از امام حسن مجتبى عليه السلام پرسيدند:چرا از مرگ بدمان مى آيد و آن را دوست نداريم؟
فرمود: زيرا شما آخرت خود را خراب كرده و دنيايتان را آباد ساخته ايد، از اين رو منتقل شدن از محلّ آباد به ويرانه را، دوست نداريد.
على عليه السلام در وصيت خويش به فرزندش امام حسن مجتبى عليه السلامفرمود:بدان كه پيش روى تو راهى است همراه با مسافت دور و سختيهاى جانگاه... و هرگاه از نيازمندان كسى را يافتى كه رهتوشه تو را به سوى آخرت بر دوش كشد وفرداى قيامت كه به آن نياز دارى به تو تحويل دهد، پس آن را غنيمت شمار و بارت را بر دوش او بگذار، و تا مى توانى، توشه او را افزون كن، شايد كه او را بجويى و ديگر نيابى!...اى رهروى كه خير به مردم رسانده اى
آسوده رو، كه بار تو بر دوش سائل است
«صائب»
امام حسن مجتبى عليه السلام فرمود:اى گروه جوانان! خود را براى خدا نگهداريد و خويشتن دار باشيد و گردِ رؤسا(ى حكومت جائرمعاويه) نگرديد، تا اينكه از جايگاهشان سقوط كنند.
امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود:«سخاوت» و بخشش، حدّ و اندازه اى دارد، اگر از آن بگذرد، «اسراف» است.
«حزم» و دورانديشى، اندازه و حدّى دارد، اگر بيش از آن باشد،، «ترس» است.
«اقتصاد» و ميانه روى هم حدّى دارد، اگر از آن بگذرد، «بُخل» است.
و «شجاعت» و دليرى هم مقدار و اندازه اى دارد، اگر از آن حدّ بگذرد، «بى باكى» است.
امام على عليه السلام در وصيت نامه خويش به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود:«خود» را ميزان و معيار بين خودت و ديگران قرار بده.
آنچه براى خودت مى پسندى براى غير خودت هم بپسند،
آنچه براى خود نمى پسندى براى ديگران هم مپسند.
همان طور كه دوست ندارى به تو ظلم كنند، تو هم ظلم نكن و آنچنان كه دوست دارى به تو نيكى كنند تو هم نيكى كن. كارى را كه از ديگران زشت و ناپسند مى شمارى، از خودت نيز ناپسند بشمار.
نگاه امام حسن مجتبى عليه السلام در روز عيد فطر به كسانى افتاد كه مشغول خنده وتفريح بودند، با اشاره به آنان رو به اصحابش كرد و فرمود:خداى بزرگ ماه مبارك رمضان را ميدان مسابقه قرارداد تا بندگانش دراين ميدان از طريق فرمانبردارى و اطاعت حق، رضوان الهى را به دست آورند و البته در هر مسابقه عده اى برنده مى شوند و پيروز، و عده اى مى بازند و زيان مى برند، و شگفت تر از هر شگفتى آن است كه در روز اعلام نتايج مسابقه، شخصى سرگرم خنده و بازى باشد.
