما اهل بيت .
امام باقر عليه السلام : خداوند اطعام كردن مردم و به همه سلام دادن را دوست دارد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ : «فَإذا دَخَلْتُمْ بُيُوتا فَسَلِّمُوا على أنْفُسِكُم» ـ : هُو تَسليمُ الرَّجُلِ على أهلِ البيتِ حينَ يَدخُلُ ، ثُمَّ يَرُدُّونَ علَيهِ ، فهُو سَلامُكُم عَلى أنفُسِكُم .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه : «هرگاه وارد خانه هايى شديد، به خودتان سلام كنيد» ـ فرمود : منظور سلام كردن مرد بر اهل خانه است به هنگام ورود و جواب دادن اهل خانه است به او . پس ، اين سلام شماست به خود شما .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : إذا دَخَلَ الرَّجُلُ مِنكُم بَيتَهُ ، فإن كانَ فيهِ أحَدٌ يُسَلِّمُ علَيهِم ، و إن لَم يَكُن فيهِ أحَدٌ فَلْيقُلْ : السلامُ علَينا مِن عِندِ رِبِّنا ، يقولُ اللّه ُ : «تَحِيّةً مِنْ عِنْدِ اللّه ِ مُبارَكَةً طَيِّبَةً» .
امام باقر عليه السلام ـ درباره همين آيه ـ فرمود : هرگاه مردى از شما به خانه خود وارد شد ، اگر كسى در خانه بود به آنها سلام كند و اگر كسى نبود بگويد : «السلامُ علينا من عند ربّنا؛ سلام بر ما از جانب پروردگارمان» كه خداوند مى فرمايد : «[كه آن ]تحيّتى است مبارك و پاكيزه از جانب خدا» .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَرَّ أميرُ المؤمنينَ عليٌّ عليه السلام بِقَومٍ فَسَلَّمَ علَيهِم ، فقالوا : علَيكَ السلامُ و رَحمَةُ اللّه ِ و بَرَكاتُهُ و مَغفِرَتُهُ و رِضوانُهُ ، فقالَ لَهُم أميرُ المؤمنينَ عليه السلام : لا تُجاوِزُوا بنا مِثلَ ما قالَتِ المَلائكةُ لأِبِينا إبراهيمَ عليه السلام ، إنّما قالوا : رَحمَةُ اللّه ِ و بَرَكاتُهُ علَيكُم أهلَ البَيتِ .
امام باقر عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام به عده اى برخورد و به ايشان سلام كرد ، آنان در جواب گفتند : سلام و رحمت و بركات و آمرزش و خشنودى خدا بر تو باد . امير المؤمنين عليه السلام فرمود : درباره ما از آنچه فرشتگان بر پدرمان ابراهيم عليه السلام گفتند فراتر نرويد ؛ آنها فقط گفتند : رحمت و بركات خدا بر شما خاندان باد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لا تُسَلِّمُوا على اليَهُودِ ، و لا على النَّصارى ، و لا على المَجُوسِ ، و لا عَبَدَةِ الأوثانِ ، و لا على مَوائدِ شُرّابِ الخَمرِ ، و لا على صاحِبِ الشَّطرَنجِ و النَّردِ ، و لا على المُخَنَّثِ ، و لا على الشاعِرِ الذي يَقذِفُ المُحصَناتِ ، و لا على المُصَلِّي ؛ و ذلكَ لأنَّ المُصَلِّيَ لا يَستَطيعُ أن يَرُدَّ السلامَ ، لأنَّ التَّسليمَ مِنَ المُسَلِّمِ تَطَوُّعٌ و الرَّدَّ علَيهِ فَريضَةٌ ، و لا على آكِلِ الرِّبا ، و لا على رَجُلٍ جالِسٍ على غائطٍ ، و لا على الذي في الحَمّامِ ، و لا على الفاسِقِ المُعلِنِ بِفِسقِهِ .
امام باقر عليه السلام : نه به يهوديان سلام كنيد ، نه به نصرانيان ، نه به مجوسيان ، نه به بت پرستان ، نه به كسانى كه بر سفره شراب خواران مى نشينند و نه به شطرنج بازان و نرد بازان و نه به مأبون و نه به شاعرى كه به زنان پاكدامن تهمت مى زند و نه به كسى كه در حال نماز است ؛ زيرا نمازگزار نمى تواند جواب سلام را بدهد ، در حالى كه سلام كردن براى مسلمان مستحب است و جواب سلام او را دادن واجب و نه به ربا خوار و نه به كسى كه در حال قضاى حاجت است و نه به كسى كه در حمّام است و نه به فاسقى كه آشكارا فسق و گناه مى كند .
عنه عليه السلام : إذا دَخَلتَ المَسجِدَ و القَومُ يُصَلُّونَ فلا تُسَلِّمْ علَيهِم ، و سَلِّم على النبيِّ صلى الله عليه و آله ثُمّ أقبِلْ على صَلاتِكَ ، و إذا دَخَلتَ على قَومٍ جُلُوسٍ يَتَحَدَّثُونَ فَسَلِّمْ علَيهِم .
امام باقر عليه السلام : هر گاه وارد مسجد شدى و مردم در حال نماز بودند ، به آنها سلام مكن، بلكه به پيامبر صلى الله عليه و آله سلام ده و آن گاه به نماز پرداز ؛ و هرگاه بر عدّه اى كه نشسته اند و صحبت مى كنند وارد شدى، به آنان سلام كن .